woensdag, februari 25, 2009

A rose is a rose is a rose...


Roses are red,
Violets are blue
Oh new spinningwheel
I LOVE YOU


Gister kwam de pakkettenmeneer eindelijk mijn langverwachte Majacraft-spinnewiel brengen. Vorig jaar op de handwerkbeurs in Rotterdam viel ik als een blok voor de Rose. Na 1,5 minuut spinnen spontaan verliefd.

Maar ja, de prijs. En ik had net een nieuw spinnewiel gekocht. En en en. 100 Redenen kon ik bedenken om het niet te doen. Maar stiekem bleef ik dromen van mijn eigen Rose. Met Irma bedacht ik een aktieplan. Een jaar lang de hand op de (hobby- en handwerk)knip en dan als beloning... misschien... eventueel... of toch maar niet...

Soms kwam de Rose 's nachts in mijn dromen langs, de liefde zat diep, dat was duidelijk.

En toen ineens, bleek een Rose toch haalbaar. De lage Pond-koers tov de Euro en een totaal onverwachte financiël meevaller eind vorig jaar deden mij de knoop doorhakken. Ik bestelde een Rose. En moest toen weken wachten. Tot de vakantie van de Majacraft-fabriek voorbij was en de nieuwe voorraad Majacraft's in Engeland aankwam en de sneeuwhopen aldaar de tocht naar het postkantoor niet langer onmogelijk maakten en tot mijn eigenste Roosje 2 keer de zee overstak. Maar nu ze er is, is heel die wachttijd alweer vergeten. Ik ben als een kind zo blij met mijn nieuwe spinnewiel. Ze spint als een zonnetje, zo onvoorstelbaar fijn.

2 Dozen?? Jahaaa, mijn moeder kocht tegelijk met mij een Majacraft.




Snel open die doos!



Zoekplaatje, wat moet waar en wat moet waar niet?




In de fabriek zijn de spinnewielen getest. Het bewijs zit nog op de klos:




Net zo gemakkelijk in elkaar te zetten als een Ikea-kast :o)




Er zit nu een mengsel van Bluefaced Leicester en tencel (vezel gemaakt van houtpulp) op de klos. Ik spin het dun en ben van plan om er tzt sokken van te breien.




Ja, ik ben een blije vrouw. Met een pracht van een spinnewiel(encollectie, ahum ;o)
En vandaag kwam mijn magische bol ook nog binnen. Ik voel me rijkelijk verwend. Ik zal eerdaags vertellen en laten zien wat een magische bol is.



woensdag, februari 18, 2009

2-Richtingen sokken - update

Goh, wat breit het toch fijn, met zelfgesponnen wol. Elke toer is het een verrassing welke kleur er nu weer te voorschijn komt. Daar kan echt geen fabriekswolletje tegenop.

Na de provisional cast-on heb ik de voet gebreid. Met hielflap en spie, dat vind ik toch wel het lekkerst zitten.


Na de voet de gehaakte opzet losgehaald en de steken op de breipennen gezet. En toen het been/de boord gebreid. En voor ik het in de gaten had, waren ze al af :o)




Niet gelijk, wel echt een setje. En nu? De zwart-paarse UFO-sokken maar eens afmaken.

Verder heb ik nog een magische bol af te maken. Maar daar kan ik natuurlijk niets over schrijven of van laten zien, het kan zijn dat de ontvangster hier meeleest. Ik doe momenteel ook mee aan een Engelse spin-swap. Je stuurt je maatje een pakketje met 100 gram spinbare vezels, 100 gram andere spinbare vezels, waarvan je 50 gram hebt gesponnen (de andere 50 gram mag je maatje spinnen) en een extra kadootje (ik ben iets aan het maken/samenstellen). Ook hiervan kan ik (nog) niets laten zien, want Sarah leest hier ook wel eens.

Maar eerst gaan we 2 daagjes weg. Het nuttige (oogarts) met het aangename (handwerkbeurs) verpozen. Maar.... I'll be back....

donderdag, februari 12, 2009

Het echte werk

Over en uit, dat gepruts met mijn hondenkammen, tijd voor het echte werk:



Ziet er behoorlijk gevaarlijk uit hè? Niet erg kindvriendelijk ook. Ik zal ze goed opbergen als ik ze niet gebruik om enge verwondingen te voorkomen. Ik ben enorm blij met mijn 2e-kans wol-kammen van Ebay.

dinsdag, februari 10, 2009

Terugpraten

Met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat ik laks ben in het reageren op comments op mijn weblog. Ik neem het me telkens voor, maar dan schiet het er toch weer bij in. Mea Culpa. En ik ga mijn best doen om te veranderen, want ik vind het altijd zo leuk om reacties te lezen.

Ik zal een aantal vragen van de laatste tijd nú beantwoorden.

@ Lonneke,
Ja hoor, ik ben helemaal gerust gesteld nu ik weet wie er achter L.T. schuilgaat. Leuk dat je mijn weblog hebt gevonden. Doe je de groeten aan je ouders en zus? Ik kon je trouwens niet mailen, omdat je geen emailadres achter had gelaten. Zijn de vilten sloffen van jou en je zoon gelukt?

@ Daniëlle,
Ik moest zo lachen om jouw reacties op het bananenbrood en dat jullie er speciaal bruine bananen voor uitzoeken in de winkel. Het blijft hier ook een succesnummer. Ik moet trouwens hoognodig weer eens een 'keek-van-de-week-achtig iets bakken, vind je niet? Ik weet trouwens niet zeker of jij bent wie ik denk dat jij bent? Volgens mij ken ik je van de katoenen-luier-lijst en jij breit ook sokken?

@ Ria, grappig dat het brownies-recept de hele familie door is gegaan bij jullie. Hmmm, ik heb ze al lang niet meer gemaakt. Wij vinden ze ook zo lekker (té lekker eigenlijk). En dat terwijl het recept gewoon uit een kinderkookboekje komt. Simpel, maar perfect.

@ Odette,
Drammer Hage, eigenlijk vind ik de naam mierenhoop ook leuker :o)

@ Tessa,
Oeps, ik herinner me iets van '4 willekeurige dingen over mezelf'. Dat rijtje heb ik in gedachten al zeker 147 keer geschreven, maar het wordt tijd dat ik het eindelijk eens op mijn weblog zet, vind je niet?

@ Lenny,
Sokken brei ik volgens mijn eigen standaardpatroon, dat ik uit mijn hoofd ken. Een aanrader is het basis-sokkenpatroon van Wolhalla. Sowieso een heel leuke en interessante website, volop keuze in sokkengarens en gratis patronen. Ik denk dat je daar alle informatie vindt die je nodig hebt voor een paar sokken voor je man. Maar pas op hoor, voor je het weet heb je er een nieuwe hobby bij en brei je sokken voor de hele familie.

@ Anita,
Toevallig heb ik mijn patroon van de sloffen van de Tissien-site momenteel uitgeleend, maar het is echt erg simpel. Je breit een rechthoek, gewoon telkens rechts (dus ribbels) en op het eind minder je geleidelijk steken voor de tenen. Dan naai je de achterkant vast en de bovenkant. En dan laat je ze vilten in de wasmachine of op de hand. Ken je de website van Dropsgarens? Daar staan ook enorm veel gebreide/gevilte sloffen op.
Deze bijvoorbeeld: vilten sloffen
Of deze: vilten sloffen
Als je zoekt op sloffen of slofjes, vind je er nog veel meer. Misschien staat daar een paar tussen dat je aanstaat? Omdat je met dikke wol en naalden breit, zijn ze klaar in een mum van tijd. Misschien nog net op tijd voor Valentijnsdag?

@ Heleen,
Ik verf nooit wol met Dreamline, dus kan je daar helaas niets zinnigs over zeggen. Acid dyes en levensmiddelenkleurstoffen bevallen me heel goed en dat werkt heel gemakkelijk, dus dat heeft mijn voorkeur.

@ Mijn anonieme bolmaatje. Wat een verrassing, een berichtje op mijn weblog van jou. Ik heb werkelijk geen idee wie je bent. Aan je manier van schrijven denk ik dat je niet uit België komt, maar dat is dan ook mijn enige vermoeden. Laat je nog eens iets van je horen?

Mocht ik iemand of iets zijn vergeten, dan hoor ik het hè? En dan beloof ik bij deze een snellere reactie te geven.

Doeg,
Judith


maandag, februari 09, 2009

UFO's

Zo in de loop der tijd heb ik toch best een kleine verzameling opgebouwd van nooit-afgekomen- breisels. Heel lang dacht ik: 'ooit maak ik die wel af', maar diep in mijn hart wist ik natuurlijk best dat dat ooit waarschijnlijk nooit zou komen. Want als ik echt veel plezier in deze projecten had gehad, waren ze allang afgeweest. Dus... tijd voor een grote opruiming in UFO-land (UFO staat voor UnFinished Object).

Ik scharrelde 6 paar sokken in diverse stadia bij elkaar.




Links een paar BinsenKörbchen (blokjes-sokken) die ik voor een tante had gepland. Inmiddels heb ik voor haar een ander paar sokken gebreid. Het lichtblauwgroene garen vind ik naar breien (5 draadjes, ongetwijnd, dus ik prik er telkens doorheen). Onderop een paar paarse Vinnland's, prachtig patroon, fijn garen, maar teveel nadenkwerk en gepriegel. 2 Paar restjessokken waar de lol helemaal vanaf is. Dus: weg ermee.

De 2 paren die de strenge selectie hebben overleefd:




De zwart-paarse sokken zijn al voor meer dan de helft af en ik vind ze nog steeds erg leuk, dus die ga ik afmaken (zodra ik mijn paar handgesponnen sokken af heb). De grijs-zwart-gemeleerde sokken vind ik een crime om te breien (daar moet ik goed licht bij hebben), maar ik denk dat ze wel erg mooi worden, dus tanden op elkaar en doorbreien.

Er lagen niet alleen sokken half-af te zijn:




Een wollen vestje, met 1 draad witte handgesponnen wol en een draad zelfgeverfde handgesponnen wol. Ooit begonnen met niemand speciaal in gedachten. De geverfde wol is heerlijk vrolijk van kleur, dus zonde om dat maar te laten liggen tot Sint Juttemis. Een blauwe Tomten (ontwerp van Elizabeth Zimmermann), die ik voor jongste wilde breien. Maar ja, eigenwijs zonder proeflapje. En nu te klein (dat zag ik halverwege al, waarom ik dan toch stug door ben gegaan? Eigenwijs? Ik?). Ertussen een accordeon-muts. Patroon gekregen van Irma. Eén van de leukste mutsen aller tijden. En toch geen succes. Veeeeeeeel te groot geworden namelijk. Ik ga hem zeker nog een keer breien, maar dan met een aangepast stekenaantal, want leuk blijft ie.

Oudste's eerste breiprobeersel mocht (in overleg) ook uitgehaald. Hij is nu bezig met een doel en dat breit veel leuker natuurlijk.

Dus alles in een grote bak en het uithaalfeestje kan beginnen!



Een klein stemmetje in mijn hoofd mompelde: 'zonde van al het werk', maar eigenlijk was het vooral prettig. Dat ik deze breisels, waar ik, om wat voor reden dan ook, geen plezier meer in had of niet tevreden over was, dat ik daar niets meer mee hoef. Dat gaf me een onverwacht gevoel van opluchting.



Klaar voor een nieuwe bestemming!

zaterdag, februari 07, 2009

Een sok in 2 richtingen

Of: is dat niet een heel erg kort boordje??



Nee, hier wordt het beste van 2 manieren van sokken breien gecombineerd.

Ik brei het liefst sokken van de boord af naar beneden, maar eigenlijk is een sok van de teen af omhoog hartstikke practisch. Je breit de boord gewoon net zo lang door tot je garen op is. En blijft zo nooit met restjes zitten. Maar het opzetten van een teen vind ik gewoon best een priegelwerkje. En mijn meerderingen vind ik minder netjes en strak dan mijn minderingen. En telkens twijfel ik wanneer ik met de spie moet beginnen om de sok de gewenste lengte te geven. Kortom: genoeg redenen om het liefst te beginnen bij de boord en dan heerlijk zonder patroon of aanwijzingen de sok te breien.

Maar er is natuurlijk nog een manier (naast overdwars gebreide sokken, maar daar begin ik niet aan, want ik heb een hekel aan zomen naaien/mazen): de 2 - richtingen sok!

Je begint met een provisional cast-on (hoe heet dat eigenlijk in het NL's?). Je haakt als het waren de opzetsteken rond je breinaald. Dan brei je de voet. Als de voet klaar is, haal je de gehaakte opzet los en zet je de steken op je breinaalden. En dan brei je de boord, net zolang als je wilt of tot je garen op is. Tadaaaa, geniaal? Ik heb dit natuurlijk niet zelf bedacht, ik kwam dit idee tegen op de six-sox-sokkenbreigroep. Toen ik het zag, was dat echt zo'n 'duh'-moment, waarom heb ik dit zelf niet bedacht? Blijkbaar zitten we toch best vast aan standaard-patronen (en dit is een mooie woordspeling als het over breien gaat :o).

De sok op de naalden is van mijn zelfgesponnen wol. Een zogenaamd VBTE-project. Van begin tot eind. Verven - spinnen- breien.



Mijn eerste paar sokken van handgesponnen wol breide ik een paar weken geleden. En ik ben er zooooooo trots op. En ze zitten ook nog eens heerlijk :o)

Ik heb mezelf een opdracht voor morgen gegeven. Ik ga alle niet-afgemaakte breisels hier in huis bij elkaar scharrelen en dan beslissen welke ik af ga maken en welke niet. Het zijn er inmiddels zoveel, dat het tijd wordt om drastische stappen te ondernemen. Ik vrees dat het een klein uithaal-feestje gaat worden.... wordt vervolgd.

vrijdag, februari 06, 2009

Wolverven op mijn manier - 2

Jawel, een heus vervolg op mijn eerdere blogje over kettle-dyeing. Ik schreef al kort iets over space-dyeing en om één en ander misschien wat te verduidelijken, heb ik foto's gemaakt terwijl ik aan het verven was.

De voorbereidingen:





Een pan met een taartrekje (leve de kringloopwinkel), met een laag water onderin. De bovenkant van het rekje staat 'droog'.

Een langwerpige plantenbak heb ik bekleed met plastic-folie. Bekleden is een groot woord hoor, je legt gewoon een strook folie over de bak, duwt het voorzichtig naar beneden en zet het aan de randen vast.

Waarom in een plantenbak? Laten we zeggen dat de vorige keren dat ik met folie en verf aan de gang ging, niet erg succes verliepen. Wel erg rommelig. De verf zat overal en liep uit over het folie, over het aanrecht. Dus om een bende te voorkomen, werkt een plantenbak perfect. De verf blijft waar het hoort te zitten en je kunt de folie netjes om de wol heenvouwen voor het de pan in gaat.




Aanmaken en klaarzetten van de verf. Ik speelde deze keer met violet, marine, turquoise en teal (allen acid dyes) en arctic apple (koolaid/limonadepoeder). Spuitflesjes zijn handig, omdat je heel gericht verf op de wol kunt aanbrengen.





(Voorgeweekte) merino lontwol in de bak en de kleuren verdelen over de wol.



Ik heb een rol extra brede folie, dat werkt erg fijn, maar gewone vershoudfolie kan ook. De wol rol je netjes in de folie tot een mooi pakketje. Goed dichtvouwen, zodat de verf er niet uit kan lopen. Op het rekje in de pan leggen en op temperatuur brengen. Deksel op de pan, vuur lager en rustig laten pruttelen (tot het water helder is).



Het resultaat (doet me aan pauwen denken):



Onlangs kocht ik merino (superwash) gemengd met tencel, om sokkenwol van te spinnen. De tencel neemt (ondanks dat het een plantaardig materiaal is, bijzonder goed de verf op, terwijl de acid dyes officieel voor dierlijke materialen zijn bestemd).



Niet alle wol was geverfd, dus heb ik een deel nog in de koolaid geverfd. Dit is limonadepoeder uit Amerika, waar je heel goed wol (en andere dierlijke vezels) mee kunt verven. Het ruikt wel sterk, erg zoet en fruitig.


Het verfbad was een beetje mysterieus, er bleef een melkwitte vloeistof achter.

Het resultaat: De tencel zorgt voor de glans. Het groen is op de foto wat weggevallen, het is in het echt lichtlimegroen. Door het verven is de lont kreukelig geworden, maar ik heb net een stukje wat uit elkaar getrokken en dan wordt het weer een glanzende, zachte massa. Net engelenhaar :o). Ik ben reuzebenieuwd hoe dit spint.




Tot slot, niet zelfgeverfd, wel zelf gekregen. In ruil voor de groene superwash Bluefaced Leicester die ik laatst verfde, maar mijn kleur niet was.



Heerlijk zachte merino-lontwol in mooi zachte kleuren. Zo subtiel lukt het mij bijna nooit met verven, dus dit is een prachtige aanvulling op mijn wolvoorraad. Nogmaals dankjewel, Tessa.

woensdag, februari 04, 2009

Gezelschapsheren

Ziek zijn is vervelend, maar hier in huis heb je naast een bedje op de bank, gegarandeerd gezelschap.


Half januari, ruim 40 graden koorts.
Bronchitis met veel overgeven.




Vandaag, ruim 39 graden koorts.
Oorzaak onbekend.
(goh, wat heeft Jonas enge ogen zo)

Zouden de bacillen en virussen vanaf nu even een deur verder willen aankloppen?
Ik ben een beetje klaar met alle ziektes van de afgelopen maanden.

maandag, februari 02, 2009

Opwindend...

Op internet kwam ik een poosje geleden deze wolhaspel tegen. In mijn ogen een ideaal exemplaar. Handgemaakt, prachtig, solide, met bijzondere extra's, maar duuuuuuur....




Mijn krenterige zelf vroeg zich af of we zelf eentje zouden kunnen maken. Leo nam dit als persoonlijke uitdaging op zich en begon vol goede moed met hout en schroeven te spelen.

Met dit als resultaat:




Maar het beste is eigenlijk dit:



Elke omwenteling wordt geteld en aan het eind van het haspelen hoef ik alleen maar de omwentelingen te vermenigvuldigen met de omtrek van de streng wol op de haspel om het totale aantal meters te weten (erg handig bij handgesponnen garens).

Ik ben er zo blij mee! Maar ik moet van Leo er wel nadrukkelijk bij zeggen dat dit alleen nog maar het prototype is. Hij wil een 2e exemplaar maken dat beter is afgewerkt. Maar ik denk: 'wat werkt, werkt'... dus of er ooit een vernieuwde wolhaspel komt?

Het enige wat nog ontbreekt, is een houder voor een klos (van het spinnewiel). Wederom afgekeken van het origineel:


Dat ga ik er eerdaags nog op knutselen. Compleet met 'rem' om gelijkmatig te kunnen haspelen zonder dat je klos op hol slaat.

Groetjes,
Judith alias de copycat

zondag, februari 01, 2009

Wolverven op mijn manier

Op verzoek een blogje over kettle-dyeing. Let wel: kettle-dyeing a la Judith. Of het officieel erg anders gaat, weet ik niet, maar het levert mij erg mooie resultaten op, al zeg ik het zelf.

Bij 'space-dyeing' breng je op vooraf bedachte plaatsen bepaalde kleuren aan. Door te spelen met afstand en kleuren, kun je zo min of meer voorspellen hoe het eindresultaat wordt. Bij 'kettle-dyeing' laat je als het ware het lot bepalen hoe het eindresultaat wordt. Je kiest een aantal kleuren, maar laat tijdens het verven de kleuren onderling lekker mengen, waardoor er meer verschillende kleuren ontstaan, waaronder soms erg verrassende.

Kettle-dyeing is heel geschikt als je met 1 kleur gaat werken en een licht-variegated resultaat wilt (verschillende tinten van 1 kleur). Zelf vind ik het het mooist als je kleuren kiest die goed bij elkaar passen en zich goed laten mengen. Ik bedoel dat je de mengkleuren ook mooi moet vinden. Wil je met bijv. rood en groen werken, of met paars en oranje, dan is het handig als je ook van bruinen houdt.

Ik heb afgelopen week op 2 manieren lontwol geverfd, beiden met acid dyes en ondertussen wat foto's gemaakt.



De voorgeweekte lontwol. De wol onder water zetten tot alle vezels door en door nat zijn. Eventueel wat azijn toevoegen.

Onderin de pan heb ik de 1e kleur (geel) aangemaakt. De wol heb ik erin laten zakken, waardoor een deel van de wol in de gele verf zat.


Met een lepel heb ik 'geplempt' op willekeurige plekken. Je ziet hier de gele kleur 'doorschemeren'.


Op temperatuur brengen. Rustig laten staan tot de meeste verf is opgenomen.




De 2e kleur er overheen gieten. Scarlet rood, een oranje-rode kleur.




Ik heb de wol omgedraaid in de pan en er nog wat bordeaux bij gedaan. Met de lepel de wol weer onder water geduwd, zodat alle wol verf heeft opgenomen. Als je te weinig water hebt gebruikt, kun je dat nu nog toevoegen, zodat er geen wol echt 'droog' staat. Maar als je in het begin al teveel water gebruikt, lopen de kleuren veel meer door elkaar en zul je dus minder verschillende tinten hebben in het eindresultaat. Als de kleuren je naar de zin zijn, deksel op de pan, vuur laag zetten en de boel rustig laten pruttelen.





In de tussentijd een 2e pan klaar gezet voor een 2e verfsel. Nu begin ik met droge wol. De lontwol heb ik in grove golven gelegd, voor een betere verfverdeling.




Onderin de pan de 1e kleur gedaan (turquoise) en de wol erbij gestopt. De 'golven' rechtop.
Vuur eronder. Geel en lime er overheen gegoten. Flink plempen met de lepel. De verf verdeelt zich minder snel, omdat de wol nog niet nat was.



Nog een beetje teal en spruce erbij gedaan. Doordat ik teveel water heb gebruikt, ben ik de blauwen in de wol kwijt geraakt. Het eindresultaat is me eigenlijk veel te groen geworden (jaaaa, er gaat ook wel eens iets mis ;o).



Wat ik graag doe, is een deel van de wol boven water houden, om een deel van de wol een diepere kleur te geven. De rest van de wol duw ik dan onder water als er dus een deel van de verf is opgenomen. Zo krijg je ook lichtere tinten van de kleuren in je wol.



Als de wol lang genoeg verwarmd is geweest, het water weer helder is geworden, kun je 2 dingen doen. De wol laten afkoelen voor je het gaat spoelen, of als je een ongeduldig type bent (zoals ik), ga je de wol afspoelen met heel heet water en dat geleidelijk kouder maken.


Ik heb nog geen verschil gemerkt in beide methoden, dus doe ik het altijd op de heet-warm-lauw-koud-manier.

De wol stop ik dan in een wasnet en centrifugeer het in de wasmachine.

Bij goed weer hang ik de wol nu op de droogmolen (bij slecht weer op het wasrekje binnen). Door de wind, krijg je de oorspronkelijke 'fluff' van de wol weer terug.


Het eindresultaat van het geel-rode pannetje:


De wol uit het geel-blauw-groene pannetje heb ik inmiddels met marine overgeverfd, omdat het resultaat me te groen was uitgevallen. Helaas ben ik er nu nog niet echt blij mee (groen is gewoon echt mijn kleur niet ;o(. Dus: mocht er iemand zijn die dit leest en toevallig dol is op donkergroenblauwtinten met een snufje lichter groen en graag een keertje met superwash Bluefaced Leicester (zaaaaaaaaalige wol) wil spinnen, dan hoor ik dat graag. Ik heb nog geen foto gemaakt, maar die stuur ik je met plezier toe. Je mag de geverfde lontwol (100 gram) tegen kostprijs van me overnemen. Ik ben trouwens ook altijd in voor een leuk ruiltje :o)

Doeg,
Judith