De buit!

Ook al is het hier altijd maar een kleintje, met Koninginnedag móet ik even naar de vrijmarkt (bij het dorpshuis in het naaste dorp). Even kijken of er nog iets leuks te vinden is. Wat eigenlijk altijd wel zo is. En daarom móet ik er altijd even naar toe.

Vandaag kwam ik thuis met:



Een paar spelletjes, een boek voor mijn zus en zwager, 4 aluminium hanglampen van Ikea (in het nieuwe huis hebben we meer kamers, zodat die lampen wel een plekje krijgen, al dan niet tijdelijk), waarvan eentje nog in de verpakking, een plastic ladenblokje (wordt vervolgd), een lollig muizenblikje (ik heb al zo eentje in het geel, daar zitten mijn onderweg-brei-benodigdheden in), 4 zonnehoedjes/petjes/dingetjes (de 3 piratendoekjes gaan ws. naar mijn nichtjes en de andere, mét klep, hou ik zelf) en een tasje tjokvol haar-dingetjes (elastiekjes, clipjes, speldjes, klemmetjes). Allemaal als nieuw. Ik denk dat ik ze meeneem naar Bolivia om één en ander uit te delen in het kindertehuis. Daar kunnen een hoop kleine meisjes blij mee worden gemaakt :o)


Onderin dat tasje kwamen we ook dit tegen:

En... ze passen allemaal!

Als laatste een aankoop (of eigenlijk kado) waar ik heel erg blij mee ben, maar waar ik ook de grootste twijfel over heb:

Er stonden 3 spinnewielen te koop. Alledrie zgn. Skipperke/Schippertjes (kleine, handzame spinnewielen). Ik heb lang staan dubben, toen kwam mijn moeder toevallig langslopen en heb ik haar om advies gevraagd (zij spint al bijna haar hele leven). Die dubde met me mee, tot mijn schoonmoeder zei dat ik haar spinnewiel wel mag lenen om te kijken of ik spinnen eigenlijk wel leuk vind (zij spint al jaren niet meer, maar is nogal bewaarderig). En vulde mijn moeder aan: 'en als je het dan echt leuk blijkt te vinden, koop je dan een goede (nieuw of tweedehands). Goed idee. En dus kocht ik er geen.

Maar toen stonden even later mijn ouders voor de deur. Mijn vader met de nitty-noddy (haspel) in de hand. Ik dacht even dat hij die voor me gekocht had (op de vrijmarkt hadden we er over staan praten), maar wat bleek, ze hadden één van de spinnewielen voor me gekocht (met 3 klossen en de niddy-noddy). Ze hadden hem nog eens goed bekeken, een draad die om de as gedraaid zat, losgepulkt en mijn moeder had hem even getest ('draait als een tierelier'). Kochten ze het als kadootje voor me, omdat mijn moeder het zooooo leuk vindt dat ik interesse in spinnen heb. Is dat nou niet lief?

Wat dit spinnewiel extra bijzonder maakt, is dat het gemaakt is door de (inmiddels overleden) buurman van mijn schoonouders. Hij en zijn zus (woonden samen in het huis, beiden ongetrouwd) waren allebei altijd erg betrokken bij L's familie. Ik heb hen de laatste jaren van hun leven gekend. Buurman IJs was een spaarzaam man, hij repareerde bijv. zijn houten klompen. Gaten en slijtplekken werden nauwkeurig opgevuld met kleine stukjes hout. Als een lappendeken. Prachtig gezicht, de klompen zouden niet misstaan in een museum.

En nu, les 1. Zorgen dat ik het wiel draaiend kan houden, zonder haperingen. Oh, oh, dit wordt nog wat...

P.s. Dit prachtige stukje vakmanschap heeft € 5,- gekost. Al die uren werk.... pffffff....