8 Diamantjes, een fijne lange boord dus. Zelfgeverfde Bluefaced Leicester sokkenwol (zo zacht, wil ik ooit nog iets anders?). Vanaf de boord gebreid, met een voor mij nieuwe manier voor de hiel (dubbele wraps).
Ze zitten heerlijk, vooral de hak zit heel fijn, aansluitend zoals ik het graag heb. Ik vind het bijna jammer dat ik ze voor mijn moeder heb gebreid, maar ik weet zeker dat zij er heel blij mee gaat zijn.
Ik ben benieuwd wat soknummer 2 van de Sock Knitters Pentathlon ons gaat bieden.
En oudste kwam vanmiddag thuis en liet me dit zien:
Aaaaaargh, dat is geen gaatje, dat is een keigroot gat. De hak finaal doorgesleten en nummer 2 wordt ook al verdacht dun. Ik ben bang dat dit niet meer te repareren is (zelfs niet voor oma, die normaal gesproken toch niet voor één gat te vangen is... ;o). Helaas, rijp voor de prullenbak. Zonde, het was één van de favoriete paren van D.
2 opmerkingen:
Prachtig zijn de Jacobeantjes geworden. Hele mooie kleur. BFL is hier het enige dat voor sokken in aanmerking komt ;o).
Inderdaad prachtig zijn ze geworden!
Hier ook een BFL-freak ;-)
Ik vraag mij ook soms af of ik wel iets anders in huis wil halen, maar dan kom je toch altijd wel leuke wolletjes tegen overal dat het niet tegen te houden valt ;-)
Een reactie posten