zondag, september 24, 2006

Hmmm...

Íemand hier in huis vindt de koekjes wél lekker...

zaterdag, september 23, 2006

Bij de thee (of koffie of limonade of..)

Gisteren heb ik (sinds heeeeel lang) weer eens koekjes gebakken. Het recept had ik ooit eens uitgeknipt uit één of ander tijdschrift (by-the-way daar zou ik eens mee moeten stoppen; met alle verzamelde en nog eens uit te proberen recepten kan ik gerust tot mijn 167e jaar voort).


Ze zien er hartstikke leuk uit, maar helaas valt de smaak nogal tegen. Een beetje saai van smaak, ondanks het cacaopoeder in de helft van het deeg. Volgende keer ga ik experimenteren om een beter resultaat te krijgen.

Er staat hier nog een emmertje gekregen (val)appels in de keuken, die dringend verwerkt moeten worden (nadeel van valappels, ze rotten heeeeeeel snel door de beurse plekken). Wat zal ik gaan maken? Een appeltaartje, appelcrumble als toetje voor morgen of toch maar lekkere appelcompote? Mmmmmmm....

donderdag, september 14, 2006

Geen koude voeten

Aan het weer kan het niet liggen, maar ik ben weer helemaal op de sokkenbreitoer (leuke woordspeling?!). Zo tegen het najaar krijg ik altijd kriebels om de breinaalden erbij te pakken en sokken te breien. Dat hangt bij mij samen met meer tv-kijktijd, waarin ik de tijd graag nuttig besteed. Ik vind het 's avonds te fris én voornamelijk te donker om lang buiten te zitten (kaarslicht is niet handig voor lezers en kleurenblinde rummicub-spelers), dus trekken we weer meer naar binnen. Hoe jammer, de zomer kan mij niet lang genoeg duren....

Aan de andere kant zijn er weer een paar leuke tv-programma's begonnen, daar ben ik dan wél weer blij mee. Boer zoekt vrouw, Expeditie Robinson, Peking Express, de Lama's. Maar om nu al die tijd met lege handen op de bank te zitten, dat kan ik niet goed. TV kijken voelt dan toch een beetje als verspilling van tijd. Tijd voor bank-knutsels dus. Ik heb een stapel wasbare wattenschijfjes gemaakt (waarover later misschien nog wel een blogje). En dus sokken gebreid. Heerlijk, gedachtenloos breien.

Een poosje terug maakte ik de volgende foto. Daar wilde ik een blogje aan wijden (of is het weiden?). Dat bleef erbij (story of my life). Inmiddels is het dus een 'oude' foto, wegens nieuwe(re) productie. Dus voor nu (of eigenlijk 'van toen'):

Van onder naar boven of van groot naar klein:
Botter Oslo, 6-ply, maat 47
Regia Crazy Color, 6-ply, maat 39
GB Color, 6-ply, 100 % wol superwash, maat 29
Opal, 6-ply, maat 20 (restje van een paar sokken maat 47)

Na mijn eerste paar sokken voor manlief, had ik me vast voorgenomen nooooooooit meer sokken in maat 47 te breien. Eindeloze boorden, eindeloze voeten, er kwam geen einde aan. Ik heb het bijna 9 jaar volgehouden (leve de bazars van de vrouwenverenigingen van de kerken hier op het eiland). Tot ik 'dikke' sokkenwol ontdekte. Hiermee zijn zelfs reuzenvoeten te overzien.

Vallen mijn luie boordjes erg op? Een stukje ribbels en dan hop, snel over op rechttoe rechtaan. Sinds kort ben ik van mijn lange ribbelboorden afgestapt, ik vind recht zoveel fijner breien. En ik heb nog niet echt verschil in draagcomfort gemerkt. Ook heb ik het idee laten gaan dat sokken van strepend garen altijd precies gelijk moeten zijn. Ik was daar eigenlijk best wel heel pietluttig in en ik kan niet garanderen dat ik niet ooit weer ga tweeling-breien. Maar voor nu vind ik het wel goed, sokken hoeven niet per se precies gelijk te zijn (de kracht zit hem in de herhaling toch?).

Ik ben mijn restjes aan het opbreien. Vergeef me mijn rare afwijking: ik vind het leuk om tot het allerlaatste restje door te breien. Zodat ik geen restje van een restje over houd. Ik verdeel het restant garen in 2-en en brei 2 sokken tegelijk op (2 setjes sokkennaalden). Dit laatste doe ik trouwens altijd, het is voor mij de ultieme oplossing voor het 2e-sok-syndroom waar ik erg veel last van heb.


Dit bedoel ik dus met geen restje van een restje. Deze laatste centimeters kon ik met een gerust hart weggooien (had ik al eens gezegd dat ik niet zo weggooierig/opruimerig ben?)

Een andere keer show ik de andere recente breisels.

woensdag, september 13, 2006

Oogsten van een postzegel

Oei oei, wat is het lang geleden dat ik hier iets schreef. Laten we het erop houden dat mijn hoofd helemaal niet naar bloggen stond de afgelopen tijd. Bij deze een (misschien halfslachtige) poging om weer wat actie in dit weblog te brengen.

Naast onze groententuin hebben we ook in de tuin bij huis wat te oogsten.


De tomatenplanten hebben last van phytophtera. Helaas, niets aan te doen. Vanmiddag cherrytomaatjes geoogst. Een aantal nog veel te groen, maar die kleuren wel na in de vensterbank. Als de tomaatjes té rood worden aan de plant, scheuren ze en rotten ze aan de plant. Zonde zonde.

De gele tomaatjes zijn gele peertomaatjes. Tijdens de voorjaarsvakantie gekocht bij de Hortus Botanicus in Haren (Groningen). Er stond nog 1 plant en die kon ik, nieuwsgierig naar dit voor ons onbekende soort tomaten, natuurlijk niet laten staan. De oogst is niet royaal dankzij de phythophtera. Ik ben snipverkouden, dus ga het proeven nog even uitstellen. Op dit moment proef ik namelijk helemaal niets.

En dit belooft een goede oogst te worden. Aan het begin van de week de druivenstruik flink gesnoeid, zodat de trossen optimaal van de zon kunnen profiteren. Nou, zon hebben ze gehad de afgelopen dagen. Je ziet de druiven per dag blauwer worden.

Jammer dat wij geen wijn lusten, het lijkt me zo leuk om wijn te maken van onze eigen oogst. Maar ja, om het voor een ander te maken is ook niet erg logisch (plus dat je niet kunt proeven of het lekker is, voor je het weggeeft).

Oeps, ben ik de peren vergeten. Mijn 2 jaar geleden gekregen perenboom hangt vol. Het is nog maar een ielig boompje en ik had nog helemaal geen peren verwacht de eerste jaren. Maar hij hangt vol, het ziet er veelbelovend uit.