zondag, september 30, 2007

Blauwgroen... groenblauw

Een poos geleden heb ik (lont)wol geverfd om te spinnen. Ik ben nu met een groot stuk in roze/paars/aqua/lila aan het spinnen, het wordt zooooo mooi. Op deze manier spinnen vind ik geloof ik het allerleukst. Verrassend en uniek. En het wordt nooit saai.

Afgelopen week heb ik een klos met blauw/groen/lime getwijnd. Ik had 1 klos gesponnen (nog voor we naar Bolivia gingen) en twijfelde hoe ik die wilde gaan twijnen. Met wit had gekund, maar het leek me mooier met (meer) kleur. Maar ja, hoe doe je dat met maar 1 klos? Afwikkelen en dan de helft op een andere klos zetten? Nog een klos bijspinnen? Bij proberen te verven of met een andere effen kleur? Genoeg mogelijkheden, maar de oplossing bleek nog simpeler. Ik las ergens (waar?) op een weblog de tip om de wol van de klos mbv de wolwinder op een bol te winden. Dan kun je de draad van binnen en van buiten samen twijnen. Geniaal. Daar was ik zelf noooooit opgekomen.



Ongeveer 65 gram handgesponnen wol in blauw/groen/lime. Dun genoeg voor sokken.

zaterdag, september 29, 2007

Bijzonder broekje

Na bijna 10 weken van die chemische stinkluiers in Bolivia zijn we thuis snel weer overgestapt op katoenen luiers. Zoveel fijner. Én nog geen enkele lekkage gehad van dunne poep (in Bolivia was het om de haverklap raak, alles eronder, bleèèèh). Ik vind het verrassend hoe anders het 'luiert' met M. in vergelijking met toen D. klein was. Die plaste altijd zo veel dat luieren met katoen niet altijd even gemakkelijk was. Dikke luiers, altijd inleggers en heel vaak verschonen. Luieren met katoen gaat nu veel relaxter (ondanks de vele dunne poepluiers die we (nog) hebben). Luiers die bij D. voor geen meter voldeden, werken nu prima.

Voor de nachten zweren wij bij wolbroekjes. We hebben nu 2 in gebruik. Eentje met lange pijpen van Babyology (die vind ik zoooooo verschrikkelijk koddig staan) en eentje die gebreid is door Irma (herken je hem nog, Irma, ik heb hem al een tijd hè?).



Dikke billen, want een dikke nachtluier. En dat M. een beetje voorover gebogen staat, helpt ook mee ;o)


Ik zoek een tweede longies (wolbroek met lange pijpen), lekker warm voor de winter. Ik heb een oproepje op de katoen-reclame-lijst gedaan, misschien heeft iemand eentje over. En anders brei ik zelf eentje. Ik heb een leuk patroon liggen (Fern en Faeries) en wol ook in overvloed. Maar soms is kiezen voor de gemakkelijkste weg ook wel eens fijn (en gezien de drukte van de komende tijd misschien ook wel gewoon het verstandigst...).

vrijdag, september 28, 2007

Weer hier!

We zijn weer thuis. Afgelopen zaterdag met een grote, blauwe vogel van KLM in NL gekomen. We hebben een prachtige tijd gehad in Bolivia, bijzonder, enerverend, emotioneel, af en toe ronduit zwaar, maar bovenal mooi. We hebben nogal wat tegenslag gehad, maar dat zakt, eenmaal weer thuis, vrij vlot naar de achtergrond. We pakken hier de draad weer op (figuurlijk, maar ook letterlijk... draadjes wol, ik heb al weer even heerlijk zitten spinnen, dat had ik verrassend gemist ;o) en moeten nu nog van alles en niks regelen. Op korte termijn om de adoptieprocedure hier in NL af te ronden en verzekeringen, werk, school, zwemles, voetbal, medische check, inschrijven hier en in Den Haag, aankomstfeestje, 2 verjaardagen, kinderfeestje, Sinterklaas en de Amelander traditie Sunneklaas om maar eens iets te noemen). En dan straks in nov/dec. onze verhuizing. Neuh, we hoeven ons de komende tijd niet te vervelen... Iemand nog een tijdrekker in de aanbieding?



Er moet nog veel gebeuren voor we er in kunnen, maar het begint al echt op een huis te lijken!

In Bolivia heb ik wél 1 paar sokken gebreid. In 10,5 week, dat is een nieuw (duur)record voor me :o)



Bij het beeld Christo de la Concordia (Cochabamba - Bolivia) schoot ik lekker op met sok nr. 2.



Het paar was klaar in hotel Anteus (Cochabamba). Wol-bamboe sokkengaren van Trekking ProNatura. Gekocht op de handwerkbeurs afgelopen voorjaar in Zwolle. Een tikkeltje stug om mee te breien, maar de sokken zitten erg fijn. Ik hoop dat ze door het wassen wat zachter worden.



En hier doe je het uiteindelijk allemaal voor. Het kleine manneke slapend in zijn eigen bedje (onder een door mij gemaakte patchworkdeken, net buiten beeld).