En dat was mijn naaimachine-snoertje ;o(
'Kijk mamma, ik kan knippen'.
En bedankt kleine peuter met een obsessie voor pielen en prutsen en uitproberen. En bedankt domme mamma die in een onbewaakt moment een schaar op tafel liet liggen.
In opperste concentratie stond de kleine man met de schaar het snoer van het voetpedaal van mijn naaimachine door te knippen. Toen ik het ontdekte, had hij al een stukje van het snoer geknipt.
3 Mazzeltjes:
- Ik heb de naaimachine bij niet-gebruik altijd van het stroom.
- Manlief houdt wel van dit soort reparatie-klusjes en pakte subiet de soldeerbout en krimphulsjes uit zijn gereedschapskast. En ja, stiekem gniffelde hij.
- Het was niet mijn stofschaar.
Toch leverde het ook wat op. Een wijze les. Laat geen mega-ondernemende peuters achter je rug om op ontdekkingstocht gaan. Spits je oren zodra het stil wordt. Stilte is altijd verdacht!
Wat het ook opleverde is een nieuwe opbergplek voor mijn scharen (en een tang en een draaimes). Alles zo voor het grijpen. Voor mij. Niet voor de grijpgrage vingers van peuterzoon.
Speciaal voor de foto heb ik de stapel stoffen en recente maaksels aan de kant geveegd ;o)
Magneetstrip van de Ikea, ingepakt in stippelstof. Passend bij het prikbord. Niks ingewikkelds, gewoon met tape vastgezet. Zodra ik stippen-áf ben (gaat dat ooit gebeuren?), vouw ik er een ander lapje om heen.
Het metalen schaartje in het midden heb ik al heeeeel lang. Ik heb het van de week toevallig met mijn tante zitten uitrekenen (na 23 jaar ben ik opgehouden te tellen, ik voelde me spontaan stokoud ;o). Bij de opening van onze verbouwde basisschool kregen alle kinderen een schaar met de naam, datum en gelegenheid erin gegraveerd. Met die scharen mochten we allemaal een lint doorknippen. Verkleed natuurlijk. Ik heb er nog een krantenartikel met foto van in mijn plakboek. En de schaar heb ik al die tijd met veel plezier gebruikt. Vast item in mijn etui. Op de 'lagere' school, later de MAVO en HAVO en tijdens mijn studies. Altijd zat die schaar in mijn etui. De eerste keer dat ik hem liet slijpen, is helaas aan de binnenkant de datum weggeslepen (vandaar dat ik de exacte leeftijd van de schaar niet paraat heb ;o). Vandaag heb ik besloten dat de schaar wel weer een slijpbeurt kan gebruiken. En dan kan ie er weer jaaaaaaaaren tegenaan....
5 opmerkingen:
Hoi Judith,
wilde ik vanmiddag je bananenbrood maken, heeft manlief de bananen opgegeten ("nog even voordat ik ging fietsen, voor extra energie") Grr. Nou ja, dan deze week maar.
Het recept van je brownies, van december, is inmiddels de hele familie doorgegaan. Een groot succes dus.
En praat me niet van ondernemende peuters. Die van ons is vanochtend van de keukentafel gekukkeld. Een hersenschudding, waarschijnlijk. En een dikke blauwe bult boven z'n oog.
Groetjes, Ria
Ik heb nog maar een kruipertje, (en twee (aankomende) pubers)maar die magneetstrip is een idee dat hier ook gaat toegepast worden! Dat is praktisch en ook nog eens mooi. Op zoek naar een stofje dat bij het interieur past, of een stuk interieur dat bij het stofje past... dat laat ik nog in het midden :)
Oeps. Ik zie het hier ook nog een keer gebeuren ;o). Bij Myrthe was ik heel consequent met het opbergen van scharen etc., maar met een kleuter erbij schiet het nu met Fleur in hetzelfde stadium er nog wel eens bij in. Gelukkig nog geen "grote" ongelukken ermee gebeurd.
Is er een knipsmurf bij je achtergebleven? Wat een kracht!
En inderdaad, let op de stilte..ga er maar niet van uit dat ze dan lief een boekje zitten te lezen.
Is het intussen wel goed gekomen?
Hiya Judith!!!
No, I havn't stepped out of the PIF chain.......I have just been mega mega busy.....
I am sorry sorry you think I might have forgotten you, I havn't, I promise....
Take care
Love
Sarah xXx
Een reactie posten