3 Voor mij

Nu de rust steeds meer terugkomt na de heftige gebeurtenissen van het afgelopen half jaar, merk ik dat mijn creativiteit meer en meer opborrelt. Ik ben vaak in mijn hobbykamer te vinden, met name achter de naaimachine, en er is van alles uit mijn handen gekomen de laatste tijd. Grote dingen, kleine dingen, voor anderen en voor mezelf. 3 Dingen voor mezelf.




Een nieuwe tas. Een fijne, ruime tas, speciaal geschikt voor boodschappen. Gemaakt van ribcord met geborduurde bloemetjes. Een vakje (met drukknoop) aan de binnenkant voor sleutels en portemonnee.



Inmiddels heb ik voor mijn zus ook een nieuwe tas gemaakt. Zelfde model, ander stofje. Zij was hier vorig weekend en bedacht, bij het zien van mijn collectie tassen, dat ze voor haar verjaardag een Judith-tas zou vragen. Vind ik altijd zo prettig, als mensen aangeven waar ik ze blij mee kan maken :o)




Een toerenteller voor mijn breisels. Dit groene tellertje lag al heel lang ongebruikt onder in mijn breimand. Zo´n ding is niet handig als je veel sokken breit. En zo´n tellertje los bij je, nou ja, dat raakt dus binnen de kortste keren zoek (zeker met een zoon die álles kan gebruiken in zijn spel). Met wat priegelen heb ik er een hangertje van gemaakt dat je om een breinaald kunt schuiven.
Dit is trouwens het uitzicht vanachter mijn werkblad. Onscherp helaas, maar geloof me, het is de moeite waard ;o)

En eindelijk, eindelijk heb ik een persoonlijke rolmaat. Ik heb een paar keer eentje voor iemand anders gemaakt, maar zelf had ik alleen maar van die standaard, onpersoonlijke rolmaten. Maar vanavond heb ik met een stippenstofje en een stukje sierband een rolmaat voor mezelf 'ingepakt'. Compleet met mijn initialen erop. Ik heb nog 2 van deze reuzehandige (op)rolmaten liggen (van de Heemaa) en ik vermoed dat ik die ook nog ga opleuken. Ik heb er gewoon lol in.

Maar we gaan ons eerst eens buigen over een vorige week bij de kringloopwinkel gevonden oud schooltafeltje/-bureautje. Een houten bak met klapdeksel, compleet met inktpot-gaatje. We willen de pootjes vervangen en er een bijzettafeltje van maken. Voor mijn breispullen. Die nu altijd op de bank vegeteren en eigenlijk is dat helemaal niet handig (denk aan die ondernemende peuter) en al helemaal geen gezicht (bij onverwachte visite moet ik altijd eerst de bank leegschuiven voor we genoeg zitplaatsen hebben).

De lak is lelijk en beschadigd, daar moeten we dus iets aan doen. Schuren en opnieuw lakken of verven. Of misschien iets met tafelzeil bedenken. Oh help, waarom denk ik nu meteen weer aan stippen??

Knip!

En dat was mijn naaimachine-snoertje ;o(

'Kijk mamma, ik kan knippen'.

En bedankt kleine peuter met een obsessie voor pielen en prutsen en uitproberen. En bedankt domme mamma die in een onbewaakt moment een schaar op tafel liet liggen.

In opperste concentratie stond de kleine man met de schaar het snoer van het voetpedaal van mijn naaimachine door te knippen. Toen ik het ontdekte, had hij al een stukje van het snoer geknipt.

3 Mazzeltjes:
- Ik heb de naaimachine bij niet-gebruik altijd van het stroom.
- Manlief houdt wel van dit soort reparatie-klusjes en pakte subiet de soldeerbout en krimphulsjes uit zijn gereedschapskast. En ja, stiekem gniffelde hij.
- Het was niet mijn stofschaar.

Toch leverde het ook wat op. Een wijze les. Laat geen mega-ondernemende peuters achter je rug om op ontdekkingstocht gaan. Spits je oren zodra het stil wordt. Stilte is altijd verdacht!

Wat het ook opleverde is een nieuwe opbergplek voor mijn scharen (en een tang en een draaimes). Alles zo voor het grijpen. Voor mij. Niet voor de grijpgrage vingers van peuterzoon.

Speciaal voor de foto heb ik de stapel stoffen en recente maaksels aan de kant geveegd ;o)

Magneetstrip van de Ikea, ingepakt in stippelstof. Passend bij het prikbord. Niks ingewikkelds, gewoon met tape vastgezet. Zodra ik stippen-áf ben (gaat dat ooit gebeuren?), vouw ik er een ander lapje om heen.


Het metalen schaartje in het midden heb ik al heeeeel lang. Ik heb het van de week toevallig met mijn tante zitten uitrekenen (na 23 jaar ben ik opgehouden te tellen, ik voelde me spontaan stokoud ;o). Bij de opening van onze verbouwde basisschool kregen alle kinderen een schaar met de naam, datum en gelegenheid erin gegraveerd. Met die scharen mochten we allemaal een lint doorknippen. Verkleed natuurlijk. Ik heb er nog een krantenartikel met foto van in mijn plakboek. En de schaar heb ik al die tijd met veel plezier gebruikt. Vast item in mijn etui. Op de 'lagere' school, later de MAVO en HAVO en tijdens mijn studies. Altijd zat die schaar in mijn etui. De eerste keer dat ik hem liet slijpen, is helaas aan de binnenkant de datum weggeslepen (vandaar dat ik de exacte leeftijd van de schaar niet paraat heb ;o). Vandaag heb ik besloten dat de schaar wel weer een slijpbeurt kan gebruiken. En dan kan ie er weer jaaaaaaaaren tegenaan....

Pasen?!

De paashaas is laat dit jaar ;o)

Dit jaar heb ik voor de paasdagen eieren geverfd met de levensmiddelenkleurstoffen die ik ook voor wolverven gebruik. Leek me een leuk experiment. Ik heb een deel met vloeibare kleurstof geverfd en een deel met FlavorAid (limonadepoeder). De vloeibare verf pakte heel mooi op de eieren (aqua en paars). Het limonadepoeder deed helaas erg weinig. Die eieren heb ik later overgeverfd met een restje rode kleurstof (het roze ei).

Het 'nestje' is Bluefaced Leicester sokkenwol geverfd in de pan met burgundy van Jacquard.

IC-sokjes

IC? Wat is dat nu voor een rare naam voor sokken!

Laat me het uitleggen. Lieve vriendin I. vond een paar sokken van deze paars/blauw/bruine wol in haar kraampakket. Ook voor haar inimini-dochter C. breide ik een paar inimini-sokjes van dit garen. Moeder-dochter sokken. En nu van het laatste restje breide ik gister nog een paar kleine sokjes.

Toe-up met een short-row hiel. 2-1 Boordje. Gebreid tijdens een dagje 'vaste wal'. Dus op de boot, in de auto en bij de Ikea lekker zitten breien (maar stiekem brei ik op mijn eigen bank het allerfijnst, precies de goede houding ;o).

Knap staaltje poolwerk trouwens hè?

Keek van de week - 2 - Drammer Hage

Het recept voor Drammer Hage (luchtige cake met een kokos-basterdsuiker laag) heb ik al jaaaaaaren in mijn receptenmap. Geen idee waar ik het ooit heb gevonden. Maar inmiddels hebben verschillende mensen in mijn omgeving het recept overgenomen om het aan hun repertoire toe te voegen. Dat vind ik het leukst aan recepten, geven en krijgen. Ik heb meer van zulke doorgevers, het zijn vaak de favorieten in mijn verzameling.

Drammer Hage

Nodig voor de cake:
250 gram cakemeel
50 gram boter
300 gram suiker
3 eieren
200 ml melk

Nodig voor de kokoslaag:
125 gram boter
100 gram geraspte kokos
250 gram donkere basterdsuiker
50 ml melk

Bereiding:
Oven voorverwarmen op 200 graden (hetelucht 175 graden).
Eieren met de suiker kloppen.
Melk verwarmen en de boter hierin smelten (niet laten koken).
Roer het cakemeel door het suiker/ei-mengsel en voeg vervolgens de melk toe.
Beslag overdoen in ingevette, rechthoekige of vierkante bakvorm.
Vorm in het midden van de oven bakken in ca. 30 - 40 minuten (tot de cake gaar is).

Maak intussen de kokoslaag.
Verwarm de melk en smelt hierin de boter (niet laten koken).
Roer suiker en kokos door elkaar en voeg de melk toe.
kokosmengsel over de cake spatelen (gaat goed met een natte lepel).
De oven op de hoogste of grill-stand zetten en de cake bovenin nog 5 minuten bakken.
Af laten koelen en in de vorm in stukken snijden.



2 Opmerkingen:
- Als je denkt 'dit beslag is veeeeeel te dun', geen paniek, dat hoort zo.
- Niet weglopen als de cake onder de grill staat of een kookwekker gebruiken. Anders verbrandt de boel, wat voor een enorme stank zorgt en voor een oneetbare Drammer Hage. Vraag me niet hoe ik dat weet ;o)

Keek van de week - 1 - Bananenbrood

Kom ik toch net tot de ontdekking dat ik dit bericht al een week in concept had staan. Vooruit, een week te laat.....


Het zal geen verrassing zijn, ik sta graag in de keuken. Koken doe ik graag, maar bakken vind ik ook altijd een feestje. Vandaar, een nieuwe traditie voor mijn weblogje. De keek van de week (of koek of taart of...).

Een paar bananen op de fruitschaal die al behoorlijk bruin zijn, roepen om een recept voor bananenbrood (uit 'Het Complete Bak Kookboek - uitgeverij de Lantaarn). Eigenlijk is het helemaal geen brood, maar een stevige koek. Lekker bij de thee, koffie of bij het ontbijt.

Bananenbrood

Nodig:
250 gram bloem
4 theelepels bakpoeder
2 theelepels koekkruiden
1/4 theelepel zout
150 gram zachte boter
200 gram lichte basterdsuiker (ik gebruik bruine, die heb ik standaard in huis)
2 eieren, losgeklopt
250 gram fijngeprakte bananen (ong. 2 middelgrote bananen)
Mijn variatie deze keer: een flinke handvol pompoenpitten en zonnebloempitten

Verwarm de oven voor op 180 graden. Vet een bakvorm in (tulbandvorm doet het altijd goed)
Zeef de bloem, het bakpoeder, de koekkruiden en het zout in een kom. Meng het goed.
Klop de boter met de suiker met een mixer. Klop de eieren er 1 voor 1 doorheen. Klop de bananenpuree er door. Schep het bloemmengsel er rustig door. En in mijn geval de pitten. Vul de bakvorm. Bak 35 - 45 minuten, tot de koek gaar is en de bovenkant mooi gekleurd. Laat een minuut of 10 afkoelen en stort de koek uit de vorm.






Het brood (koek) is warm erg lekker, met een likje boter (echte, natuurlijk, geen wagensmeer oftewel margarine) en kan een paar dagen in een dichte bak worden bewaard.

Nipt

Om half 11 breide ik de laatste toeren, om kwart voor 11 zaten we aan de thee bij mijn ouders. Mijn vader is vandaag jarig en zijn verjaardagssokken waren precies op tijd klaar (oké, oké, de losse draadjes heb ik tijdens de thee weggewerkt). Wegens een iets té optimistische tijdsinschatting zat ik vannacht om half 1 nog te breien, ik wilde niet, zoals vorig jaar, sokken-nog-op-de-naalden kado geven ;o)

Maar ze zijn klaar en ze passen en pappe is er erg blij mee. Iedereen tevreden.

Fabel sokkengaren van Drops. 2 Bolletjes van 50 gram voor een paar sokken maat 42 met lange boorden. De één kwam precies uit, voor de ander had ik een stukje van een ander bolletje nodig. Gelukkig had ik nog een restant van D´s sokken over. Wel frappant dat 2 fabrieksgewonden bolletjes zoveel verschillen in gewicht.

Een kijkje onder de dekens naar D´s (toen nieuwe) sokken. Inmiddels zien ze er niet meer zo mooi en pluisvrij uit. Veel gedragen, een goed teken.

Goed, wat zal ik nu eens op de pennen zetten? Ik heb zoveel mooie wolletjes liggen en ook een stapel uitdagende patronen. Tis moeilijk kiezen. Goh, wat een luxe-probleem hè?

Aaipot

Neef van 9-bijna-10 maakte mij wijzer. Het is een I-pod en geen MP3-speler die ik kado kreeg bij een abonnement op een tv-gids. Mij maakt het niet uit hoe het ding heet en waarschijnlijk blijf ik het ding gewoontegetrouw toch MP3 noemen. Maar het is een leuk speledingetje en ik heb er zojuist 3 cd's op 'gezet', helemaal zelf en daar ben ik best een beetje trots op (zegt het veel over mijn technisch niveau dat ik hier trots op ben? Hmmm, waarschijnlijk wel).

Natuurlijk kan mijn schattige kleine zwarte blokje niet naakt door het leven (tja, wijs geworden door mijn mobieltje-los-in-de-tas, je zou mijn beeldschermpje eens moeten zien :o(

Avondje achter de naaimachine... (gevoerd) hoesje gemaakt.



Ik zit nog een beetje in mijn roze-fase en dit hoesje is net niet té lief voor me. Het roze is pittig roze, ik hou niet zo van dat fletse. De ruitjes en stipjes komen van een online stoffenwinkel. De roosjes komen van een oud, maar gaaf laken dat ik niet kon laten liggen bij de kringloopwinkel (ik vind eigenlijk nooit leuke stofjes, dus was extra blij met deze vondst). Het sierrandje heb ik al jaaaaaren in huis, ooit op de markt gekocht.

Het flapje zit vast met een elastiekje langs de achterkant. Hmnee, geen foto van.

Kiekeboe! Nestel voor de koptelefoon.

Dit is hem. Nog geen 8 bij 4 cm. Wonder der techniek. Muziek, video's, spelletjes, foto's, E-books, opnemen en afspelen. Een Aaipotje dus.

Wat een week!

Dan denk je een doodgewone, saaie week tegemoet te gaan.....

Waar begin ik?

Onze zwarte kater (13 jaar, liefste van de hele wereld) kampt met een blaasprobleem dat niet echt over wil gaan. Hij is nu met zijn 2e kuur antibioticum bezig, na de nodige prikken te hebben gehad en als hij na deze week niet opknapt, gaan we een onderzoekstraject in om uit te zoeken wat er precies aan de hand is. Echo, operatie. De veearts noemde als mogelijke boosdoener 'een tumor' in zijn blaas of nieren, ik schrok me rot....

Waar we nog meer van zijn geschrokken, was de plotselinge pijn bij onze kleine man M. Het begon vrij onschuldig met een beetje pijn bij het plassen. Na een bezoekje aan de huisarts en urine-testje dachten we aan blaasontsteking. Maar de kuur sloeg niet erg aan en de pijn liep gaandeweg zo op, dat de arme jongen het uitbrulde bij elke druppel plas. Zo afschuwelijk om te zien. Je voelt je dan zoooo machteloos. En natuurlijk maakte ik me zorgen. Ik heb ook wel eens blaasontsteking gehad en ja, dat is pijnlijk, maar ik kon me niet herinneren dat ik toen zó op mijn kop stond van de pijn.

Maar net voor de nacht kwam de oorzaak aan het licht:

Een niersteen! Dat verklaart de vreselijke pijn die onze peuter had.

Bizar. De niersteen is meer dan een centimeter lang en op het breedste punt een halve centimeter in doorsnede. De huisarts had zoiets nog nooit gezien bij zo'n jong kind (M. is nu 2,5) en kon er in de vakliteratuur ook niets over vinden. Kortom: het 2e medische traject wordt opgestart. Kinderarts en eventueel uroloog. Laten we hopen dat dit eenmalig was en er verder niets akeligs achter weg komt...

En dan, omdat er soms ook bijzonder mooie dingen gebeuren in een doodgewone, saaie week. De moeder van mijn vriendin (nierdialyse-patïente) heeft onlangs een nieuwe nier gekregen. Een fantastisch, emotioneel en spannend feit dat haar de kans geeft op een beter leven. Ik heb al jaaaaaaren een donor-codicil (mijn eerste hebben mijn ouders mee-ondertekend, omdat ik toen nog behoorlijk minderjarig was), maar deze gebeurtenis brengt het allemaal wel heel dichtbij. Dit is waar het om gaat! En tegelijk weet je dat er aan de andere kant mensen heel veel verdriet hebben om het overlijden van een dierbare. Ik heb daarom voor beide families een kaarsje gebrand.

Pfoe, het was me het weekje wel. Mag het volgende week een tikkeltje rustiger, alsjeblieft?

Nieuw en oud

Ze zijn klaar, mijn Jacobeantjes.

8 Diamantjes, een fijne lange boord dus. Zelfgeverfde Bluefaced Leicester sokkenwol (zo zacht, wil ik ooit nog iets anders?). Vanaf de boord gebreid, met een voor mij nieuwe manier voor de hiel (dubbele wraps).

Ze zitten heerlijk, vooral de hak zit heel fijn, aansluitend zoals ik het graag heb. Ik vind het bijna jammer dat ik ze voor mijn moeder heb gebreid, maar ik weet zeker dat zij er heel blij mee gaat zijn.

Ik ben benieuwd wat soknummer 2 van de Sock Knitters Pentathlon ons gaat bieden.

En oudste kwam vanmiddag thuis en liet me dit zien:

Aaaaaargh, dat is geen gaatje, dat is een keigroot gat. De hak finaal doorgesleten en nummer 2 wordt ook al verdacht dun. Ik ben bang dat dit niet meer te repareren is (zelfs niet voor oma, die normaal gesproken toch niet voor één gat te vangen is... ;o). Helaas, rijp voor de prullenbak. Zonde, het was één van de favoriete paren van D.

Tel kwijt

Ik had me voorgenomen om dit jaar eens secuurder te zijn met het bloggen over afgemaakte dingen/handwerken. Maar er zijn dit jaar al verschillende dingen onder mijn naaimachine vandaan gekomen, die ik nooit heb laten zien (gordijnen voor slaapkamer van jongste, stoelhoes, boodschappentas... vrouwen en tassen, wat is dat toch?) en ik ben de tel al bijna kwijt als het om gebreide sokken gaat. Het lijkt me zo stoer om een rijtje ufo's op mijn blogs te zetten. Kan nog steeds, want ik kan zo teruglezen wat ik al heb gebreid. Ik heb vorig jaar eindeloos veel sokken gebreid, voor mezelf, voor manlief en kinders, voor dierbare familieleden en vrienden. Maar daar heb ik maar een deel van op mijn weblog gezet (van een aantal sokken heb ik trouwens nog wel foto's, wellicht ga ik eerdaags eens een inhaalslagje doen om één en ander te showen).


Maar goed geleuterd nu. Tijd voor leuker zaken. Een paar babysokjes bijvoorbeeld.

Gebreid van het restant van mijn Big Basin Sokken. Toe-up en tot de laatste centimeters doorgebreid. Ik ben met toe-up nog niet zo verschrikkelijk geroutineerd met het kunnen plannen van de lengte van sokken, dus het boordje is een beetje kort naar mijn zin.

Het boordje heb ik met hetzelfde babykabeltje gebreid als van de Big Basins.


Ik zie nu dat ik de sokjes op een verkeerde achtergrond heb gefotografeerd (werkblad in de hobby), flets geheel zo :o(

Nog een paar strengen sokkenwol geverfd:

Van links naar recht.

1. Bluefaced Leicester sokkenwol in herfsttinten. Roodbruin, warmoranje, oranjerood. Ik ben erg blij met het resultaat.
2. Bluefaced Leicester sokkenwol in paars, burgundy, rozerood.
3. Trekking sokkenwol in licht- en donkerburgundy.
4. Saaie zwart-witte sokkenwol opgeleukt met een badje donkerrood en burgundy. De kleuren verlopen heel mooi, ik ben heel benieuwd hoe deze wol opbreit.
5. Saai sokkengaren (Botter) door een badje spruce/blauw gehaald. Niet geworden wat ik had gehoopt, maar in ieder geval beter dan wat het was (wit/grijs/zwart).

Een close-upje van de herfstige streng. Zo zijn de verschillende kleuren beter te zien. Kettle-dye, telkens weer spannend hoe het garen er dan uitkomt. Heeeeeeel mooi deze keer.

Mijn Jacobeantjes schieten mooi op. Nog 3,5 diamant en 2 tenen en dan zijn ze klaar. Leuk patroon en een nieuwe techniek geleerd (short-row hielen met dubbele wraps). Als ze af zijn, maak ik een foto. En dan moet ik ook nodig het paar sokken voor mijn vader opzetten, anders worden het stress-sokken en dat wil ik niet ;o)

Overmoedig?

Dit vind ik zo'n prachtig dekbedovertrek. Ik kwam het tegen in één of ander woonblad en ik was op slag verliefd. Ik heb geen idee wat het kost, maar ik ben eigenwijs genoeg om te denken dat ik het wel zelf kan (na)maken (yep, 5-jaren-plan). Misschien heb ik na 3 haaksels al spijt... het zijn er namelijk wel erg veel...




Een duidelijker foto is hier te zien.

Ik heb ooit, op een rommelmarkt, een tasje vol nieuwe bollen ecru katoen gekocht, voor een prikje. Op dat moment had ik er geen concrete plannen mee, maar het was té aanlokkelijk om het niet mee te nemen. Ikea verkoopt naturel katoenen dekbedovertrekken. En zie daar, een mooie combinatie voor mijn toekomstige gehaakte-cirkels-dekbedje.

Maar eerst mijn Jacobeantjes afbreien, ze worden een kadootje voor mijn moeder. Dan heb ik nog het plan om voor mijn vader's verjaardag een paar sokken te breien. Die moeten dus voor de 25e van deze maand af. Gaat makkelijk lukken, maar dan moet ik mijn haaknaald en de katoen nog maar even in de kast laten liggen. Aan de andere kant, een cirkeltje per dag is een dekbed in een jaar ;o)

Edit: Na wat pluiswerk ben ik erachter dat Ikea alleen maar 1-persoons naturel beddengoed verkoopt, dus daar moet ik nog even een aantrekkelijk alternatief voor bedenken. Ik heb ook Beddinghouse.nl gemaild, omdat ik toch wel erg nieuwsgierig was naar de prijs van de 'Gehaakte Cirkels'-set. Schrik niet:

Crochet Circles
140*200/220 € 89.00
200*200/220 € 149.00
240*200/220 € 159.00

Met vriendelijke groeten,
BEDDING HOUSE BV

Woeps....

Meer, meer, meer

En als jullie nu dachten dat ik klaar was met bloggen óf klaar was met het laten zien van recente sokken en verfsels. Mispoes! Er komt geen eind aan vandaag ;o)

Mijn allereerste oefensokken (ahum: sokjes) uit New Pathways for Sockknitters van Cat Bordhi. Gebreid van dezelfde wol als mijn Baby Surprise Jacket, die ik een poosje geleden showde.

Mijn allereerste toe-up. Coriolis van Cat Bordhi. Er draait een soort 'slang' over de sok. Ooit gaat dit sokje een brusje krijgen, ooit.

Ik vind de sokken van Cat geweldig leuk om te breien. Ik brei al heel lang sokken, maar deze patronen geven me toch telkens het gevoel van de 'eerste keer'. Ik vind haar ontwerpen echt geniaal. Ze geven je een totaal andere kijk op het breien van sokken.

Nog wat recente verfsels.

Het is misschien moeilijk te geloven, maar deze wol heb ik geverfd door geel, rood en blauw in de pan te mikken. Onderop mengden de kleuren zich tot een zachte bruintint, bovenop kreeg de wol allerlei blauwtinten. Voor wat extra kleur heb ik op het eind een restje zwart toegevoegd. Een bijzonder wolletje geworden. Het is Duitse wol die ik wil spinnen.

Nog een, voor mij, nieuwe kleurencombinatie. Geel met oranje en daarna Burgundy over een deel. Ik ga het proberen om in 'losse' kleuren te spinnen en dan 'gewoon' twijnen, zodat de kleuren dan pas gaan mengen in het garen.

Ook nog wat sokkenwol geverfd.



Links lontwol in paars/blauw/donkerrood. Rechtsonderin de streng waar ik mijn eerste toe-up sokken mee breide. Rechtsboven een streng waar ik niet erg blij mee was. Ik wilde een herfstige streng krijgen, maar de kleuren werden anders dan gepland. Ik heb hem een poosje later overgeverfd met lichtbruin (oranje en groene eierverftablet) en bordeaux en nu vind ik hem veeeeeel mooier. Kijk maar:







Een streng Bluefaced Leicester sokkenwol. Een combi van spruce, zwart en antraciet. Superzacht en erg mooi, al zeg ik het zelf.

Net zo zacht en net zo mooi. Een combi van groenen, blauwen en wat zwart.

Om mijn uit-de-hand-gelopen blogjesschrijverij van vandaag af te sluiten, 2 strengen sokkenwol die ik gister heb geverfd. Ik doe mee met de Sock Knitters Pentathlon 2008 (SKP2008) en het is de bedoeling dat je in een jaar tijd 5 paar sokken breit adhv op de lijst verspreide patronen. De snelsten krijgen prijzen, de rest doet vooral mee voor de lol en de nieuwe patronen.

Ik was begonnen met de eerste sok van deze SKP, de Jacobean. Maar halverwege de boord besloot ik dat ik het gebruikte garen (Trekking Pro Natura) en de kleur (donkergrijs/blauwgroenig) niet zo mooi vind bij dit patroon. Naalden eruit, sok uitgehaald. En bij gebrek aan een geschikt bolletje in mijn voorraad voor deze sokken (ik brei nooit effen dan wel bijna-effen sokken), heb ik zelf sokkenwol geverfd. 2 Nearly-solids oftewel bijna-effen kleuren.

Beide kleuren heb ik zelf gemengd. Links een warme paars van veel rood met een beetje blauw. Rechts spruce met turquoise. De paarse streng is in het echt roder van kleur, de blauwe is iets groeniger. Beter dan dit krijg ik de kleuren niet gevangen. De rechterbol ga ik gebruiken voor de Jacobeans poging 2. De paarse gaat ws bij een volgende patroon van de SKP op de pennen.

Gemak dient de mens

En tussen al de pannen met wol en verf door, bedacht ik mij dat er een veel handiger manier is om aan gekleurde wol te komen:

Helemaal mijn kleuren!

Kijk, nog keuze ook!

De foto's maakte ik in november vorig jaar toen het zo hard stormde. Het ging om de zee (de weg onderaan de dijk was onbegaanbaar door het hoge water), maar toen ik de schapen zag (met het resultaat van potente rammen), moest ik direct aan wolverven denken :o)

Dat laatste schaap vind ik een beetje sneu. Daar was de ram wel even heel enthousiast ;o)

Beursbuit

Zaterdagmiddag, 2 februari
Handwerkbeurs Zwolle

Een paar uur ongestoord kijken, voelen, genieten, doen met mijn zus. Omdat zij halverwege Nederland woont, zien we elkaar eigenlijk veel te weinig. Laat staan dat we iets met zijn beidjes ondernemen. Dus samen naar de handwerkbeurs, zonder man en kinders, gewoon een zussendag.

Vorig jaar was ik er ook, alleen, maar toen viel het me eigenlijk nogal tegen. Ik vond de overdaad aan borduur- en quiltspullen overweldigend en de stands met voor mij interessants moest ik met een vergrootglas zoeken (blijkbaar ben ik geen gemiddelde-handwerkbeursbezoeker ;o).

Deze keer ging ik dus een beetje sceptisch richting de beurs. Ik vond een dagje uit met mijn zus hartstikke gezellig en ik wilde graag spinnewielen kijken en uitproberen (een verkoper had gemaild welke wielen ze mee zouden brengen om te testen). Alles daarbovenop zou fijn zijn.

Maar ik vond deze beurs hartstikke leuk. Er waren meer stands, er was veel meer interessants voor niet-borduurders en niet-quilters. Eigenlijk hadden we niet genoeg tijd voor alles. We waren er voor in de middag, hebben een workshop gedaan (daar hadden we ons voor ingeschreven bij de ingang, vóór we het totale aanbod hadden gezien), maar achteraf hadden we de tijd hard nodig om alles te kunnen bekijken. Op het einde van de middag zijn zus en ik zelfs nog even apart de laatste zaal doorgelopen, ieder de leukste dingen bekijkend. Wel balen dat de verkoopster niet de beloofde spinnewielen bij zich had, dat was een tegenvaller. We waren net niet de laatsten die vertrokken, maar er hingen nog verdacht weinig jassen in de garderobe ;o). Kortom: tijd tekort.

Thuis de buit bekeken:

4 Strengen Arwetta, sokkenwol van Klazien's Kreaties. De ecru bollen ga ik verven. Ik wil die dan combineren met de zwarte sokkenwol. Ik had graag een paar mooie kleuren meegenomen (steenrood, dieppaars, blauwgroen), maar er was nog maar erg weinig keuze bij Klazien, helaas. Een zakje Polwarth-zijde en alpaca om te spinnen bij de Spinners. Het boekje 'Sokken breien doe je zo!' (voor toekomstig kadootje), een bol Fabel sokkenwol die ik tekort kwam voor een paar babysokjes. Een zakje strikjes enzo, gewoon voor de leuk, gedeeld met mijn zus. Een gedroogvilte bloem met blaadjes van de workshop 'Sjaal versieren). Deels met een viltnaald geprikt, deels op de punchmachine. We werden wel een beetje iebelig van de 'juf' en hebben op een gegeven moment bloem en tule ingepakt om het thuis af te maken. Last, but not least, een prachtige streng Araucania-sokkenwol. Die verdient z'n eigen fotootje:




Mooie kleuren hè? Toen we de eerste keer langs de mand Araucania liepen, laggen er erg veel paars-blauwe strengen bij, toen we aan het eind van de middag terugkwamen *al die tijd dubbend: zal ik wel, zal ik niet* waren al die strengen verkocht en lagen er alleen nog een paar lichtgroenige strengen, een geeloranje en deze hierboven. Opvallend veel klanten houden wel van paarstinten, maar niet van lichtgroen :o)

Het knotje Fabel had ik nodig om een derde paar sokjes te breien (100 gram, net geen 3 paar sokjes, niet slecht).

Hier onze jongens met hun broer-sokken. Het enige verschil: 7 schoenmaten.

Om af te sluiten, deze foto van oudste met zijn favoriete sokken.
Echt geposeerd, mijn kleine fotomodel.

Aktie is reaktie

Pakjes krijgen, het blijft geweldig. Helemaal als iets onverwacht komt (maar zelfs als je weet dat er iets zit te komen, maar je weet niet precies wanneer). Ik word altijd zo blij als de pakjesmeneer voor de deur staat.

Een paar weken geleden (loop ik echt al zo lang achter met bloggen??), kreeg ik een doos in handen gedrukt, waar geen afzender opstond en de postcode herkende ik niet zo snel. Spannend. Snel uitpakken. Wauw, wol, verf, kadootjes. Ik moet tot mijn schaamte bekennen dat ik pas halverwege het uitpakken door had dat de doos van Irma kwam, laten we het er maar op houden dat ik zo verblind was door de inhoud van de doos dat mijn analytische vermogens tot het nulpunt waren verminderd ;o)





Van linksboven naar rechtsonder. 'Monsters' spinwol om te testen en te vergelijken. Een fijne bol Bluefaced Leicester sokkenwol. Wolverf (spruce, pink, sky blue en burgundy). Een verdwaalde viltstift van Irma's oudste :o). Een doosje met een schattig glazen beschermengeltje. Cederhouten anti-mottenhangers (handig, gelijk in gebruik genomen!) en nog een zakje paarse wolverf. Deels een kado voor mijn verjaardag, deels zelf betaald. Echt een fijne verwen-doos.

En (niet raar als je mij kent) natuurlijk ben ik gelijk aan het verven gegaan met de nieuwe kleuren verf.

Ik wilde graag eens zelfstrepend garen verven en ik had een mooie constructie bedacht om lange stukken kleur te kunnen verven. 2 Stoelen in de kamer gezet en maar rondjes lopen. En dan zitten er veel meters cq. rondjes in 100 gram garen hoor. De 2 klusjesmannen die met de schuifdeuren aan het plaatsen waren, keken dan ook wat bedenkelijk ;o)




Het lukte, echt streepjesgaren voor sokken. Maar toen ik er mee ging breien, viel het resultaat me eigenlijk een beetje tegen. Het roze was te rozen en het blauw te blauw. De streng ligt nu te wachten tot een oververfbadje. Waarschijnlijk rood of zo, zodat de kleuren wat meer bij elkaar komen te liggen.

Ook nog wat lontwol geverfd of later te spinnen. Links Duitse wol met de kleur spruce (het heeft iets van mint, maar dan pittiger, blauwgroener, rechts Coburger Fuchs met allerlei al dan niet zelfgemengde paarzen.

Een klein strengetje sokkenwol met verlopende spruce-tinten geverfd en een deel overgeverfd met marine.

Opgebreid tot een paar toe-up sokjes voor M. BIj de hakken zie je goed hoe de tinten verlopen. De voet is wat lang, de boord wat kort. Gelukkig is onze kleine man niet zo kritisch ;o)

Long time no blog...

De afgelopen tijd ben ik verrast door het krijgen van 2 awards (waarover in een later blogje meer), maar eigenlijk verdien ik de prijs 'slechte blogger'. Maar, maar, maar (zoals altijd) heb ik een goed excuus. We hebben heeeeel veel gedaan in huis en het begint steeds meer 'af' te raken. En als een thuis te voelen voor ons vieren.

Naast al dat geklus (vloeren, gordijnen, vensterbanken, verven, de keuken is af én moooooi), begaf onze laptop het. Waardoor we ons een poosje moesten behelpen met onze oude (en supertrage) computer en bloggen een drama bleek. Maar we hebben een nieuwe laptop en be prepared, ik heb van alles te laten zien van de afgelopen tijd.

Om te beginnen, een paar sokken (Wauw, Judith, heb je sokken gebreid? Wat een verrassing!).




100% Wol en heerlijk warm (eigenlijk een beetje té warm op onze vloerverwarming, dus wellicht maak ik er iemand anders met maatje 39 blij mee).

Toe-up gebreid (alweer? ja, alweer). Het patroon 'Big Basin' heb ik van de Six-Sox-lijst en is gebaseerd op een sok-architectuur van Cat Bordhi (ik begin een fan te worden, is het te merken?). Vanuit het ribpatroon meerder je babykabeltjes. Hopelijk is het op de foto goed te zien (vergroten).

De wol heb ik in een ver verleden in Engeland gekocht, bij The Natural Dye Studio. Geverfd in subtiele kleuren met natuurlijke verfstoffen. Het lijkt en voelt als een handgesponnen garen, maar of dat ook zo is?

De rest volgt... later...