Wollig

Voor deze 'luie' spinster is een webwinkel als het Stookhok een gevaarlijke plek. Zoveels moois is daar te vinden. Enorm veel keuze in o.a. spinbare materialen. Ik voel me dan als een kind in een snoepwinkel. Eens in de zoveel tijd kan (én wil) ik me niet inhouden en sla ik nieuwe voorraad in.

Dit is de doos die vanmorgen door de postbode werd gebracht (en die door zoonlief aangenomen werd, omdat ik nog lekker lag te slapen...).

Schone, gekaarde wol om te spinnen (ben door mijn eigen voorraadje heen en de merino die ik wel heb liggen, vind ik niet zo fijn spinnen. Die was eigenlijk ook bedoeld om te vilten). Een grote knoedel wit, wat Bluefaced Leicester, wol uit Tibet (bruin) en IJsland (donkergrijs). 2 Bollen dunne lintwol (bedoeld voor sloffen, ik weet dat ik daar een aantal mensen uit mijn familie erg blij mee maak), 2 bollen oudroze lamswol uit de koopjeshoek (nog geen concrete plannen voor, maar het past, zie ik nu, wonderschoon bij de roze lontwol), reserve-sokkennaalden in 3,5 en een aantal strengen sokkenwol om nog te verven. Oh ja, en een fles Latex. Om de wollen sloffen hier in huis (en de sloffen die nog gaan komen) een anti-slip zool te geven. Want hoewel vloerglijden hartstikke leuk is, is het natuurlijk ook best hartstikke link (op gladde vloeren is een onverwachte swieper zo gemaakt). Al is D. het daar beslist niet mee eens. Zijn sloffen mag ik dus ook absoluut beslist niet latexen. Ach ja, jongetjes van 6....

Ik heb net een pluk van de Bluefaced Leicester wol zitten spinnen. Mijn hemel, die wol is zo zacht. Het spint ook echt fantastisch. Ik kon me maar met moeite achter mijn (oeps, mijn geleende) spinnewiel wegtrekken om dit blogje te schrijven :o)

Misschien ga ik morgen weer eens wat wol verven. Dat is alweer veel te lang geleden.

Geïnspireerd

Het paar kindersokken waar ik met bezig ben in het kader van restverwerking (kleine bolletjes uit mijn sokkenwolvoorraad opbreien) is een saai niet-nadenk-breiwerkje. Voor wat afwisseling heb ik een tweede paar sokken opgezet. Mijn inspiratie heb ik uit het boek Knitting on the Road van Nancy Bush gekregen. Het patroon Huron Mountain sprak me wel aan, maar dan niet standaard volgens de breibeschrijving, maar naar eigen invulling (en mijn eigen vertrouwde sokpatroon). Zwarte Botter-wol is een dankbare basis voor inbreien. De paars-fuchsia-bol is handgeverfde sokkenwol die ik een tijdje geleden heb gekregen bij een ruiltje (gevulde breitas tegen strengen sokkenwol en sari-zijde).


En dan lekker breien, zonder strak vooropgezet plan. Het resultaat tot nu toe:

Het begin van sok 2 heb ik op de pennen staan en is gebreid tot aan de eerste blokjes. En nu maar zien dat ik beide sokken gelijk krijg. Normaal gesproken brei ik 2 sokken tegelijk (op 2 setjes naalden), maar nu was ik zo lekker aan het breien en stiekem ook wel erg nieuwsgierig naar elk nieuw stukje/patroontje, dat sok 2 niet veel verder kwam. Ach, misschien maak ik er ook wel een totaal andere sok van. Een twee-eiige tweeling. Heeft ook ongetwijfeld zijn charme :o)

Terwijl ik aan het breien ben, schieten allerlei mogelijkheden voor nieuwe patroontjes door mijn hoofd. Eindeloos veel patroontjes en combinaties voor nieuwe sokken. Ik wil graag iets met spiralen en sneeuwvlokken 'doen'. Maar daar ga ik toch maar wel tevoren een patroontje voor op papier zetten. Eerdaags maar eens kijken of ik iets leuks kan vinden/tekenen.

Drup

Sta ik vanmorgen de was uit de wasmachine te halen, hoor ik 'ergens' gedrup. Ik schrik, dat kan niets goeds betekenen. En inderdaad, lekkage...

De afvoer van het plat dak kon de enorme hoeveelheid regen niet aan en stroomde over. Recht naar beneden de bergkast in onze bijkeuken in. Shit, shit, shit. Wat een chaos, wat een natte bende. En wat een werk voor alles weer toonbaar was. Hopelijk wordt het snel beter weer, zodat we iemand kunnen vragen de lekkage te herstellen. Voor nu behelpen we ons met emmertjes.

Maaaaaaar tussen alle gemopper en gedweil door realiseerde ik me ook dat het nog veel erger had kunnen zijn. Een meter naast de lekkage ligt een deel van mijn voorraad lappen. En daar recht onder staat mijn lock- en naaimachine. Je moet toch niet denken aan de verwoestende werking die het water op de elektronica van mijn trouwe (computergestuurde) Pfaff zou hebben. Whaaaaa. En ineens zie ik ook een klein pluspuntje (het enige!) aan het feit dat we door onvoorziene omstandigheden nog steeds thuis zijn ipv in Bolivia....

Anti-vries

'Mijn' te kleine sloffen vielen onverwacht goed in de smaak bij D. Maar voor hem waren ze een slag te groot. Geen probleem, aldus D: 'Dan stop je ze toch gewoon nog een keer in de krimper (=wasmachine)'. En dat deed ik, nog een keer heet wassen liet de sloffen naar de perfecte maat voor D krimpen.

Na nog 2 keer vilten (en 2 keer drogen op heet) zijn de sloffen naar wens. Pffffuuw.
Laat de winter maar komen, wij zijn er klaar voor (maar gelukkig duurt dat nog een half jaar!)

D's sloffen hebben de ultieme test ondergaan.... vloerglijden...

En zijn glansrijk geslaagd!

De sloffen zijn lekker dik, dus voordat hij daar een gat in gesleten heeft...

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

2 Dagen flink doorbreien en dit is het resultaat:


Spannend of het deze keer goed uitpakt met vilten, zodat ze mij passen.

De wasmachine mag overuren draaien om deze sloffen passend te vilten. Ze zijn EEEENORM!

Ik heb het bovendeel van dunne (merino)lintwol gebreid, de zool van een dubbele draad Cascade 220. Ik heb het patroon aangepast. De aanhechting van de zool en de 'boord' heb ik op een meer Judith-vriendelijke manier gedaan. De dubbele zool heb ik met naald en draad vastgezet ipv breiend aan elkaar te zetten (2 paar turbonaalden maat 9 tegen elkaar aan en dan met een extra, wat dunnere naald erbij afhechten vind ik geen pretje). De rolboord heb ik ipv averecht gewoon recht gebreid. Daarna stukje oprollen en vastzetten. Het patroon laat je dat ook vastbreiend/afhechtend doen. Veel omslachtiger in mijn ogen. En nu het klaar is, zie je amper verschil en na het vilten zie je er überhaupt niets meer van.

Omdat deze sloffen zo gigantisch zijn, durf ik het vilten toch wel weer aan de wasmachine over te laten. Ik gok dat er meerdere 'wasjes' nodig zijn om ze klein genoeg te krijgen voor mijn poezelige voetjes ;o)

Het was nog even spannend bij de 2e zooltjes, of ik wel genoeg wol zou hebben. Van het antraciet had ik nog maar een klein bolletje over (en zou dan een andere kleur moeten gebruiken (lelijk) of meer bestellen vanuit Engeland of Amerika (lastig). Maar kijk:

Dit hield ik over. Nog geen meter...

Ik zal het voor de zekerheid bewaren, voor als er ooit een gat in de slof(fen) slijt.

En nu ga ik de wasmachine vullen!
Wordt vervolgd....

Slof slof

Omdat ik de vilten sloffen die ik voor mezelf had gebreid aan mijn moeder heb gegeven, stond er al een tijdje een nieuw paar voor mezelf op het programma. Op de website van Tissien vond ik een lollig model en de werkbeschrijving. En dunne lontwol had ik ook liggen. Hup, aan de slag!

Met dank aan huisfotograaf D.

Gister met al die regen was het ideaal breiweer. Het poepsimpele patroontje (ribbels met op het eind een paar dubbele minderingen) in combinatie met de lontwol en naalden nr. 9 maakte dat ik in een mum van tijd beide sloffen had gebreid.

Het model doet me denken aan de sloffen die mijn oma altijd breide. Maar ik weet zeker dat zij een ander patroon gebruikte (en ander materiaal: acryl in bruin en beige... goede oude tijd :o)

Ze zitten nu in de wasmachine en ik ben erg benieuwd of ze goed vervilt zijn. En of ze nog passen. Altijd weer spannend, vilten in de wasmachine, omdat je geen grip hebt op de mate van vervilten/krimp.

Hela, hola, ik hoor dat de wasmachine klaar is. Gauw kijken!

Oh, dit is niet tof. De sloffen zijn prachtig gevilt. Heel gelijkmatig en dicht en warm geworden. Maar ook zo'n 5 maten te klein....

Goed, dat gaan we de volgende keer dus anders aanpakken. Lekker met een warm sopje om de voeten vilten. Dat gaat met iets meer beleid dan de harde aanpak van tante Miele.

Mooi, nu op zoek naar iemand met maatje... uh.... 34... :o)

Voor wie dit slofje ook wil maken, het is een beetje lastig te vinden op de Tissien-site. In de linkerkolom klik je op 'Produkt in de schijnwerpers'. Bij 'September 2006 - meerkleurenlont Space' vind je na even scrollen het patroon van de sloffen.

Vaderdag

Kadootje voor Leo... check
Kadootje voor Leo's vader... check
Kadootje voor mijn vader... oeps...

Ik kwam er halverwege de middag achter dat ik totaal vergeten was iets voor mijn vader te kopen of te maken. En ja, dan is het zondag en is de keuze (en tijd) dus beperkt. Hmmm.

Gelukkig kun je mijn vader altijd blij maken met iets lekkers en biedt onze voorraadkast in dit soort situaties vrijwel altijd uitkomst. Kortom: probleem opgelost.

Het werd een bananen-sinaasappelcake.

250 gram tarwebloem
10 gram wijnsteenpoeder
snufje zout
150 gram zachte boter
2 eieren
3 geprakte bananen
1 uitgeperste sinaasappel
Een flinke theelepel citroenrasp (het potje is nu leeg :o)

Bloem met bakpoeder, suiker en zout mengen.
Boter erbij, even mixen.
Eieren en bananen erbij, even mixen.
Sinaasappelsap (met vruchtvlees) en citroenrasp erbij.
Alles goed mixen. Bakvorm vullen.

Bakken op 175 graden, ongeveer 50 minuten.

Eet smakelijk!

Honderd!

Dit is hem dan, mijn honderdste blogje. Geen feestelijke toestanden, geen spannende verloting, geen spetterende inhoud. Kortom: eigenlijk niets bijzonders.


Maar soms hoeft het ook niet groots en knallend, maar zit het geluk en het genieten in kleine dingetjes. Zoals het maken van een klein knuffelkonijntje voor ons 2e spruitje.

De voorbereidingen. Knippen en naaien bij de naaimachine en daarna snel richting kamer, waar ik voor de tv met naald en draad het letterlijke 'handwerken' uitvoerde om het konijntje te vullen en in elkaar te zetten.

Het patroontje komt uit het boekje 'Kleine cadeautjes' van Niels Holgersson. Deze keer maakte ik het konijntje van ecru katoenen borg. Lekker zacht en knuffelig.

Een bloot konijntje is ook wat sneu, dus snel een hemdje voor hem gebreid. Er stónd een hart het voorpand gemaasd, maar dat zinde me niet (het geheel werd wat te stijf door de dubbele steken) en is dus weer uitgehaald. Misschien maas ik er nog iets anders op, maar misschien ook niet. Net hoe de wind waait ;o)

Voor D. maakte ik jaren terug ook een knijntje. Die heette in eerste instantie Flappie. Na het zien van een tekenfilmpje van Lars de kleine ijsbeer werd de naam door D. gewijzigd in Lena (de sneeuwhaas uit het verhaal). En inmiddels heet Flappie weer gewoon Flappie. Het arme beest zou er een identiteitscrisis aan overhouden :o).

Flappie ziet er inmiddels nogal plat geknuffeld en vaal gewassen uit. Het jurkje zat ooit bij een Jip en Janneke pyjama (echt Heee-maaa) en paste Flappie precies. Heel af en toe krijg ik D. zo ver dat Flappie gewassen mag worden, maar helemaal blij wordt D. daar niet van: 'Hij ruikt niet meer zo lekker'....

Sloffen vilten - vilten sloffen

De verwachting was dat we inmiddels al in Bolivia zouden zijn, maar helaas. We zijn nog steeds thuis. En de afreisdatum is heel onzeker geworden. We balen verschrikkelijk (zacht uitgedrukt) en proberen de moed erin te houden. De dagen slepen zich voort en naast de dingen die 'moeten', probeer ik tijd te nemen voor dingen die 'mogen', gewoon voor de leuk. En dat komt vooral neer op breien, naaien en.... nou ja, dat is het wel zo'n beetje eigenlijk.

Van het Fiber Trends-patroon Felt Clogs van Beverly Galeskas heb ik al eerder sloffen gebreid (die inmiddels door mijn moeder worden gedragen). Nu was het tijd voor een maatje kleiner.

Patronen, wol en rondbreinaald komen bij GetKnitted.com vandaan. Aanrader!


Met een dubbele draad Peruvian Highland Wool van Cascade Yarns 220 en naaldnummer 9 schiet het lekker op.
Voor het wassen cq vilten. Het zijn nogal luchtige sloffen zo. Uitgerekt passen ze mij!

De zool is dubbelgebreid. Lekker warm en supercomfortabel.

Na het eerste rondje in de wasmachine op 60 graden.

De afzonderlijke steken zijn al veel minder goed te onderscheiden.

Even passen aan grote broer's voeten (ik zie nu dat we hem hoognodig weer van kop tot teen in moeten smeren, hij vergrijst weer).

Na een tweede keer in de wasmachine, deze keer op 70 graden. Perfect vervilt en inmiddels, zoals te zien, een flink maatje te klein voor grote broer en hopelijk passend voor kleine broer.

Grappig, D. heeft sinds zijn 3e nooit veel interesse had in sloffen (of wollen sokken) dragen als het koud is. Maar ineens, na het zien van broertjes sloffen, wil hij ook zo'n paar. Hoera, er is nog hoop!

Klokje rond

En een beetje meer.

Gisteravond lag ik tegelijk met zoonlief op bed. Iets na achten gingen mijn luikjes dicht en vanmorgen om half 10 gingen ze weer open. En voel ik me nu uitgerust? Nee, helaas...

Kadootje

Vanmiddag zat er een verrassend gevulde envelop voor mij bij de post. Een kadootje van Mirre van KissKus. Een poosje geleden hield ze een opruiming van tissueholders/zakdoeken-etuitjes op haar weblog. Je mocht aangeven welke je het leukst vond, dan kreeg je die van haar. Leuk hè, zomaar een kadootje?!

Er zat ook nog een leuke stoffen bloem-decoratie bij, een lollig visite-kaartje (nu weet ik eindelijk hoe Mirre eruit ziet, maar dan wel in een heeeeeeeel klein formaat) en een mooie kaart.

Wat een leuk ding hè? Daar kan geen standaard plastic verpakking tegenop. Ik heb even een drukknoopje op het etuitje bevestigd, zo blijft hij netjes dicht en kan er geen zakdoekje ontsnappen. Kortom: een beetje van Mirre en een beetje van mezelf ;o).

Mirre, heel erg bedankt!!

Jank-garantie

Het sfeertje, de liedjes, de romantiek, het dansen, het happy end.... elke keer weer goed voor tranen. Hoe vaak ik de film ook zie, zodra we aankomen bij het vertrek van Johnny schiet ik vol en rollen de tranen me over de wangen. Heerlijk, zo'n gegarandeerd janken-film.

Ik was een jaar of 14 en ging met 2 vriendinnen naar Leeuwarden. Een hele belevenis voor 3 meisjes van het platteland, die nog niet zo vaak op stap waren geweest zonder moeders en/of oudere zussen ;o). Een middagje winkelen en naar de bioscoop. Dirty Dancing was de film die we wilden zien. En de film, mijn hemel, wat heb ik zitten huilen. En dat doe ik nog, elke keer als ik de film zie. En die keren kan ik al niet meer op 2 handen tellen. Want als ik hem tegenkom in de tv-gids, ga ik er altijd lekker voor zitten. Zo ook vanavond. Zalig zwijmelen. En janken....

Kinderhanden en kattenpootjes

Zet een doos in de kamer en er zijn 3 jongens blij hier in huis. Je kunt er de klok op gelijk zetten. Sommige dingen zijn zooooo voorspelbaar.

Vanmiddag een pakket thuis gekregen en de doos in de kamer uitgepakt. De doos niet direct opgeruimd en voor ik harrekratse kan zeggen, heeft een jongetje de doos geconfisceerd. Allerlei wilde avonturen worden beleefd. En natuurlijk vormt zo'n grote doos een prachtige verstopplek. Van waaruit je pappa, die thuis komt van het werk, de stuipen op het lijf kunt jagen :o)

Jongetje ligt inmiddels in bed en de doos wordt onmiddelijk ingepikt door de 2 andere jongens hier in huis.

Geen groter plezier dan een doos voor deze beide heren.

Een kinderhand is gauw gevuld en een kattenpoot blijkbaar ook ;o)

100

Dacht ik. En grootse plannen had ik. Voor die 100. Het honderdste blogje moest speciaal worden, compleet met verloting of kadootjes voor mijn trouwe lezers. Had ik zo gedacht. Maar toen kwam ineens het bericht uit Bolivia en stond onze wereld op zijn kop. En verdween spontaan alle inspiratie voor het vieren van mijn 100e blogje.

Van uitstel komt niet altijd afstel en wat in het vat zit, verzuurt niet. Dus lieve lezers, ooit verzin ik iets leuks, speciaal voor jullie, omdat ik blij ben met jullie reacties en inspiratie.

Om nog even terug te komen op 100 en dat ik dat dacht. Dat was dus voordat ik ontdekte dat ik nogal een paar blogjes in concept had staan. Nooit gepubliceerd, om wat voor reden dan ook. Die zijn nu verwijderd (of alsnog geplaatst: bijenhotel) en ben ik spontaan nog 'lang' niet aan de 100e toe.... waarvan akte....

Bijenhotel

Het was de laatste tijd weer één en al bedrijvigheid rond ons bijenhotel. Ik kreeg het bijenblok 2 jaar geleden voor mijn verjaardag van man- en zoonlief. Het is een nest- en overwinterplaats voor solitair levende bijen. De bijen leggen eitjes in de gaatjes, stoppen er voeding bij en 'kleien' het gaatje dan dicht (met zand). Zodra de larven zich zo ontwikkeld hebben dat ze zelfstandig kunnen leven, worden de gaatjes weer opengekrabbeld en kruipen de jonge bijen hun holletje uit.

Het schijnt dat elke soort bij zijn eigen gaatje kiest (afmeting en materiaal). Vandaar de verschillende afmetigen van de gaatjes. Na 2 seizoenen observatie hebben we vastgesteld dat de bijen in onze tuin een grotere voorkeur voor de stenen gaatjes hebben dan voor de rietjes.

In het midden zit een bij haar eitjes te leggen. Je ziet een geel randje (middelste gat, 3e rij van boven).

Ik blijf het een geweldig gezicht vinden, de drukte rondom het blok. Eerst kruipt een bij er (kopwaarts) in, stopt dan voeding in het gat. Even later kruipt hij er andersom in, legt een eitje en komt er weer uitkruipen. Heel grappig gezicht. Dat gaat zo door tot het hele gat (buisje) vol zit zit met voeding en eitjes, daarna maakt zij het netjes dicht met zand.

De laatste 'leg' blijft zitten tijdens de winter en komt dan in het voorjaar uit.

Er is trouwens een groot verschil in coördinatievermogen te ontdekken bij de bijen. De ene bij komt aanvliegen en kruipt gedecideerd recht op zijn eigen gat af. Terwijl andere bijen tijdenlang zoeken naar hun eigen gat (en tussendoor op hun falie krijgen als ze in een verkeerd gat willen kruipen). Tis een harde wereld, dat bijenvolk ;o)

Meer informatie over bijen en bijenkasten vind je hier. Een bijenhotel is gemakkelijk zelf te maken van een stuk boomstam of bamboe-stengels of van gedroogde berenklauw-stengels. Ik ben even de naam kwijt van de webwinkel waar mijn bijenhotel vandaan komt. Als iemand het wil weten, zoek ik het even op.

Later toegevoegd: Ik heb het adres gevonden waar mijn bijenkast vandaan komt.
http://www.waveka.nl/

Af!

Zojuist de laatste toeren gebreid, afgehecht en de draden weggewerkt.
En nu zijn ze dan echt af.... mijn wondermooie sokken!

Verschillend, maar toch echt een setje.

Het is maar goed dat ik zo van dit blote-voeten-weer houd, anders zou ik echt balen dat dit nieuwe paar nog maandenlang ongebruikt in de la moet liggen. Ik zou bijna wensen dat het snel herfst wordt... bijna... ;o)

Komt een konijntje bij de bakker...

Hebt u ook worteltjestaart?

Nee, maar wel wortelmuffins...



In de koelkast stond een schaaltje geraspte wortel (in mijn enthousiasme te royaal geraspt voor de salade) en gelukkig vond ik in mijn receptenmap een recept voor carrotmuffins. Ik heb het recept iets aangepast (ik heb geen sinaasappels in huis momenteel).

Wortelmuffins

150 gram geraspte wortel
110 gram tarwebloem
Flinke schep bakpoeder
2 theelepels citroenrasp (normaal vers, nu van Baukje, uit de koelkast)
2 eieren
75 ml olijfolie
50 gram rietsuiker
1 (flinke) theelepel kaneel
snuf zout

Zeef de bloem met het bakpoeder.
Roer er de eieren, olie, wortel, suiker, kaneel, zout en citroenrasp doorheen.
Vul cupcakevormpjes (papier of siliconen) of muffinvorm met het deeg.
Bakken op 200 graden (ongeveer 35 minuten).

Lekker met een glazuur van poedersuiker, water en een beetje citroensap (die ik ongeduldig te vroeg op de nog te warme muffins smeerde, waardoor het gelijk uitliep en over de rand drupte...)

Simpel, maar superlekker!

Het schoteltje heb ik (samen met nog zo'n schoteltje en 2 schaaltjes of eigenlijk zijn dat schoteltjes met een lage opstaande rand) 2 zomers geleden op de plaatselijke rommelmarkt gekocht. Ik zag ze liggen en kon me niet inhouden. Het zijn 4 verschillende kabouters en ik vind ze zooooo lollig. Verder heb ik geen speciale band met kabouters, maar deze 4 stalen mijn hart.

Ik heb nog iets te showen vanavond, maar daarvoor moet ik nog even snel de laatste toeren breien... tot zo!

Aan de lijn

Oftewel de neiging om door te slaan. As ik iets leuk vind, ben ik moeilijk te stoppen. Dit was de laatste tijd ook het geval bij het naaien van slabbers. Met als gevolg dat ik nu een gigantische stapel heb. En er zit er niet eentje tussen die ik niet leuk vind :o)

Onmogelijk om de totale produktie goed op de foto te krijgen. Dan maar aan de lijn en op hurken een fotootje maken. Dit zijn er duidelijk teveel voor eigen gebruik. Maar geen probleem. Ik heb aan aantal keren een patchwork-slab kado gegeven en die vielen goed in de smaak. En de rest? Wellicht voor als ik tzt Frommes weer opstart. Wat in het vat zit, verzuurt tenslotte niet.

Speciaal voor Tijm. De 'restjes' blauwe patchwork gecombineerd met een blauw katoentje, verwerkt tot slabbers. De achterkant is van donkerblauwe flanel.

De dunne denim stof heb ik jaaaaaaaren geleden van mijn schoonzus gekregen die er ook weer jaaaaaaaaren geleden kleding van zou maken voor haar kinderen (die zijn inmiddels het stadium van zelfgemaakte kinderkleding allang voorbij ;o). Eigenlijk is het de achterkant van een foeilelijk (en nogal gedateerd) katoentje. Maar omgekeerd paste het wonderwel mooi bij elkaar). Zo krijgt alles uiteindelijk toch weer een goede bestemming (wat maar weer bewijst dat bewaarderig zijn beslist regelmatig zijn nut heeft).

Tweede juweeltje

Hoe is het mogelijk?
Sok 2 van Irma's wol wordt nóg mooier dan sok 1.

Kijk en geniet:

Bolivia moet trouwens opschieten, anders heb ik de sok af....

Spinnen - update

Erg veel gesponnen heb ik niet de laatste tijd (of eigenlijk: helemaal niet). Inmiddels wel 3 klossen in gebruik met overal een 'beetje' wol op. En 1 van die klossen hoort bij het Schippertje dat onze Spaanse juf nu heeft. Tijd voor aktie dus. Aangemoedigd (en over mijn plankenkoorts geholpen) door Irma heb ik vanmiddag de wol getwijnd.

Op deze klos zit ongeveer 75 gram getwijnde wol. Mijn eerste zelfgesponnen draad. Voel me een klein beetje trots (maar als ik kritisch kijk, is de draad me veel te ongelijkmatig).

Dit was wol die ik voor het spinnen had geverfd. Echt mijn allereerste pogingen tot spinnen zit in deze kleurige draad. Ik heb getwijnd met een witte draad. Ik ben nogal blij met het resultaat. Vrolijk en bont. Zo zie ik mijn garens graag.

De bonte draad is inmiddels gewassen (de wol had ik ongewassen gesponnen en was dus meer geel dan wit) en hangt nu buiten. Op spanning met een zware mok eraan geknoopt. Het witte garen staat nu in een sopje. Je ziet het witter worden. Afwachten hoeveel gram schone wol er overblijft van de 75 gram vieze wol. In het algemeen gaat er een kwart af, heb ik gelezen.

Mijn garen is niet helemaal in balans, merk ik. Er zit nog twist in na het twijnen. Ik ben benieuwd of dat er uit gaat na het 'gespannen' drogen.

Ook een manier om je afwas te drogen!

Ik heb besloten om vanaf nu met schone wol te gaan spinnen. Ik heb nog mooie merino lontwol liggen, die ik eerst wil verven en daarna spinnen. En omdat ik ongetwijfeld geen echt fanatieke spinster word (ik vind teveel andere dingen ook leuk en leuker) en dus geen grote hoeveelheden wol ga spinnen, gun ik mezelf de luxe van spinnen met schone gekaarde wol. Misschien ga ik ooit volledig vanaf 'scratch' werken. Maar voor nu kies ik even voor gemakkelijk.

Later toegevoegd:
De witte streng is (na drogen) 65 gram. Viel me mee, ik had verwacht dat er meer (gewicht aan) viezigheid vanaf zou komen. De bonte is 30 gram en 32 meter lang. Ik heb nog geen proeflapje gebreid, maar ik gok dat naalden 3,5/4 geschikt zouden zijn.

De overmatige twist is er trouwens helemaal uitgegaan door het gespannen drogen.

Nu nog een leuk project bedenken voor mijn allereerste wolletje(s).... maar eerst nog even lekker een poosje kijken en voelen en trots zijn.

Juweeltje

Van Irma kreeg ik prachtige handgesponnen, handgeverfde wol (Fries melkschaap). Gemaakt voor sokken. Ziek op de bank breide ik gestaag aan mijn sok. En weer wat opgeknapt breide ik rustig verder (tussen de voorbereidingen voor onze Bolivia-reis en de huishoudelijke en schoolse verplichtingen door). En nu is hij af. En ik ben trots. En blij. Dat iemand zomaar zulke prachtige wol voor mij maakt. Zomaar. Dáár ben ik nog steeds een beetje stil van....

Mijn meest bijzondere sok ooit

Op naar nummer 2. Ik ben benieuwd of ik die ook afkrijg voor we vertrekken (ik hoop stiekem van niet...)

Uitzicht

Dit was regelmatig mijn uitzicht de afgelopen week. Een bedje op de bank, de beste plek als je ziek bent.

Keelpijn, hoofdpijn, koorts, diarree, gruwelijk hoesten (man, een zeehond zou er jaloers op zijn). You name it, I've got it....

Het begon vorige week zondag, halverwege maandag ging D. ook gestrekt (en nam met een natuurlijke vanzelfsprekendheid mijn plekje op de bank in...). Hij is inmiddels weer helemaal op de been (en naar school), maar ik loop nog te kwakkelen. Vandaag ga ik naar de huisarts om iets voor de hoest te krijgen. Alle huis- en DA-middelen helpen niet afdoende. Dan maar even iets ruigers op recept. Want ik wil fris en fruitig het vliegtuig in kunnen stappen :o)