Ruilen zonder huilen

Bamboenaalden en Judith, het blijkt een slechte combinatie :o(. Ik heb het meerdere malen geprobeerd en de befaamde 'truukjes' uitgehaald om de naalden gladder te maken, maar ik blijf het niet fijn breien vinden. Ik pak elke keer mijn metalen naalden er weer bij en de enige reden dat ik mijn bamboenaalden nog langer zou houden, is dat ik ze mee in het vliegtuig kan nemen (maar ja, dán vind ik ze ook niet lekker breien...).

Dus deed ik een oproepje voor een naaldenruil op de sokkenbreilijst. De bamboenaalden tegen metalen sokkennaalden (glad en puntig, zo heb ik ze het liefst). Helaas leverde dat geen ideale ruil op (wel een tip waar ik 'goede' naalden kan krijgen, helaas leveren zij niet internationaal), maar mijn bamboe en houten naaldjes hebben wel allemaal een nieuw, nuttiger leven gekregen.

Voor 2 setjes kan ik een nieuwe naalden kopen (money on the bank). Deze ebbenhouten naalden lonken naar me, ik heb er al meerdere mensen over horen jubelen.

Dit setje bracht me geen geld, maar iets veeeeeel leukers. Ik ben dol op (verrassings)ruiltjes!


De berkenhouten Brittanny's gingen naar Liza en dit kwam bij mij:

Jum, jum en nog eens jum. Weet Liza dat ik een e-nor-me theeleut ben?
De envelop rook zo heerlijk toen ik hem opende. Frispittige sinaasappel-rooibos en een Gold Leaf-thee. Handige zelf te vullen theezakjes. En die nougat.... nou ja, laten we zeggen, dat die erg lekker WAS.

Liza, heeeeel erg bedankt! Je hebt me heel blij gemaakt!

Beide thee-soorten hebben onze goedkeuring gekregen. Hierboven een vers kopje rooibos.

Ik heb nog niet eerder geschreven over mijn lol in kringloopwinkelen en rommelmarkten. Sommige mensen vinden het niets, die ouwe rommel van een ander, maar ik vind het zaaaaalig om te struinen en te zoeken. Naar dát wat je niet nodig had, maar wel goed kan gebruiken. Dat is ook het mooie van 'thriften'. Je moet niet met een boodschappenlijstje de winkel in/de markt op gaan, want wat je zoekt, vindt je vaak niet. Maar toch kom ik altijd wel met iets naar buiten/huis.

Hierboven iets van de buit van de laatste tijd. Het kopje is al oud, prachtige kleur, goede vorm, drinkt fijn. Het theelichtje is ook oud, van een geweldige groene kleur. De gaatjes in de zijkant zijn niet te zien, helaas. Mijn zus had hem zó van me willen overnemen. Maar niks niet, ik hou hem lekker zelf. Het theepotje is een half-litertje (speciaal voor thee voor als ik alleen thuis ben, op andere momenten gooien we wegens grootgebruik de grote thermoskan vol. Veel minder leuk, maar wel practisch). Was oorspronkelijk gebroken wit voor de metamorfose met porseleinverf. Ik had bij DE het Oilily-servies gezien en vond dat erg vrolijk. Maar die prijzen. Honderdmiljoen zegeltjes moet je verzamelen en dan heb je precies een theelepeltje bij elkaar gespaard ;o(. En ondanks dat we hier erg veel thee drinken, gaat het sparen maar verhipte langzaam. Dat heb je als je liever kiest voor bio-theetjes en kruidenthee (al dan iet uit de kruidentuin geplukt) en Max Havelaar-koffie (voor de visite, zelf drinken wij bijna nooit koffie).

En toen bedacht ik dus dat ik gewoon zelf aan de slag zou gaan. Porseleinverf had ik in huis. Theepotje gevonden bij mijn favoriete kringloop. Alleen die stippen, die ik er zo graag op wilde, dat bleek een ramp. Van alles geprobeerd, niets werd netjes genoeg naar mijn zin. Even dacht dat ik dat het dus toch een stippelloze theepost zou gaan worden, maar toen dacht ik aan een fiets-van-ooit-toen-ik-nog-studeerde. Een oude fiets die ik zwart verfde en volledig beplakte met witte ronde stickertjes. Daar een laag lak overheen, werkte prima. Dát zou ook werken voor mijn theepotje. Dus her en der een witte stip. En het werkt. Alleen kan ik de theepot niet in de vaatwasser zetten (omdat er geen laklaag over de stickertjes heen zit). Afspoelen onder de kraan, met een beetje voorzichtigheid voor de buitenkant gaat ook prima. En als de stickertjes niet meer wit of heel zijn, plak ik er gewoon een nieuwe op, c'est simple :o)