Picknick

Het idee kwam via mijn moeder. Een kennis van haar vertelde ooit dat haar dochter regelmatig tussen de middag met haar kinderen naar het bos ging om daar een broodje te eten ipv thuis. Dat vond ik zo'n leuk idee, ik was vast van plan om dat 'ritueel' ook in te voeren. En het is een groot succes gebleken. Bij mooi weer gaan we picknicken. Het geeft een beetje vakantie-gevoel in een doordeweekse schoolweek. Tegenover zoonlief's school ligt een natuur-speelgebied. Ideale plek om neer te strijken met brood, drinken en wat fruit. Na het eten vermaakt zoonlief zich uitermate prima met de schommels, glijbanen en klimdingen. En mamma (en ook pappa in zijn vrije week) verveelt zich ook niet wegens meegebracht boek en/of breiwerk (dat laatste geldt dan weer alleen voor de mamma). Na een uurtje pakken we de boel weer in, schuiven zoonlief het schoolplein op en heeft iedereen een prima lunchpauze gehad.

En dan zóu dit fleurige stapel-bakken-geval gevuld en wel mee kunnen.
Maar dat gebeurt niet, want...

Dat handige stapeltje heeft een andere functie en wel in mijn hobbyruimte.


Het was nog een verhaal(tje) apart de aankoop van het stapeltje. Ik zag het een jaar geleden bij de Hema, vond het enig, maar vroeg me tegelijk af hoe vaak ik dat daadwerkelijk zou gebruiken. En om het achter in de kast stof te laten verzamelen, dat vond ik zonde (van ruimte en geld). Einde stapeltje.... dacht ik....

Een tijd later kwam ik tot mijn grote verrassing ergens op een weblog van een collega-crea-bea een vergelijkbaar stapeltje tegen. En dan niet als picknick-attribuut, maar als bewaarplek voor allerlei naaibenodigdheden. Pling... lightbulb moment! Dáár had ik het voor kunnen gebruiken.

Maar bij de Hema zag ik hem niet meer terug en degenen die ik wel vond, vond ik best erg duur.

En toen en toen en toen. Kwam ik half februari bij de Hema, er was een grote magazijnopruiming gaande. Her en der uit-het assortiment-zijnde en andere incourante artikelen in grote bakken en manden, het kostte weinig en nog minder. Zoekend naar een pyjama voor zoonlief, graaiend in een diepe bak voor de juiste maat. En wat kom ik daar helemaal onderin die diepe bak tegen? Jaaaaaaaaa, een bakkenstapeltje. En het mocht met me mee naar huis voor wel 3 hele Euro's. En dat terwijl ik de hoop eigenlijk al had opgegeven.

Joepie.