De buit!

Ook al is het hier altijd maar een kleintje, met Koninginnedag móet ik even naar de vrijmarkt (bij het dorpshuis in het naaste dorp). Even kijken of er nog iets leuks te vinden is. Wat eigenlijk altijd wel zo is. En daarom móet ik er altijd even naar toe.

Vandaag kwam ik thuis met:



Een paar spelletjes, een boek voor mijn zus en zwager, 4 aluminium hanglampen van Ikea (in het nieuwe huis hebben we meer kamers, zodat die lampen wel een plekje krijgen, al dan niet tijdelijk), waarvan eentje nog in de verpakking, een plastic ladenblokje (wordt vervolgd), een lollig muizenblikje (ik heb al zo eentje in het geel, daar zitten mijn onderweg-brei-benodigdheden in), 4 zonnehoedjes/petjes/dingetjes (de 3 piratendoekjes gaan ws. naar mijn nichtjes en de andere, mét klep, hou ik zelf) en een tasje tjokvol haar-dingetjes (elastiekjes, clipjes, speldjes, klemmetjes). Allemaal als nieuw. Ik denk dat ik ze meeneem naar Bolivia om één en ander uit te delen in het kindertehuis. Daar kunnen een hoop kleine meisjes blij mee worden gemaakt :o)


Onderin dat tasje kwamen we ook dit tegen:

En... ze passen allemaal!

Als laatste een aankoop (of eigenlijk kado) waar ik heel erg blij mee ben, maar waar ik ook de grootste twijfel over heb:

Er stonden 3 spinnewielen te koop. Alledrie zgn. Skipperke/Schippertjes (kleine, handzame spinnewielen). Ik heb lang staan dubben, toen kwam mijn moeder toevallig langslopen en heb ik haar om advies gevraagd (zij spint al bijna haar hele leven). Die dubde met me mee, tot mijn schoonmoeder zei dat ik haar spinnewiel wel mag lenen om te kijken of ik spinnen eigenlijk wel leuk vind (zij spint al jaren niet meer, maar is nogal bewaarderig). En vulde mijn moeder aan: 'en als je het dan echt leuk blijkt te vinden, koop je dan een goede (nieuw of tweedehands). Goed idee. En dus kocht ik er geen.

Maar toen stonden even later mijn ouders voor de deur. Mijn vader met de nitty-noddy (haspel) in de hand. Ik dacht even dat hij die voor me gekocht had (op de vrijmarkt hadden we er over staan praten), maar wat bleek, ze hadden één van de spinnewielen voor me gekocht (met 3 klossen en de niddy-noddy). Ze hadden hem nog eens goed bekeken, een draad die om de as gedraaid zat, losgepulkt en mijn moeder had hem even getest ('draait als een tierelier'). Kochten ze het als kadootje voor me, omdat mijn moeder het zooooo leuk vindt dat ik interesse in spinnen heb. Is dat nou niet lief?

Wat dit spinnewiel extra bijzonder maakt, is dat het gemaakt is door de (inmiddels overleden) buurman van mijn schoonouders. Hij en zijn zus (woonden samen in het huis, beiden ongetrouwd) waren allebei altijd erg betrokken bij L's familie. Ik heb hen de laatste jaren van hun leven gekend. Buurman IJs was een spaarzaam man, hij repareerde bijv. zijn houten klompen. Gaten en slijtplekken werden nauwkeurig opgevuld met kleine stukjes hout. Als een lappendeken. Prachtig gezicht, de klompen zouden niet misstaan in een museum.

En nu, les 1. Zorgen dat ik het wiel draaiend kan houden, zonder haperingen. Oh, oh, dit wordt nog wat...

P.s. Dit prachtige stukje vakmanschap heeft € 5,- gekost. Al die uren werk.... pffffff....

Leedvermaak

Vanmiddag
Op een bankje in de zon
Bij een speelvijver
Ons uitzicht

De kabelbaan hangt, mét kind, stil in het midden van de vijver

Vader maakt zich druk hoe kind droog weer aan de kant te krijgen

Vader schakelt hulp in Hulp tilt vader op om zodoende aan de kabel te kunnen gaan hangen

Maar dan... hulp uit onverwachte hoek

Een dappere dodo in zijn zwembroek hangt de reddende engel uit

Vader hangt eindelijk aan de kabel
Het nut is ons onduidelijk, maar het staat grappig

Gered!
Applaus voor de redder

Jammer dat kind en/of vader niet te water ging.... dat was pas echt leedvermaak in optima forma geweest.

2 Voor het breken

Shoppen is voor veel vrouwen (volgens mij hebben mannen hier iha veel minder last van) een goede remedie tegen misère van allerlei aard. Zo ook voor mij. Omdat shoppen op een eiland niet echt heilzaam is, heb ik de agelopen tijd een flink aantal keren mijn winkelmandje op het internet gevuld. Er kwamen de afgelopen week belachelijk veel dingen met de post. Elk pakje deed me goed en ik mag me er daarom, van mezelf, ook niet schuldig over voelen. Soms heb je het gewoon nodig om lief voor jezelf te zijn, toch?

Gister bracht de postbode mijn lang-gewenste ebbenhouten sokkennaalden.

(foto is wazig gemaakt vanwege het getoonde adres, gevalletje privacy en zo)

Toen ik ze uit de verpakking haalde, telde ik tot mijn verrassing 6 naalden. Terwijl er volgens de omschrijving toch echt maar 5 in zouden moeten zitten. Meevallertje! Omdat ik voor sokken 4 naalden gebruik, heb ik dus 2 voor het breken (of verliezen of beschadigen).

Ik heb er een klein stukje mee gebreid en het valt me niet tegen. Lekker puntig en het materiaal is gladder dan de bamboe-naalden waar ik niet echt mee overweg kon. Hopelijk worden ze in de loop der tijd nog ietsjes gladder (huidvetten, waxpapier), dan zijn ze echt perfect.

Bosbessen

Een poosje terug kochten we 2 zgn. deckchairs. Lekker comfortabele stoelen. In de folder stonden ze beschreven als old-white. Nou, in mijn woordenboek is dat dus gewoon smerig-wit. De stoelen zagen eruit alsof ze al 2 seizoenen in weer en wind buiten hadden gestaan.

Al snel bedachten we dat we de stoelen wilden verven.
Maar dan. De kleur. Zoveel keuze. Help.

Het werd bosbessen-paars.


En toen moesten er nog 'even' lekkere kussens in. Die natuurlijk wel bij de verf moesten passen. En zoveel keuze hebben we hier nu ook weer niet. En ook geen dagje stad in het korte vooruitzicht. Of zou ik ze toch maar zelf maken? Zeg maar niets, het is índerdaad handiger om eerst kussens te kopen en dan bijpassende verf uit te zoeken.


Maar vanmorgen, bij de plantjesmarkt bij de Welkoop vond ik zomaar onverwacht (vorige week hadden ze nog niets geschikts) passende kussens. Ze mochten mee naar huis. Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. En zoveel gemakkelijker en sneller dan zelf maken.

Ik weet waar ik morgen te vinden ben. Lekker breien en een kop thee op de leuning.

Eén blik was net niet genoeg en van het bijgemengde blik was dus nog veel over.

Hierna ietsjes minder. Ik was trouwens in de veronderstelling dat ik paarse viooltjes had gekocht. Toen ze uitkwamen: verrassing!

En hierna nóg ietsjes minder. Ik had gehoopt dat ik door het frisse kleurtje met iets minder tegenzin het veger en blik zou hanteren. Helaas. Dat werkt zo niet.

BBQ

Voor ons is het barbeque-seizoen bij deze geopend (ik weet dat het eigenlijk barbeCue is, maar ik vind het met een q veel leuker en het kort ook lekkerder af). Gisteravond voor het eerst (met vesten en dikke sokken aan wegens de koude wind) het vuurtje voor de eerste keer dit jaar opgestookt. Niet uitgebreid, gewoon hamburgers op bolletjes met 3 verse salades erbij.

We bbq'en niet zo gek vaak, maar zoonlief vindt het geweldig. Zeker als hij mag helpen 'omdraaien'. Eigenlijk vinden we dat een eenvoudige, snelle bbq veel leuker is dan zo uitgebreid (urenlang in de keuken staan), vaak heb je uiteindelijk veel te veel op tafel staan (en zit je tegen heug en meug de laatste vleesjes naar binnen te werken...). We doen ook wel eens alleen zelf-gemarineerde sateetjes op het rooster. Lekker met stokbrood en pindasaus, een groene salades en fruitsalade.

Dit is 'm, onze trouwe vriend. Niet zo groot, maar wel practisch. Ik kreeg hem vorig jaar voor moederdag. Maar dat was niet echt een verrassing. Ik had hem namelijk zelf gekocht (écht Hema), voor vaderdag (om ons oude, kleine, zeer gammele bbq'tje na 10 jaren dienst eindelijk naar de eeuwige jachtvelden te kunnen sturen). Thuis gekomen wilde ik hem in de kadokast zetten... naast het kadootje dat ik al eerder voor L. had gekocht. Straal vergeten, hoezo dom! En toen kreeg ik hem dus zelf. Tja.

Ik kocht hem omdat ik de vorm leuk vond en de limegroene kleur geweldig. Helaas begon 'ie na 1 keer bbq'en al te roesten en zwart uit te slaan. Dahaaaag, mooie verflaag.

Huisje, boompje, beestje

Gelukkig zijn er ook goede dingen om ons op te focussen. Na 8 jaar gedoe zit er eindelijk écht schot in onze bouwplannen. Zoveel schot, dat volgende week begonnen wordt met de bouw van ons nieuwe huis. Als alles goed gaat, is het eind november klaar en kunnen we verhuizen.

Gister zijn de 'hoeken' uitgezet (het heeft vast een officiële naam, maar die ben ik even kwijt ;o). Volgende week wordt het uitgegraven. En dan begint het echte bouwen.

Híer gaan we wonen.

Reuzespannend allemaal!

Taart!

Wat doe je als er op de fruitschaal bananen liggen die hoognodig op moeten, in de koelkast een pakje monchou dat de uiterste houdbaarheidsdatum met rasse schreden nadert en je he-le-maal niets te vieren hebt (integendeel, want slecht nieuws te verhapstukken)?

Dan zoek je een recept uit je favoriete bakboek. Zet bloem, boter, suiker, bramenjam, cacaopoeder, eieren, melk, mengkom, weegschaal en mixer klaar.

En bak je een chocoladetaart.

Die snijd je doormidden en vul je met een mengsel van geprakte banaan, citroensap, monchou en een pietseltje suiker. Dan strooi je kwistig met de poedersuikerbus.

En dan eet je die, met spontaan langswaaiende ouders, bij een vers kopje thee, op.

Smakelijk!

Bieb bieb

Vanmorgen heb ik mezelf verplicht (oei, streng) om eerst iets uit de afmaak-bak te pakken voor ik iets voor mezelf mocht maken (ik had geen idee wat, maar ik wilde even lekker achter de naaimachine, iets 'scheppen').

Na het afwerken van een pompoen-luier (die ik ooit voor Frommes voor een bestelling naaide, maar die nooit verder gekomen was, nadat ik halverwege ontdekte dat ik de verkeerde maat had zitten knippen, dom, dom!) in de lappenkast gedoken.

Een poosje terug heb ik een leuk ruiltje met Lucie gedaan. Een breitas met vulling van mij voor een verrassingspakket met allerhande leuks van haar. In de doos zaten o.a. verschillende lapjes en met twee daarvan ben ik aan de slag gegaan. En... het werd een tas. Een tas voor de Bibliobus-boeken. Mét vakje binnenin voor portemonnee en sleutelbos.



De buitenkant is een licht-glanzende zwarte stof met geborduurde bloemen. De binnenkant is van aubergine-kleurige katoen. De handvaten van zwart band van de markt en een restje aubergine keperband. Onderin de tas heb ik 'hoekjes' genaaid, zodat er vorm in de tas zit en hij rechtop blijft staan.

Nog een al-dan-niet-nuttig weetje. Ameland is de enige gemeente in Nederland zonder vaste bibliotheek. Vandaar dat we ons hier moeten behelpen met de wekelijkse bibliobus. Dát is wat ik nog het meeste mis van de stad waar ik ooit met veel plezier woonde. Urenlang door de bieb struinen, eindeloos veel boeken om uit te kiezen (als je veel leest, is een bus boeken echt heel erg beperkt, gelukkig kun je altijd boeken aanvragen, maar dat is toch anders dan ze in de bieb doorbladeren én een kostbare hobby), tijdschriften lezen en met de mooiste boeken naar huis, heerlijk.

Mooi zwart is niet lelijk

Eén keer in de zoveel tijd gooi ik de wasmachine vol met kleren die geverfd en/of opgefrist moeten worden. Pakje textielverf erbij. Makkelijker kan niet. Gister was er een lading zwart aan de beurt.


Vorig jaar had ik in de uitverkoop 3 broeken (2 lange en 1 skatebroek, met zakken en stiksels en zo) voor D. gekocht, in niet-zo-fijne-kleuren (vandaar de belachelijk lage prijsjes). Ze passen hem nu en dus de hoogste tijd voor een metaverfose. Er lag nog een t'shirt met akelige vlekken die er zelfs na 3 keer wassen niet uit wilden (zo leuk die waterspeelplaats op de camping van vorig jaar: geel zand + water = modder: modder + onze zoon = vlekken in optima forma). 3 Mint-kleurige onderbroeken konden er ook mooi bij. En verder een t'shirt en hemd in saai blauw en groen. Die laatsten hadden we gekregen van de buurvrouw van mijn schoonzus. Af en toe komt er een zak kleding naar ons toe, waar ik altijd wel iets bruikbaars uit kan halen voor D. Haar jongste zoon is net een slag groter dan D, reuzehandig voor ons. Speelbroeken zijn eigenlijk altijd welkom voor onze rauzer, die zo vaak zijn knieën door de broeken slijt. Omdat haar kledingsmaak nogal afwijkt van de onze, is niet alles bruikbaar voor ons. Dus na ons kijkt onze buurvrouw (moeder van D's boezemvriend) de zak nog even door en daarna gaat het restant door naar de halfjaarlijkse kledingaktie of naar de kringloopwinkel.


D. is heel kritisch in zijn kledingkeuze (al vanaf peutertijd geeft hij heel duidelijk aan wat hem wel en niet zint... en ik maar denken dat alleen meisjes dat hadden... hoe mis kon ik het hebben?) en effen shirtjes hoef ik niet in de kast te leggen. Doet hij niet aan (ja, onder een trui of vest of zo). Dus om deze spullen te ontsaaien, heb ik ze meegeverfd. Even een paar elastiekjes erom geknoopt voor een beetje tie-dye-effect. Hij heeft ze (gelukkig!) goed gekeurd.

UFO ----> FO

Onlangs heb ik me voorgenomen om de bak met door verschillende omstandigheden niet-afgemaakte spullen die al veel te lang op de plank in mijn hobby staat nu eindelijk eens door te werken en er regelmatig iets uit te pakken om eindelijk af te maken. Streven is om voor de verhuizing (begin december als het meezit) de bak UFO's leeg te hebben.

Dit was de eerste:Gemaakt van Sesamstraat-, streepjes en sterretjesflanel uit Engeland. De achterkant is van dezelfde streepjesflanel gemaakt. De tussenlaag is van Hobbs eko-katoenen batting (geweldig materiaal om mee te werken!). Het is gemaakt voor een ledikantje.

Dit de 2e en 3e.

Ik kan heel moeilijk kleine lapjes (en bolletjes garen en stukjes lint en knopen en en en) wegdoen. Ik zie in alles nog wel mogelijkheden. Lastige eigenschap soms (want uiteindelijk slibt je huis wel vol). En toch, als ik dan zie wat ik uiteindelijk nog met die kleine lapjes kan doen, ben ik toch ook weer blij met mijn verzameldrang (ik kan er trouwens niet aan doen, ben erfelijk belast). 2 Slabbers, misschien voor de weggeef of misschien voor de houd (want slabbers heb je nooit teveel).

De voorkanten zijn 'patchworken' van restjes van Frommes-luiers (katoen) en de Sesamstraat-deken (flanel) en nog wat andere friemelstukjes flanel. Op mijn naaimachine heb ik een kruissteek-siersteek, die kon ik hier goed voor gebruiken. De achterkanten heb ik uit een oud, overbodig badlaken geknipt. Drukknoop erop, klaar om vlekken te vangen.

Er ligt ook nog een stapel wasbare luiers in verscheidene stadia. Sommigen moeten gelockt worden, anderen voorzien van klittenband of drukknopen. Weer anderen zijn nog niet meer dan losse onderdelen. Volgende project?

5 Streepje 12

In onze familie hebben we een codewoord voor alles dat met Sinterklaas te maken heeft. Als we iets geheim moeten houden voor kleine oortjes, hebben we het over 5 streepje 12. Dit is zo ingeburgerd, dat ik afgelopen december in de speelgoedwinkel vroeg of ze het kadootje wilden inpakken voor 5 streepje 12. Toen ze heel verbaasd keken, had ik pas door dat ik in geheimtaal aan het praten was.

Tot vorig jaar hoefde ik eigenlijk helemaal niet zo geheimzinnig te doen voor D. Het hele Sint- en Pietgebeuren ging nog een beetje langs hem heen. Dat was heel gemakkelijk voor ons. Maar kleine kindjes worden groot (veel te snel trouwens) en dus moesten de hulpsinten hier in huis hun manier van werken een beetje aanpassen. Ook dat heeft zijn charme trouwens. Lekker ouderwets stiekem doen.


Eerst had ik het Sint-inpakpapier gewoon tussen de andere rollen staan, maar dat heb ik vorig jaar toch ook maar 'verstiekemd'. Een katoenen zak waar de rollen precies in passen. De zak staat in de bak tussen de andere rollen, onopvallend in een hoek van mijn hobby.

Ik weet het, het is april. Maar ik kwam deze foto's tegen toen ik de laptop aan het ontzooien was. Ik kon het niet laten ;o)

Nieuwe voorraad

Lekker aan het haken de laatste tijd, kwam ik tot de ontdekking dat ik eigenlijk maar verhipt weinig kleurtjes katoen in huis had. Nu de laatste winkel op het eiland waar wat garens werden verkocht, in januari gestopt is, ben ik ernstig beperkt. Maar.... leve het internet.

Deze doos katoen en 2 bollen sokkengaren (van de snoep-sokken uit een eerder blogje) komt van de Hobbydoos. Leuk assortiment, snelle service, prima kwaliteit. Vandaar deze reclame :o)



Het boekje is heel leuk, er staan verschillende patroontjes in die ik wil maken. Vooral de kippen zijn favoriet. Eerst even mijn draakje afmaken. Alle onderdelen liggen gevuld en al klaar, maar toen kwam er ineens een sok tussendoor.

Morgen kan ik 3 eindelijk-afgemaakte stukken uit de 'oude doos' laten zien en 2 geverfde shirtjes voor zoonlief (niets wereldschokkends, maar af is af).

1 + 2 = 3

Bij de post:
1 Boek
2 CD'tjes
3 x genieten



Besteld bij Bol.com, die sinds vandaag ook een afdeling 2e-hands boeken heeft. Je kunt nu ook zelf boeken verkopen via Bol. Het begint steeds meer op Amazon te lijken. Leuk!

Staat genoteerd!

Eigenlijk ben ik niet zo van het opschrijverige, vastleggerige als ik iets gemaakt heb (voor eigen gebruik). Zo doe ik ook niet aan proeflapjes (en ja, ik neem de eventuele consequenties op de koop toe). Ik doe iets, pakt het goed uit, dan pakt het goed uit. Zo niet, pech. En als ik iets een tweede keer wil doen, is de enige remedie, dat ik opnieuw het wiel uit ga zitten vinden. Gekkenwerk (ik zeg het zelf)!

Dus... heb ik sinds kort mijn leven (een beetje) gebeterd (ik kan niet beloven dat ik ooit een strenge proeflapjesmaker zal worden) en ben ik nu in het bezit van een heus brei-logboek.



Ik schrijf bijzonderheden van het patroon op, het gebruikte garen en naalden, de steken, de maat, aantal toeren/minderingen, enz. Het etiket van het garen plak ik erbij. En ik moet toegeven: het werkt goed voor me. Als ik hetzelfde garen nogmaals wil gebruiken, kan ik opzoeken hoe ik de sokken heb gebreid. Ook voor restjes garen is het handig. Etiketten raken nog wel eens zoek, maar nu kan ik het simpel even nakijken in mijn 'boekie' als ik niet meer precies weet wat voor soort/merk garen iets is.

Ik heb ook een bladzijde met schoenmaten van familie en vienden. Hoef ik het niet telkens te checken als ik sokken voor iemand wil breien (ook wel zo handig als je ze niet-aangekondigd wilt geven).

Ooit, ooit, word ik heel misschien nog eens écht georganiseerd.....

Snoep(erige kleurtjes)

Heel lang kon ik het sokken breien toch niet laten en zeker toen ik de sokkengarens Fabel van DropsDesign zag, ging ik voor de bijl. Sok 1 is af.

Wat een snoepkleurtjes hè?

Helemaal linkbovenin is nog net een streepje zwart te zien. Officeel heeft dit garen (kleurnr 543) om de zoveel meter een stukje zwart, maar breiende weg ontdekte ik dat ik dat eigenlijk niet zo mooi vind. Dus na 2 keer een zwart streepje heb ik besloten die in het vervolg van de sok af te knippen (na lang twijfelen heb ik het begin van de sok niet uitgehaald, tsssss). Nu heb ik dus nog wel een heleboel draadjes weg te werken :o)

Op naar sok 2!

Op de website van Drops Design nl - Scanliving wordt momenteel druk gewerkt, niet alles is gemakkelijk te vinden (foto's van het assortiment bijv.) en bestellen via de site lukt (nog) niet. Wel via een rechtstreekse email. Groot voordeel zijn de portokosten. Bij bestellingen boven € 10,- betaal je geen portokosten!

Jong geleerd - gejongleerd

Zoonlief bedacht een poosje geleden dat hij wilde leren jongleren. Op tv zag dat er zoooo gemakkelijk uit, hij dacht: 'Dat kan ik ook'. Viel nogal tegen, zeker met tennisballen. Kort daarna zag ik bij een leuk klein winkeltje in Pieterburen een mandje met gehaakte katoenen jongleerballetjes gezien. Ze kostten bijna 6 euro per stuk en dat vond ik nogal wat voor iets dat er zo simpel uit zag. Ik dacht dus ook: 'Dat kan ik ook, ik heb nog wel wat katoen liggen en een patroontje is ook zo gevonden (leve het internet!)'.

Ik ging er vanuit éven een balletje in elkaar te zetten, maar dat viel eigenlijk best wel tegen. Omdat het balletje gevormd wordt door allemaal vasten, wordt het een heel stevig haaksel (moet ook wel, anders komt de vulling van kunststof granulaat eruit). Dat éven haken werd al snel een uur of 3! Op het eind had ik een heel zere linkerwijsvinger, doordat ik telkens de haaknaald door de steken moest duwen. Toch even doorgezet, want het resultaat is leuk en met 1 balletje kun je niet jongleren. Inmiddels heeft zoonlief 4 balletjes in bezit, allemaal verschillend (en de meeste gemaakt van kleine restjes die ik al jaaaaaaaaaaaren had liggen, dat maakt het op de één of andere manier nóg leuker).

En toen ik met de 4e bezig was, kwam met de post de catalogus van WalzKidzz. Ik bladerde hem even door en wat zag ik tot mijn verbazing (of moet ik zeggen: frustratie) tegen op blz. 57?

Inzoooooomen:

5 Jongleerballetjes voor 4,95!

En dáár zit ik per bal 3 uur lang en mijn vingers voor zeer te haken!

Nou ja, 1 voordeel. Ik kan tenminste zeggen dat míjn balletjes zekersteweten zonder kinderarbeid en/of andere slechte werkomstandigheden tot stand zijn gekomen. En dat is bij de Walz-balletjes nog maar de vraag. Toch?

Voor wie toch ook zelf aan de slag wil, hier het patroon:

Jongleerballen (ongeveer 6 cm doorsnee)
Katoen voor haaknaald 2,5 - 3,5
Kunststof granulaat of rijst

Halve bal
* Haak een ketting van 4 lossen, vorm een cirkel door een halve vaste in de eerste kettingsteek te haken. Je werkt in spiralen. Markeer het begin met een draadje, stekenmarkeerder en veiligheidsspeld.
* Ronde 1: 6 vasten in de cirkel haken
* R2: 2v in elke steek (= 12)
* R3: 2v in elke 2e steek (=18)
* R4: 2v in elke 2e steek (=27)
* R5: 27v (=27)
* R6: 2v in elke 4e steek (=33)
* R7: 2v in elke 4e steek (=41)
* R8: 2v in elke 4e steek (=51)
* R9 - R12: 51v
* R13: 2v in elke 4e steek (63)
* R14 - R16: 63v

Haak de 2e helft. Naai de beide helften aan elkaar, laat een opening open om te vullen.
Vul de bal (eventueel met een belletje), maar niet té strak en sluit de opening.

Succes!

Blogger, waarom nou?!

Hoi,

Vanmorgen schreef ik een blogje over mijn ruiltje met Liza. De opzet had ik even in concept laten staan en nu met het oploaden blijkt het blogje dus ook met terugwerkende kracht geplaatst te zijn (op 19 april). Geen idee hoe (en óf) ik dit kan veranderen.

Dus, voor wie het leuk vindt om te lezen, er staat een 'nieuw' blogje tussen de 'oude'.
Scroll, scroll, scroll.

Meet Kick

Dit is Kick. Met Kaa Ie Cee Kaa.
De heer K. Vors, om het volledig te maken.

Ik vond hem net in de tuin onder de pol vergeetmenietjes. Volgens mij is het goed volk, hij bracht een bloemetje voor ons mee. Gelukkig, want gifkikkers wijzen we natuurlijk de deur. Ik vind hem wel een koukleum hoor, zoals hij daar staat met zijn sjaaltje om. Het is trouwens wel een kek sjaaltje, ik zal hem eens vragen waar hij die vandaan heeft.

Kick is mijn allereerste Amigurumi-probeerseltje. Kick is 7 cm groot en gemaakt van katoen met een beetje glans, zijn sjaal is van zelfgeverfde sokkenwol. Zijn lijfje is gevuld met katoenen watten.

Op de één of andere manier ben ik mijn sokkenbrei-mojo een beetje kwijt. Misschien ligt het aan het weer? In het najaar begint het altijd enorm te kriebelen en dat móet ik sokken breien. Wellicht is nu het tegengestelde gaande? Of misschien zit ik gewoon wel aan mijn tax voor dit seizoen. Snel geteld heb ik sinds het najaar zo'n 45 paar sokken gebreid (groot en klein en alles daar tussenin). Bijna de hele familie is voorzien van nieuwe sokken, onze eigen laden puilen uit en tussendoor heb ik nog een paar paar voor lieve vriendinnen gebreid. Ik heb nog een paar sokken half-af liggen. De boorden zijn af, een halve hak ook en toen was ik ze een beetje zat. Verder ligt er nog een stukje paarse boord in de wacht-stand, te wachten op inspiratie voor het uiteindelijke patroon en bijpassend garen. Want nu is het even op, geloof ik. Voor mijn pijnlijke en stijve schouders is het beslist goed deze tijdelijke breipauze.... Tsja.

Dus tijd om wat andere dingen te doen. Haken dus. Ik heb al een aantal jongleerballetjes voor zoonlief gemaakt (later blogje volgt) en kreeg ineens zin om eens te amigurmui'en (nee, dat is vast geen bestaand werkwoord. Patroontjes gezocht op het internet (wat is dit toch een heerlijke instant-nspiratiebron). Nu Kick klaar is, maak ik me klaar voor dit, dit, dit, dit of toch dit (de vogeltjes vind ik leuk, in andere kleuren).

Gehaakte sokken lijken me niet erg comfortabel, maar misschien valt dat met sokkenwol wel mee (ik denk aan haken gelijk aan katoen en dat is natuurlijk niet fijn voor sokken). Ik vond in ieder geval een heel aanlokkelijk patroon. Misschien ooit, gewoon om het eens te proberen? (Oh help, zo begon ik ooit met sokken en iedereen weet hoe dat 'eenmalige' is verlopen!)

Zoonlief gaat er al helemaal vanuit dat Kick voor hem is gemaakt ('Hallo kikkertje, welkom in je nieuwe huis'). Ik wilde hem (Kick dus) eigenlijk aan mijn tas hangen. Dus daar moeten we het nog maar eens even over hebben :o)

Groene vingers

Een nieuw seizoen, een nieuwe ronde in de groententuin. De tuin is al omgehaald en bemest (met poep van opa's paarden), de indeling voor dit jaar staat op papier (wisselteelt), de aardappels zijn gepoot, er staat een aantal potten in de vensterbank met jonge plantjes, de rest volgt in etappes.

De postbode bracht een doosje zaden van de Bolster. Voor heerlijke biologische groenten. We hadden nog wat over van vorig jaar en samen met deze aanvulling belooft het een afwisselend menu te worden. Ik verheug me nu al op een (hopelijk) goede oogst.


Die leuke wiebel-lieveheersbeestjespen was van zoonlief, maar ik heb hem ingepikt (foei mamma). De vulling was al vlot leeg geschreven, maar heb ik inmiddels vervangen door een nieuwe (Bic, dus dat schrijft lekker).

Mauw

De allerliefste kater van de hele wereld!

Ruilen zonder huilen

Bamboenaalden en Judith, het blijkt een slechte combinatie :o(. Ik heb het meerdere malen geprobeerd en de befaamde 'truukjes' uitgehaald om de naalden gladder te maken, maar ik blijf het niet fijn breien vinden. Ik pak elke keer mijn metalen naalden er weer bij en de enige reden dat ik mijn bamboenaalden nog langer zou houden, is dat ik ze mee in het vliegtuig kan nemen (maar ja, dán vind ik ze ook niet lekker breien...).

Dus deed ik een oproepje voor een naaldenruil op de sokkenbreilijst. De bamboenaalden tegen metalen sokkennaalden (glad en puntig, zo heb ik ze het liefst). Helaas leverde dat geen ideale ruil op (wel een tip waar ik 'goede' naalden kan krijgen, helaas leveren zij niet internationaal), maar mijn bamboe en houten naaldjes hebben wel allemaal een nieuw, nuttiger leven gekregen.

Voor 2 setjes kan ik een nieuwe naalden kopen (money on the bank). Deze ebbenhouten naalden lonken naar me, ik heb er al meerdere mensen over horen jubelen.

Dit setje bracht me geen geld, maar iets veeeeeel leukers. Ik ben dol op (verrassings)ruiltjes!


De berkenhouten Brittanny's gingen naar Liza en dit kwam bij mij:

Jum, jum en nog eens jum. Weet Liza dat ik een e-nor-me theeleut ben?
De envelop rook zo heerlijk toen ik hem opende. Frispittige sinaasappel-rooibos en een Gold Leaf-thee. Handige zelf te vullen theezakjes. En die nougat.... nou ja, laten we zeggen, dat die erg lekker WAS.

Liza, heeeeel erg bedankt! Je hebt me heel blij gemaakt!

Beide thee-soorten hebben onze goedkeuring gekregen. Hierboven een vers kopje rooibos.

Ik heb nog niet eerder geschreven over mijn lol in kringloopwinkelen en rommelmarkten. Sommige mensen vinden het niets, die ouwe rommel van een ander, maar ik vind het zaaaaalig om te struinen en te zoeken. Naar dát wat je niet nodig had, maar wel goed kan gebruiken. Dat is ook het mooie van 'thriften'. Je moet niet met een boodschappenlijstje de winkel in/de markt op gaan, want wat je zoekt, vindt je vaak niet. Maar toch kom ik altijd wel met iets naar buiten/huis.

Hierboven iets van de buit van de laatste tijd. Het kopje is al oud, prachtige kleur, goede vorm, drinkt fijn. Het theelichtje is ook oud, van een geweldige groene kleur. De gaatjes in de zijkant zijn niet te zien, helaas. Mijn zus had hem zó van me willen overnemen. Maar niks niet, ik hou hem lekker zelf. Het theepotje is een half-litertje (speciaal voor thee voor als ik alleen thuis ben, op andere momenten gooien we wegens grootgebruik de grote thermoskan vol. Veel minder leuk, maar wel practisch). Was oorspronkelijk gebroken wit voor de metamorfose met porseleinverf. Ik had bij DE het Oilily-servies gezien en vond dat erg vrolijk. Maar die prijzen. Honderdmiljoen zegeltjes moet je verzamelen en dan heb je precies een theelepeltje bij elkaar gespaard ;o(. En ondanks dat we hier erg veel thee drinken, gaat het sparen maar verhipte langzaam. Dat heb je als je liever kiest voor bio-theetjes en kruidenthee (al dan iet uit de kruidentuin geplukt) en Max Havelaar-koffie (voor de visite, zelf drinken wij bijna nooit koffie).

En toen bedacht ik dus dat ik gewoon zelf aan de slag zou gaan. Porseleinverf had ik in huis. Theepotje gevonden bij mijn favoriete kringloop. Alleen die stippen, die ik er zo graag op wilde, dat bleek een ramp. Van alles geprobeerd, niets werd netjes genoeg naar mijn zin. Even dacht dat ik dat het dus toch een stippelloze theepost zou gaan worden, maar toen dacht ik aan een fiets-van-ooit-toen-ik-nog-studeerde. Een oude fiets die ik zwart verfde en volledig beplakte met witte ronde stickertjes. Daar een laag lak overheen, werkte prima. Dát zou ook werken voor mijn theepotje. Dus her en der een witte stip. En het werkt. Alleen kan ik de theepot niet in de vaatwasser zetten (omdat er geen laklaag over de stickertjes heen zit). Afspoelen onder de kraan, met een beetje voorzichtigheid voor de buitenkant gaat ook prima. En als de stickertjes niet meer wit of heel zijn, plak ik er gewoon een nieuwe op, c'est simple :o)

Spelden en naalden

Dit geeft toch een nieuwe dimensie aan mijn verjaardag ;o)

Toepasselijk!


More Fun Quizzes at QuizPox.com

Verwennerij

Bij de post zat een pakketje met 2 geweldige boeken.
En daar kruip ik nú mee op de bank....

Picknick

Het idee kwam via mijn moeder. Een kennis van haar vertelde ooit dat haar dochter regelmatig tussen de middag met haar kinderen naar het bos ging om daar een broodje te eten ipv thuis. Dat vond ik zo'n leuk idee, ik was vast van plan om dat 'ritueel' ook in te voeren. En het is een groot succes gebleken. Bij mooi weer gaan we picknicken. Het geeft een beetje vakantie-gevoel in een doordeweekse schoolweek. Tegenover zoonlief's school ligt een natuur-speelgebied. Ideale plek om neer te strijken met brood, drinken en wat fruit. Na het eten vermaakt zoonlief zich uitermate prima met de schommels, glijbanen en klimdingen. En mamma (en ook pappa in zijn vrije week) verveelt zich ook niet wegens meegebracht boek en/of breiwerk (dat laatste geldt dan weer alleen voor de mamma). Na een uurtje pakken we de boel weer in, schuiven zoonlief het schoolplein op en heeft iedereen een prima lunchpauze gehad.

En dan zóu dit fleurige stapel-bakken-geval gevuld en wel mee kunnen.
Maar dat gebeurt niet, want...

Dat handige stapeltje heeft een andere functie en wel in mijn hobbyruimte.


Het was nog een verhaal(tje) apart de aankoop van het stapeltje. Ik zag het een jaar geleden bij de Hema, vond het enig, maar vroeg me tegelijk af hoe vaak ik dat daadwerkelijk zou gebruiken. En om het achter in de kast stof te laten verzamelen, dat vond ik zonde (van ruimte en geld). Einde stapeltje.... dacht ik....

Een tijd later kwam ik tot mijn grote verrassing ergens op een weblog van een collega-crea-bea een vergelijkbaar stapeltje tegen. En dan niet als picknick-attribuut, maar als bewaarplek voor allerlei naaibenodigdheden. Pling... lightbulb moment! Dáár had ik het voor kunnen gebruiken.

Maar bij de Hema zag ik hem niet meer terug en degenen die ik wel vond, vond ik best erg duur.

En toen en toen en toen. Kwam ik half februari bij de Hema, er was een grote magazijnopruiming gaande. Her en der uit-het assortiment-zijnde en andere incourante artikelen in grote bakken en manden, het kostte weinig en nog minder. Zoekend naar een pyjama voor zoonlief, graaiend in een diepe bak voor de juiste maat. En wat kom ik daar helemaal onderin die diepe bak tegen? Jaaaaaaaaa, een bakkenstapeltje. En het mocht met me mee naar huis voor wel 3 hele Euro's. En dat terwijl ik de hoop eigenlijk al had opgegeven.

Joepie.

Voor Irma

Even wat beeldmateriaal van wat ik wel en niet mooi vind (in gebreide sokken).

Uit het Twisted Sisters Socks Workbook (ik denk écht dat jij dit een geweldig boek zult vinden!)

Dit vind ik fantastische sokken. Die kleuren, jummie, zo vrolijk!

Hier laten ze zien (ik vrees dat dat op de foto niet helder doorgekomen is) hoe van 8 'rovings' verschillende 2-ply-garens zijn gemaakt.

Dit vind ik ook leuk. Meer streperig.

En dit my dear, vind ik dus afschuwelijk: het poolen van kleuren. De onderste 2 foto's zijn willekeurig van het internet geplukt.

De vorige viel nog mee, maar dit paar.... hier krijg ik echt de kriebels van. Er zijn grenzen aan ongelijke sokken. En dan ook nog zulke flitsen. Zonde!

Hoe bedenken ze het? Om groene boorden en hakken bij deze wol te gebruiken. Schande!

Weet je wat ik net bedenk? Ik stuur je het boek op (ik kan het wel even missen, ja, dat kan ik best wel, denk ik). Kun jij even kijken, lezen, genieten, ideeën en/of inspiratie opdoen. Komt het vanzelf een keer bij me terug. Idee?

Vers van de pennen

Ondanks de zomerse temperaturen brei ik nog lekker door aan sokken. Dit paar is vers van de pennen. Gisteravond de laatste steken afgehecht Mijn eigen sokpatroon, met verstevigde hak, van Lana Grossa Meilenweit Mega Boots Stretch (kleur 710) op naalden 2,75. Ze begonnen zo mooi gelijk, maar halverwege de boord van de 2e sok ging het mis. Ineens een langer stuk rood en daarna een totaal andere volgorde van de kleuren. Jammer, ik vind bij dit garen gelijke sokken eigenlijk mooier. Maar goed, sokken van deze sokkenwol dragen heerlijk en dat maakt alles goed.

Warme dag

Ondanks de onvermijdelijke zeewind was het hier vandaag ook zeer behaaglijk. Fantastisch, het leven verplaatst zich weer steeds meer naar buiten. Buitenspelen, buiten eten, de was buiten, buiten breien. Ik ben hélemaal klaar voor de zomer. En de tuin ook bijna. Vandaag wat potten gevuld met bloeiend leuks, de laatste laag verf op onze nieuwe tuinstoelen, de parasol van zolder gehaald (ja, ja, misschien een beetje optimistisch) én de tuinkachel vanavond lekker opgestookt.


De gietijzeren tuinkachel was een kado voor ons trouwen ('99) van Leo's broers/zwagers/(schoon)zussen. We steken hem niet zo gek vaak aan, wegens de (over)last voor de buren, maar het is zo lekker knus en warm om een avondje rond het vuur te zitten. Beker thee erbij, sok op de pennen. Het leven is zo gek nog niet...

P.s. Voor de kenner. Ja, dat groene spul op de achtergrond is zevenblad. Vorige maand nog niets te zien en nú. Een drama! Moet hoognodig iets aan gedaan worden. Ahum.