woensdag, mei 30, 2007

Balletje balletje


Alhoewel de grote gehaakte jongleerballen erg in trek zijn bij zoonlief (haha, ik moet mezelf nu maar eens aan gaan wennen om te bloggen over oudste zoon en jongste zoon of over grote broer en kleine broer of over zoon 1 en zoon 2 of over.... nou ja, dat komt vanzelf), heb ik inmiddels ook een patroon voor kleinere balletjes uitgeprobeerd (minder werk, dus een minder pijnlijke linker wijsvinger).

De omtrek van dit balletje is ongeveer 16 cm (gehaakt met naald 2,5 en 'standaard'-katoen). Groot succes. Want, aldus D, deze is lekker hard (want gevuld met schapenwol). Het formaat is eigenlijk ook wat handiger voor (kleine) kinderhandjes. Poes is het er ook mee eens, prima speeltje.

Hier het patroon:


Halve bol:
Ketting van 2 lossen
Ronde 1: 8 vasten in de tweede steek van de ketting
Ronde 2: 2 vasten in elke 2e steek (12)
Ronde 3: Herhaal ronde 2 (18)
Ronde 4: 2 Vasten in elke 3e steek (24)
Ronde 5: Herhaal ronde 4 (32)
Ronde 6: 2 Vasten in elke 4e steek (40)
Ronde 7 - 10: Vaste in elke steek (40)

Haak de andere helft. Aan elkaar naaien, vullen, dichtnaaien.

Prachtigs, speciaal voor mij

Gister bij de post, een envelop gevuld met prachtig handgesponnen garen. Sokkenwol, van het Fries melkschaap, geverfd met acid dyes en (geweldig) gesponnen door Irma. Speciaal gemaakt voor mij. Ik ben er zo blij mee!


Het blijkt moeilijk om de kleuren goed op de foto te krijgen ;o(




Ik vind het bijna zonde om er sokken van te breien (wegens slijtgevaar). Als ik er sokken van brei, dan ga ik ze of alleen in sloffen dragen (wachten op winters weer) of er leren zooltjes onder naaien (jeugdsentiment), zodat ze lang meegaan.

Irma, dankjewel, je bent een enorme lieverd!

Restjes-sokken

Van 2 bollen Lana Grossa Meilenweit Mega Boots Stretch had ik restjes over van de sokken die ik ermee had gebreid. Het eerste paar was van de bol die ik met mijn magische bolruil kreeg. Het andere paar was van een bol die ik al wat langer in huis had, maar de kleuren achteraf een beetje vond tegenvallen (het nadeel van online bestellen).

De restjes heb ik in 2-en verdeeld en een paar kindersokken opgezet. Doorgebreid tot het bittere eind (oftewel het eindigde bij maat 30). Bij sok 2 bleek ik een inimini-stukje garen tekort te komen, maar de oplossing van een paar toeren met zwarte sokkenwol valt helemaal niet op, kijk maar.


De linkersok (voor de kijker rechts) heeft een heel klein puntje zwart aan de teen. Niets van te zien zo, hè?

De foto is trouwens niet goed belicht. Zoonlief heeft echt niet zulke witte benen :o)

21 Mei 2007


Een dag om niet te vergeten. De dag waarop we zoooo lang hebben gewacht. De dag waarop we hoorden dat we een 2e zoon hebben gekregen. We kunnen niet wachten tot we naar Bolivia kunnen reizen om Mateo voor altijd in onze armen te sluiten, te knuffelen en te leren kennen (en aldaar het hele traject af te leggen om hem officieel en wettelijk ons kind te mogen noemen).


Je eigen plek op de kalender, 28 juli.

We hopen snel van de rechter te horen wanneer hij ons in Sucre verwacht en duimen dat we samen met Mateo zijn 2e verjaardag kunnen vieren.


Onze wereld staat even op zijn kop. Ik heb van alles om over te bloggen, maar de regelmaat is logischerwijs momenteel even helemaal weg :o)




dinsdag, mei 22, 2007

Opgeruimd


4 zakken kleding voor de kledingbak
1 doos allerhande zooi voor de kringloopwinkel +
__________________________________
21,2 kilo minder te verhuizen


Kwam ik ook maar zo gemakkelijk van míjn overtollige kilo's af

zondag, mei 20, 2007

Lapjes en nog meer lapjes - vervolgd

De 2 grootste stukken patchwork waar ik eerder over schreef, zijn inmiddels 2 slabbers geworden. Lekkere badstof aan de achterkant, voor een goede absorptie van knoeierij van diverse aard. Afgewerkt met een biesbandje aan de hals.

Oei, op de foto zien de blokjes er wel wat wiebelig uit, dat is in het echt niet zo. Ik had de slabbers misschien toch even moeten strijken voor ik ze aan mijn weblog toevertrouwde :o)

Ik vind de gebruikte techniek verrassend. Er valt niet zo veel te plannen met deze manier van stofjes 'patchen' en dat bevalt me wel. Het is net even wat spontaner, lekker ongepland.

Het stippenstofje komt in deze slabbers ook weer terug. Het waren 2 niet zo grote lapjes die ik kreeg en ik probeer ze heel zorgvuldig te gebruiken (ik heb even een stippen-tic). Alle kleine stukjes gebruik ik, zo doe ik er lekker lang mee. De andere blauwe en groene stukjes komen van een setje voorgeknipte stofjes die ik lang geleden kocht (via Ebay). Ik heb nog meer liggen, ook in andere kleuren, dus daar zal nog wel vaker iets van langs komen hier.

Ik wil heel graag 'ooit' een lappendeken maken, maar ik vind het voor nu een redelijk onoverzichtelijke klus. Dus ik hou het nog maar even bij kleine projectjes. Kan ik mooi mijn patchwork-technieken nog wat verfijnen voor ik aan het échte werk durf te beginnen. Ooit...

Potje knikkeren?

Het begon met een knikker die D. kreeg van mijn tante (spaaractie bij de Plus, als ik me niet vergis). Daarmee was de interesse in de andere knikkers hier in huis (van mij, van ooit) opnieuw gewekt. Eerst hebben we een paar dagen geknikkerd met een Duplo-soort-van-knikkerbaan. Degene met de meeste knikkers door zijn poortjes wint. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat L. of ik ook maar enige kans maken tegen D. Grrrrrr. Die jongen mikt zo akelig goedgericht.

Vanmorgen hebben we kuiltje-geknikkerd in de tuin. Da's toch veel leuker. Jeugdsentiment, jawel. En ineens had ik de knikker-schwung weer terug. Ik won... en won... en won... Toe, laat me er nog even van genieten. Voor ik het weet, is D. ongetwijfeld weer de knikkerkampioen van ons drieën.

En bij knikkeren hoort natuurlijk een knikkerzak.



Door de genaaide 'hoekjes' kan de zak rechtop staan. Dan rollen de knikkers er niet uit.
Hèhèhè, het zijn de details die het 'm doen ;o)




Het strepen- en stippenlapje kwam bij mij door een leuk ruiltje met iemand van de sokkenbreilijst. Het vilt kwam uit mijn voorraad, net als de lime-kleurige veter met witte sterretjes (die zat in een paar gympen die ik ooit kocht en nee, natuurlijk gooide ik die veters niet weg toen ik de gympen voorzag van saaie, witte veters). Het geheel sluit met een koordstopper. Dat lijkt me wel handig voor jongetjes die (nog) niet goed kunnen knopen.

Ik was van plan om de zak te voeren, tot ik me ineens realiseerde: 'Judith, het is een kníkkerzak'. Tja, je kunt ook doorslaan hè?

1 Probleem, er is 'iets' mis met mijn naaimachine. De draad stroopt telkens op als ik aan het naaien ben. Van alles getest (ander draad, draadspanning, machine schoongemaakt), niets helpt ;o(. Ik heb het vermoeden dat de draad ergens vastloopt (langs schuurt?) en dan gedeeltelijk knapt. Dit vind ik echt zo bloedirritant, ik kan echt niet zonder naaimachine (kan wel, wil niet). Ik vrees dat ik ermee langs de dealer moet. Dat zou morgen kunnen, dan moeten we een dagje naar 'de wal', maar het betekent wel dat ik mijn machine dan kwijt ben tot we weer aan de wal komen. Ik ga er tenminste niet van uit dat de technische man er direct naar kan kijken en hem eventueel repareren, zodat ik hem gelijk weer mee naar huis kan nemen (wat ik natuurlijk wel ga vragen).

Nu moet ik eigenlijk niet klagen, want mijn oude Pfaffje staat ook nog tot mijn beschikking. Dus als ik echt achter de naaimachine wil (of moet: denk aan kapotte knieën in broeken van D.) kán dat. Alleen naait mijn ouwetje lang zo fijn niet als mijn nieuwe machine, maar goed, dat is natuurlijk feitelijk een luxe-probleem. Dus niet langer zeuren, Judith.

D. komt net thuis en vindt de knikkerzak Heel Erg Mooi en is er Heel Erg Blij mee (zijn eigen woorden, hij weet wel hoe hij zijn mamma blij moet maken!)

zaterdag, mei 19, 2007

Lapjes en nog meer lapjes

Op de weblog van Amy las ik iets over een (voor mij) nieuwe techniek van patchwork. Daar ben ik de laatste tijd een beetje mee aan het stoeien. Hieronder het foto-verslag van een uurtje knippen en naaien.



Een eindeloze sliert rechthoekige lapjes aan elkaar genaaid.



Die vouw je dubbel, dan naai je de kant vast. En dat herhaal je... tot je patchwork de gewenste breedte (en/of lengte) heeft.


Tussendoor knip je natuurlijk wel even de 'vouw' door.


De uiteindelijke lap. Ondanks dat in de lange sliert alle stukjes stof consequent afgewisseld werden, zitten er nu opvallend vaak 2 gelijke stofjes net boven elkaar. Jammer, maar geen ramp.



De grote lap heb ik weer in kleinere stukken geknipt. De basis voor 4 slabbers (2 van een compleet patchworkje en 2 met een deel patchwork).

Als ik deze foto's zo bekijk, moet ik me inhouden om niet te denken: 'Wat is patchworken toch eigenlijk ook een werkverschaffing' ;o)

donderdag, mei 17, 2007

Nummer 2 is af

Nummer 1 heeft een poos op zijn maatje moeten wachten, maar nu is nummer 2 dan (eindelijk) af. Of eigenlijk bíjna af, want ik moet de draden , dus veel af- en aanhechtingen). Mooi klein tussendoorklusje voor morgen.



En, geheel toevallig, is het een gelijk paar geworden. Verrassend (want daar heb ik niets bijzonders voor gedaan)!

Op de eerste foto zijn de kleuren wat flets. Op deze zijn ze meer zoals in het 'echt'.


Fijne sokken, ze zitten heerlijk. Prima garen, nog prima'er prijs. Hier ga ik beslist nog meer sokken mee breien (gelukkig heb ik een klein voorraadje van dit garen, in verschillende kleuren, liggen).

woensdag, mei 16, 2007

Tip van de week (of toch niet?)


Van de week las ik in 'Vriendin Extra: Tafel & Tuin' de volgende tuiniertip voor violen:
* Violen kun je het hele jaar planten. Ze bloeien langer als je eens per week alle bloemen eruit knipt en eens in de twee weken plantenvoeding geeft.

Nu heb ik niet zo heel veel verstand van bloemen, maar ik weet wél dat dit niet zo'n handige tip is. De hele zomer tegen kale steeltjes aankijken, is ook wat saai, nietwaar?

Ik snap natuurlijk best dat dit gewoon een klein missertje van de auteur is geweest (die heeft het woord 'dode' of 'verlepte' vergeten) en de eindredacteur had wellicht ook een vrije dag (of pluizen die niet alle artikelen van voor tot achter door op spel- en andere fouten?), maar het heeft mij in ieder geval een glimlach bezorgd.

zondag, mei 13, 2007

Geven en krijgen

Vanmorgen met een kadootje onder de arm richting beide moeders. Eerst naar mijn moeder (niet vanwege een sterke voorkeur, maar wegens het uitgenodigd zijn voor het eten bij mijn schoonmoeder, puur praktisch qua volgorde dus ;o).


Ik vroeg mijn moeder of ik nog wat (ongewassen) schapenwol van haar kon krijgen, omdat ik mijn voorraadje bijna opgesponnen heb en graag nog wat meer wil spinnen voor ik ga twijnen en wassen. Geen probleem (moeders heeft veel wol op voorraad). Kijk wat ik nog meer in mijn handen geduwd kreeg:


Linksboven de ongewassen, maar schoongeplukte schapenwol waar ik om had gevraagd. Rechtsbovenin een gekaard schapenwol/mohair-combinatie. Linksonderin katoen en daarnaast zijde. Wauw, dat is superzacht. Ik waag me daar nog maar even niet aan. Eerst wat meer vertrouwen in mijn spinnen krijgen, voor ik aan deze voor mij spannende materialen begin.

zaterdag, mei 12, 2007

Gepriegel

De regen komt me (nu al) de neus uit. Wat waren we verwend met al die mooie (droge!) dagen. Sokken breien, pluk wol spinnen, stapels slabbers naaien, allemaal prima bezigheden met alle nattigheid buiten. Ik heb een paar sokken voor een vriend van mijn ouders verkleind. Ze waren hem te groot (lang) en dat zit natuurlijk niet prettig. Ik dacht dat doe ik wel even. Viel tegen. Uitgehaalde en vaak gewassen wol, dat breit helemaal niet fijn. Stug en zonder enige rek. Het was dus echt even doorbijten om het maar achter de rug te hebben. Want ja, ik had het beloofd. Ik had verdorie liever een heel nieuw paar voor hem gebreid. Misschien doe ik dat alsnog wel ;o)

Als beloning voor het stugge breien had ik iets leuks in het vooruitzicht gesteld. Poppenkleding maken. Er lag nog een popje met een saai en lelijk afgewerkt made-in-China-setje. Leuk klusje om die een wat leukere garderobe te bezorgen.

Setje 1, compleet met gehaakt hoedje (niet goed te zien op de foto, het is een driekleurtje)


3 Keer met je ogen knipperen.... setje 2:




Ik zal het geheim verklappen, het is eigenlijk 1 setje. Een omkeerbaar setje. Het hesje was simpel, maar bij het broekje ging het even mis (verkeerde volgorde). Het was de eerste omkeer-broek die ik maakte en dan ook nog gelijk zo klein. Want het popje is van kop tot teen maar 20 cm lang. Met recht gepriegel op de centimeter :o)

Even de achterkant bekijken:


Het is een schortjurkje/Pippi-jurkje/smocket, die je de laatste tijd vaker tegenkomt in weblog-land. Maar dan dus in mini-formaat. Ik heb ook een grotere gemaakt. Ook van dubbele stof, maar dan moet je de banden op de schouders knopen. Volgende exemplaar wil ik ook van een dubbele laag maken met vaste (genaaide) schouders. Moet ik me nog wel even verdiepen in de juiste volgorde, just in case ;o)

donderdag, mei 10, 2007

Service van de zaak

Van de zaak Jumbo in dit geval. Vorige week zaterdag stuurde ik een mailtje naar de klantenservice met mijn frustratie over het ontbrekende puzzelstukje. Omdat ik geen reactie kreeg, zelfs geen ontvangstbevestiging van mijn email, was ik zeer verbaasd toen er dinsdagmiddag een doosje bij de post zat met afzender Jumbo.


Een compleet nieuwe puzzel. Gratis. Kijk, dat is nu eens prima service. Merci Jumbo!

woensdag, mei 09, 2007

Spinnen - update 2


Oi, oi, oi, wat spint de geleende Louët fijn. Ik kan me nu voorstellen dat voor veel mensen spinnen ontspannend is. Het wiel zoeft zachtjes, de wol glijdt door je vingers, je been gaat automatisch en rustig op en neer. De herhaling van bewegingen heeft iets rustgevends, vind ik.

Ik doe hard mijn best om een gelijkmatige draad te krijgen. Er zitten af en toe wat eng dunne stukjes tussen. En de aanhechting van nieuwe wol blijft me te zichtbaar. Hier in huis zeggen we regelmatig (tegen zoonlief die wat ongeduldig van aard is) 'van proberen kun je het leren'. En dan blijkt dat dat ook voor mij geldt. Ook ik ben ongeduldig van aard, ahum.

Met mijn oude spinnewieltje had ik een beetje een haat-liefde relatie. Ik vond het een prachtig stuk handwerk, maar ik vond hem NIET fijn spinnen. Ik was van plan om hem naar de kringloop of rommelmarkt te brengen. Mijn vader zei: 'Hou hem toch mooi, leuk als decoratie'. Waarop ik antwoordde: 'Ik heb genoeg troep om naar te kijken'.

Maar heel onverwachts heeft hij (het spinnewiel, niet mijn vader) een nieuw thuis gekregen. Onze Spaanse juf vond hem geweldig en toen heb ik hem met veel plezier aan haar gegeven.

De Louët kan ik voor onbepaalde tijd lenen. Mijn moeder denkt over een nieuw spinnewiel na en dat zou betekenen dat haar 2-pedaler tzt naar mij toe kan (en de 1-pedaler weer naar haar voor tussen-het-gewone-spinnen-doorse experimenten/probeersels met andere materialen). Joepie!

Want ik heb prachtige spinnewielen gezien, maar tjonge, wat kosten die dingen veel ;o(

Oh ja, Irma, die lange plukken zijn gewoon van een Texelaar.

maandag, mei 07, 2007

Veel - weinig

Over teveel spullen op te weinig oppervlakte.

Voor wie het leuk vindt, een rondleiding door mijn hobby/domein/atteljee. Het is een niet al te grote ruimte, maar het is wel van mij, mij, mij. En dat voelt als lekker luxe. Het is er soms een bende en soms valt dat ook reuzemee. Zó trof ik de boel vanmorgen aan: ongecensureerde foto's dus :o)

Vanaf de deur, met de klok mee.


Links de stelling met (een deel van mijn) flanelvoorraad, drukknopen, patroonbladen, kaarten, lamineer- en snij-apparaten, kwasten, tuinzaden en allerlei andere zaken. Bak inpakpapier. Voor de stelling 3 Curver-bakken met verfbenodigdheden (voor katoen en wol) en 2 met ingrediënten voor zeep en andere huidverzorgingsmiddelen (kruiden, geurolie, vetten en loog, etc.). Op de bovenste plank een mand met leerresten, een stapel stoffen die ik wel kwijt wil (marktplaats vind ik zo'n gedoe, dus blijf ik het maar uitstellen), voorraad hennep (stof, ik rook niet).

Mijn 'zetel' is een in hoogte verstelbare zit-sta-wiebelkruk van Stokke (Move).

Het deel waar wordt genaaid en gelockt. Een oud naaimachinetafeltje/kastje met links laden en rechts een schuifdeur. Er bovenop een los blad (overgebleven uit mijn studietijd, was toen op schragen mijn bureau/eettafel), omdat het kastje te klein was om lekker aan te kunnen werken. Het kastje heb ik een paar jaar geleden gekocht op een rommelveiling. Samen met de TL-lamp erboven (lekker jaren '80 bruin).

Links in de hoek allemaal planken met bakken (ritsen, lintjes en band, borduurspullen (waarom bewaar ik dat? Ik hou helemaal niet van borduren), viltknutsels, elastiek), kralen, rollen klittenband, knopen, garen, messen en scharen, ringen en nestels. Enzovoorts, enzovoorts.

Achter de naaimachine (Pfaff Classic 2025) en de lockmachine (740DSA) een prikbord vol knipsels, foto's, inspiratie.



Verder op de planken: wolwinder, parapluhaspel, strijkbout (hier wordt hij tenminste gebruikt). Bijna niet te zien zijn de knutselboeken.

Het houten kastje naast mijn naaitafel zit vol met allerlei door mij gemaakte spullen/kadootjes (ik zou zo een marktkraam kunnen vullen :o). Erbovenop een mangelbak met veel gebruikte patronen (luiers, overbroekjes, slabbers, etc.).

Rechts in het vitrinekastje verf, kantoorbenodigdheden, potloden, stiften. Er bovenop mappen met patronen (poppen maken, boekbinden), knutselboeken. Eronder snijmatten, bak met stempels en inkt, woordenboeken (tja, die moeten toch ook een plekje hebben?).

Naast de blauwe prullenbak een tas met (dunne) lontwol.

Onder de tafel bakken met garens en een deel van mijn stoffenvoorraad. Op de tafel de slabbers-in-aanbouw. Het is zo fijn om te kunnen laten liggen waar je mee bezig bent.

Op de tafel staat ook mijn Coverlock (Janome), een ladenblokje met los spul (etiketten, nietjes, paperclips, lijm, nietmachine, etc). Erop een weegschaal (voor wegen van te versturen spullen), het modum, mijn Frommes-adressenbakje en een plakbandhouder en een tape-apparaat. Pennenbeker, telefoon en klokje.

De computer is eigenlijk een sta-in-de-weg sinds we onze laptop hebben. Een heeeeeeerlijke burostoel (Stokke Thatsit).



De zakelijke hoek. Met ordners vol administratie, bewaarpapieren, mijn scriptie, fotoalbums (of is het alba?). Maar ook grote enveloppen, 2 verpakkingen katoenvulling voor quilts, ordners met knutsel-ideeën, bakken met voorgeknipte onderdelen voor katoenen maandverband), mandje pul-resten. In de draadmanden allerlei spullen voor de computer (papier, diskettes, cartridges). Erbovenop een doos voor spullen voor de kringloopwinkel (ik heb altijd een doos klaar staan, een heus lik-op-stuk-beleid dus). Daar weer naast de mand die ik heb klaar staan voor de sokkenwolruildoos. Als het goed is, komt die morgen hier. Ben heel benieuwd of ik veel leuks kan ruilen.

Niet te vergeten, mijn rode radiootje. Dat heb ik sinds ik 11 ben. Mijn ouders hadden toen een stagiaire op de boerderij en die had een paar vrienden te logeren (het was zo'n zomer dat alles kon, good old times) en wij hadden zelf een logé. Van hun allen kreeg ik geld voor mijn verjaardag, waar ik toen dit radiootje van heb gekocht. De cassettespeler is inmiddels naar zijn grootje (vàààhààààls), maar het radio-deel doet nog steeds dagelijks dienst. Hij zit vol verfspatten, want bij elke verhuizing/ververij staat ie tussen de blikken verf muziek te maken.

Niet te zien op de foto zijn de 2 groooote plafondhoge kasten. Daarin het grootste deel van mijn stoffenvoorraad (wol, badstof, fleece, katoen, flanel, pul), bakken met verf, kaarsenmaakspullen en kaartmaakspullen, een plank met kado's (de zgn. kadokast), kaarsen en kandelaars.

Kortom: een lekkere zooi (maar wel míjn zooi!). Als de rest van ons huis er zo uit zou zien, zou ik gillend gek worden. Maar ondanks de op-het-oog chaos weet ik alles feilloos te vinden. Vraag me ergens om en ik loop er blindelings naar toe. Dus 'chaos' is betrekkelijk, nietwaar?

Voor in het nieuwe huis droom ik van een grotere hobby, meer loopruimte, dichte kasten, strak en netjes, sfeervol, inspirerend. Maar of het ooit zo zal worden??? Denk het niet eigenlijk...


Ik ben heel nieuwsgierig: Hoe ziet jouw werk-knutsel-plek eruit??

zondag, mei 06, 2007

Ongeorganiseeerd

Als tegenhanger voor mijn ordelijke garen-opberger, 2 foto's van hoe mijn hobby er ook regelmatig uitziet. Alsof er een bom is ontploft... Kijk en huiver...



Hahaha, Odette, neem je je woorden al terug?

Georganiseerd

Eén van de plekken hier in huis die ik zonder twijfel georganiseerd kan noemen, is mijn naaigaren-ladenblokje. Ik ken manieren om het nóg gestructureerder aan te pakken (bijv. een klossenrek), maar voor mij werkt dit prima. Neemt weinig ruimte in en is overzichtelijk voor een van-nature-chaotisch type als ik.

(Deze foto's zijn trouwens van het pré-Hema-stapeltje-tijdperk)


4 Laatjes met hun eigen kleuren garen.
Geel: wit, gebroken wit, ecru, lichtbeige
Roze: rood, oranje, geel, paars, roze, lila
Blauw: blauw en zwart
Groen: groen en bruin
Nooit meer zoeken naar de juiste kleur(soort) garen, ik vind het handig.

Het paarse ladenblokje dat ik vorige week op de vrijmarkt heb gekocht, is inmiddels ook gevuld met allerlei losse zooi (naaimachine-naalden, tornmesjes, UV-markeerstiften).

Goed, nu nog een goede opbergplek voor de talloze lock-klossen, die op 3 plekken staan en liggen. Een deel in 2 laden van mijn naai-tafel, een deel op de plank er schuin boven en een deel (de wooly nylons) in een grote schoenendoos ernaast. Hmm, dat kán ongetwijfeld handiger (lees: overzichtelijker).

Bonte boel

Gisteren en vandaag heb ik zo heerlijk zitten freubelen. Mijn bak stof-restjes op tafel en maar 'knippen en plakken'. Van mijn katoen-restjes kon ik 7 slabbers samenstellen (het marine-witte stippelstofje komt uit een groter lapje en is dus officieel geen restje). 4 Slabbers zijn af, 3 liggen naast de naaimachine te wachten op hun achterkant (van badstof, lekker absorberend voor kleine knoeiers).


In de slab linksbovenin heb ik een dierbaar lapje verwerkt. Ik had een inimini stukje katoen liggen met rozerode roosjes erop, het kwam bij mijn oma vandaan (al jaren geleden overleden). Eigenlijk was het te klein om er 'iets' mee te kunnen doen, maar weggooien kon ik het ook niet. Het lapje heb ik doormidden geknipt en verwerkt in 2 slabbers. Zo heeft het toch een nieuwe bestemming gekregen en kan ik er nog heel lang van genieten. Oma zou trots op me zijn ;o)

De slabber rechtsonderin is gemaakt van een restant van een setje kant-en-klaar geknipte vierkantjes in allerlei paars-lila-roze-katoentjes. Dat is wel heel gemakkelijk patchworken zo.

Minus 1

Woensdagmiddag kocht ik op de plaatselijke braderie een puzzel (Jan van Haasteren). Volgens de doos een puzzel van 1000 stukjes. Maar helaas, de inpakker heeft maar tot 999 geteld.


Zooooo irritant. Net als een boek lezen en er op het allerlaatste moment achterkomen dat de laatste bladzijden missen. Zo'n anti-climax.

En ja, ik heb natuurlijk, voordat ik mijn 'klacht' naar Jumbo mailde, alles afgezocht naar het ontbrekende stukje (vloer, tafel, kleding), maar niks nada niente... Grrrrrrr....

zaterdag, mei 05, 2007

Spinnen - update

Het valt niet mee hoor, leren spinnen op het oude Skipperke. Ik doe mijn best om de rust te bewaren bij het trappen, maar ik heb telkens weer de neiging om te hard te willen. Dat komt ook, omdat het spinnewiel een beetje haperig draait en ik daardoor steeds door het 'dode punt' heen moet trappen. Door de snelheid krijg ik een draad met teveel twist. En het klapperen is ook stiekem een beetje storend (zeker als je tv wilt kijken onder het spinnen).


Gisteravond liet ik mijn eerste spinsels aan mijn moeder zien en die gaf me, tot mijn verrassing, een prachtig compliment. 'Een prima draad, helemaal voor een beginner, dat heb ik ook wel eens anders gezien'. Wauw, ik was ineens helemaal trots op mijn wolletje.


Ze snapte mijn trubbels met mijn spinnewiel en bood me haar 'oude' Louët aan om te lenen. Zij heeft nu een spinnewiel met een dubbel-pedaal (en dát spint lekker!). Maar ook deze enkel-pedaals Louët spint als een trein. Ik zat werkelijk met open mond te spinnen, zoooooo'n wereld van verschil met míjn oudje. Ik weet niet of ik weer terug wil... ik ben gewoon nu al verwend.


Mijn eerste spinsel (met zelfgeverfde wol):



Ik ben nu met ongewassen wol aan het spinnen. Met extra lange vezels, speciaal voor beginners. Handig, een moeder mét voorraad. Mèn, dat spint lekker. Ik krijg er ook zulke fijne gladde handen van ;o)

Ik begin er steeds meer vertrouwen in te krijgen. Nieuwe hobby erbij?

vrijdag, mei 04, 2007

De handen vrij

Gistermiddag bedacht D. dat hij graag een nachtje bij opa en oma wilde logeren. Een fijn plan. Voor alle partijen is dit altijd een groot succes. En stiekem ook voor de thuisblijvende partij. Anderhalve dag de tijd aan mezelf, urenlang ongestoord ergens aan kunnen doorwerken, UITSLAPEN (duidelijk waar mijn prioriteiten momenteel liggen?).

Om te voorkomen dat ik (zoals meestal) oneindig veel plannen maak voor zo'n dagje 'de handen vrij' en dan uiteindelijk teleurgesteld ben dat er zo goed als niets uit mijn handen is gekomen, had ik deze keer heel verstandig een lijstje voor mezelf gemaakt met een aantal dingen die ik vandaag per se wilde doen. En voor de grap heb ik vandaag ook bijgehouden hoeveel tijd ik met van alles bezig was. Conclusie: de dag was te kort om mijn hele lijstje af te werken én ik besteed (te) veel tijd achter de pc (mailen, internetten, weblogs lezen). Ahum, niets nieuws.

Wat ik wél gedaan heb, is een broek voor mezelf genaaid. Ik had al heel lang een lap zwarte linnen liggen. Mijn favoriete broek erbij gepakt als voorbeeld. Een patroon getekend.


Origineel patroonpapier? Tis ook eigenlijk kastpapier. Lekker stevig en het scheurt niet zo snel. Je kunt het rustig meerdere keren gebruiken. Wel handig, want deze broek ga ik zeker vaker maken.

Trots show ik mijn speldenmagneet. Ik heb hem al jaren en wil hem nooit meer kwijt. Reuzehandig. Door de magneet kun je de spelden er gewoon boven laten vallen en ze komen vanzelf 'recht' te liggen (je prikt je dus niet als je een speld wilt pakken). En als er een speld is gevallen, hou je even de magneet erboven en springt de speld er hup, weer op. Heel goedkoop zijn ze niet, maar ik vind ze elke cent waard. Ik kan er even geen link voor vinden, maar bij de meeste goede fourniturenzaken zijn ze te koop. Er zijn ook exemplaren te vinden met een randje om de buitenrand (Hema bijv.), maar daar schuiven de spelden niet zo fijn vanaf.

Waar ik met mijn gedachten zat, weet ik niet, maar ik heb zulke domme fouten gemaakt. Tot 3 keer toe heb ik een zoom los moeten halen. Leve het tornmesje!


In iets minder dan 3 uur was mijn broek klaar. Mét 'ingebouwde' zakken. Zakken die ik voor het eerst zo maakt, in de zijnaad dus. En ipv op te zoeken hoe dat precies moet, was ik zo eigenwijs om te denken dat ik dat zelf wel uit kon vogelen (wie me kent, zegt nu: natuuuuuurlijk :o). En dat lukte ook wel, maar het kostte wel veel tijd. Bij de 2e poging ging het goed. En uiteindelijk ben ik erg tevreden hoe het eruit ziet (de broek, niet de onscherpe foto).


Én splitjes (op overbelichte foto).

Morgen een spin-update.