Bosbessen

Een poosje terug kochten we 2 zgn. deckchairs. Lekker comfortabele stoelen. In de folder stonden ze beschreven als old-white. Nou, in mijn woordenboek is dat dus gewoon smerig-wit. De stoelen zagen eruit alsof ze al 2 seizoenen in weer en wind buiten hadden gestaan.

Al snel bedachten we dat we de stoelen wilden verven.
Maar dan. De kleur. Zoveel keuze. Help.

Het werd bosbessen-paars.


En toen moesten er nog 'even' lekkere kussens in. Die natuurlijk wel bij de verf moesten passen. En zoveel keuze hebben we hier nu ook weer niet. En ook geen dagje stad in het korte vooruitzicht. Of zou ik ze toch maar zelf maken? Zeg maar niets, het is índerdaad handiger om eerst kussens te kopen en dan bijpassende verf uit te zoeken.


Maar vanmorgen, bij de plantjesmarkt bij de Welkoop vond ik zomaar onverwacht (vorige week hadden ze nog niets geschikts) passende kussens. Ze mochten mee naar huis. Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. En zoveel gemakkelijker en sneller dan zelf maken.

Ik weet waar ik morgen te vinden ben. Lekker breien en een kop thee op de leuning.

Eén blik was net niet genoeg en van het bijgemengde blik was dus nog veel over.

Hierna ietsjes minder. Ik was trouwens in de veronderstelling dat ik paarse viooltjes had gekocht. Toen ze uitkwamen: verrassing!

En hierna nóg ietsjes minder. Ik had gehoopt dat ik door het frisse kleurtje met iets minder tegenzin het veger en blik zou hanteren. Helaas. Dat werkt zo niet.