Wolverven op mijn manier - 2

Jawel, een heus vervolg op mijn eerdere blogje over kettle-dyeing. Ik schreef al kort iets over space-dyeing en om één en ander misschien wat te verduidelijken, heb ik foto's gemaakt terwijl ik aan het verven was.

De voorbereidingen:

Een pan met een taartrekje (leve de kringloopwinkel), met een laag water onderin. De bovenkant van het rekje staat 'droog'.

Een langwerpige plantenbak heb ik bekleed met plastic-folie. Bekleden is een groot woord hoor, je legt gewoon een strook folie over de bak, duwt het voorzichtig naar beneden en zet het aan de randen vast.

Waarom in een plantenbak? Laten we zeggen dat de vorige keren dat ik met folie en verf aan de gang ging, niet erg succes verliepen. Wel erg rommelig. De verf zat overal en liep uit over het folie, over het aanrecht. Dus om een bende te voorkomen, werkt een plantenbak perfect. De verf blijft waar het hoort te zitten en je kunt de folie netjes om de wol heenvouwen voor het de pan in gaat.




Aanmaken en klaarzetten van de verf. Ik speelde deze keer met violet, marine, turquoise en teal (allen acid dyes) en arctic apple (koolaid/limonadepoeder). Spuitflesjes zijn handig, omdat je heel gericht verf op de wol kunt aanbrengen.

(Voorgeweekte) merino lontwol in de bak en de kleuren verdelen over de wol.

Ik heb een rol extra brede folie, dat werkt erg fijn, maar gewone vershoudfolie kan ook. De wol rol je netjes in de folie tot een mooi pakketje. Goed dichtvouwen, zodat de verf er niet uit kan lopen. Op het rekje in de pan leggen en op temperatuur brengen. Deksel op de pan, vuur lager en rustig laten pruttelen (tot het water helder is).

Het resultaat (doet me aan pauwen denken):

Onlangs kocht ik merino (superwash) gemengd met tencel, om sokkenwol van te spinnen. De tencel neemt (ondanks dat het een plantaardig materiaal is, bijzonder goed de verf op, terwijl de acid dyes officieel voor dierlijke materialen zijn bestemd).

Niet alle wol was geverfd, dus heb ik een deel nog in de koolaid geverfd. Dit is limonadepoeder uit Amerika, waar je heel goed wol (en andere dierlijke vezels) mee kunt verven. Het ruikt wel sterk, erg zoet en fruitig.


Het verfbad was een beetje mysterieus, er bleef een melkwitte vloeistof achter.

Het resultaat: De tencel zorgt voor de glans. Het groen is op de foto wat weggevallen, het is in het echt lichtlimegroen. Door het verven is de lont kreukelig geworden, maar ik heb net een stukje wat uit elkaar getrokken en dan wordt het weer een glanzende, zachte massa. Net engelenhaar :o). Ik ben reuzebenieuwd hoe dit spint.

Tot slot, niet zelfgeverfd, wel zelf gekregen. In ruil voor de groene superwash Bluefaced Leicester die ik laatst verfde, maar mijn kleur niet was.

Heerlijk zachte merino-lontwol in mooi zachte kleuren. Zo subtiel lukt het mij bijna nooit met verven, dus dit is een prachtige aanvulling op mijn wolvoorraad. Nogmaals dankjewel, Tessa.