Potje knikkeren?

Het begon met een knikker die D. kreeg van mijn tante (spaaractie bij de Plus, als ik me niet vergis). Daarmee was de interesse in de andere knikkers hier in huis (van mij, van ooit) opnieuw gewekt. Eerst hebben we een paar dagen geknikkerd met een Duplo-soort-van-knikkerbaan. Degene met de meeste knikkers door zijn poortjes wint. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat L. of ik ook maar enige kans maken tegen D. Grrrrrr. Die jongen mikt zo akelig goedgericht.

Vanmorgen hebben we kuiltje-geknikkerd in de tuin. Da's toch veel leuker. Jeugdsentiment, jawel. En ineens had ik de knikker-schwung weer terug. Ik won... en won... en won... Toe, laat me er nog even van genieten. Voor ik het weet, is D. ongetwijfeld weer de knikkerkampioen van ons drieën.

En bij knikkeren hoort natuurlijk een knikkerzak.



Door de genaaide 'hoekjes' kan de zak rechtop staan. Dan rollen de knikkers er niet uit.
Hèhèhè, het zijn de details die het 'm doen ;o)




Het strepen- en stippenlapje kwam bij mij door een leuk ruiltje met iemand van de sokkenbreilijst. Het vilt kwam uit mijn voorraad, net als de lime-kleurige veter met witte sterretjes (die zat in een paar gympen die ik ooit kocht en nee, natuurlijk gooide ik die veters niet weg toen ik de gympen voorzag van saaie, witte veters). Het geheel sluit met een koordstopper. Dat lijkt me wel handig voor jongetjes die (nog) niet goed kunnen knopen.

Ik was van plan om de zak te voeren, tot ik me ineens realiseerde: 'Judith, het is een kníkkerzak'. Tja, je kunt ook doorslaan hè?

1 Probleem, er is 'iets' mis met mijn naaimachine. De draad stroopt telkens op als ik aan het naaien ben. Van alles getest (ander draad, draadspanning, machine schoongemaakt), niets helpt ;o(. Ik heb het vermoeden dat de draad ergens vastloopt (langs schuurt?) en dan gedeeltelijk knapt. Dit vind ik echt zo bloedirritant, ik kan echt niet zonder naaimachine (kan wel, wil niet). Ik vrees dat ik ermee langs de dealer moet. Dat zou morgen kunnen, dan moeten we een dagje naar 'de wal', maar het betekent wel dat ik mijn machine dan kwijt ben tot we weer aan de wal komen. Ik ga er tenminste niet van uit dat de technische man er direct naar kan kijken en hem eventueel repareren, zodat ik hem gelijk weer mee naar huis kan nemen (wat ik natuurlijk wel ga vragen).

Nu moet ik eigenlijk niet klagen, want mijn oude Pfaffje staat ook nog tot mijn beschikking. Dus als ik echt achter de naaimachine wil (of moet: denk aan kapotte knieën in broeken van D.) kán dat. Alleen naait mijn ouwetje lang zo fijn niet als mijn nieuwe machine, maar goed, dat is natuurlijk feitelijk een luxe-probleem. Dus niet langer zeuren, Judith.

D. komt net thuis en vindt de knikkerzak Heel Erg Mooi en is er Heel Erg Blij mee (zijn eigen woorden, hij weet wel hoe hij zijn mamma blij moet maken!)