Hap-snap

En nu eerst een blogje schrijven, eindelijk weer eens. De volgorde van alle gemaakte/genaaide/gesponnen/beleefde 'dingen' van de afgelopen tijd ben ik kwijt, dus ik ga gewoon maar ergens beginnen. Aan de hand van de foto's die ik heb gemaakt, kom ik waarschijnlijk een heel eind. En de rest verzin ik er wel bij ;o)

Tijdens onze (mei)vakantie gingen we (uiteraard zou ik bijna zeggen) naar een hergebruikersmarkt (originele naam voor een rommelmarkt, nietwaar?). Daar vond ik een handvol haaknaalden in allerlei maten (die ik nog niet had).

Hartstikke mooi, maar die pasten er niet bij in mijn haaknaaldenbuis (ook ooit gekocht op een rommelmarkt, ik begin een patroon te herkennen).

Dus na de vakantie achter mijn naaimachien gekropen om een nieuwe haaknaaldenopberger te maken.



Alles een eigen plek, met ruimte voor uitbreiding (of hoe verzin je een goed excuus voor een iets te royaal geknipt stofje?). Zodra ik eraan denk, plak ik bij elk vakje een stukje band waar ik de maten op kan schrijven. Oh oh oh, wat een georganiseerd geheel :o)

Ik heb gesponnen de laatste tijd, veel gesponnen. Op mijn Ashford Kiwi, op mijn geleende Louët (enkeltrapper) en op mijn Louët dubbeltrapper (huh? wat? waar komt die ineens vandaan?... uh tja, dat verdient een eigen blogje...)

Een streng 3-draads getwijnde Duitse wol, zelfgeverfd met Acid Dyes. Mijn 2e Navajo-twijnsel. Teveel twist, niet helemaal tevreden nog. Meer oefenen. Maar al beter dan wat ik tot nu toe fabriceerde, dus er is nog hoop.

Zie, het Navajo'en gaat al beter. Nog wel af en toe een wat onregelmatig stukje, maar over het algemeen ben ik de overtwist kwijt. Heeeeeel langzaam trappen is de truuk.

Bluefaced Leicester (dat zo'n lelijk schaap zulke zalige wol kan produceren). 2-Draads. Lontwol geverfd met Acid Dyes, alweer paars/roze/blauwen, oh, wat hou ik daar toch van. Daarna gesponnen. 100 gram.

Toen ik bijna door mijn geverfde lontwol heen was, snel wat nieuwe voorraad geverfd. Eerst verven, daarna spinnen vind ik echt het allerleukst om te doen. Zo verrassend en kleurrijk en beslist niet saai bij het spinnen.

De bovenste 'toef' heeft allerlei herfsttinten. De onderste verfde ik zonder vooropgezet plan, ik liet de kleuren het werk doen. Spannende mengkleuren ontstonden voor mijn ogen.

De herfst-toef gesponnen. Navajo-ply. Toch weer te snel gewild en iets teveel twist in de draad. Morgen ga ik de streng nat ophangen en verzwaren, dan komt er wel weer balans in, verwacht ik.

De spannende kleuren in 'singles.

En in een Navajo-ply. BFL, superzacht en luchtig.

Dezelfde verfsessie leverde ook deze kleurenpracht op. De groene vlecht heb ik nog niet weer aangeraakt. Groen is toch echt mijn kleur niet. De regenboogspiraal was maar 50 gram en ik was van plan om de gesponnen draad te twijnen met een effen draad (zwart) om de kleuren optimaal uit te laten komen.

Maar het werd een Navajo-ply. Mijn eerste echte Navajo feitelijk.

De kleuren vind ik prachtig, de overtwist niet. Maar goed, zoals gezegd, dat gaat inmiddels steeds beter.

Verder nog wat kleine strengetjes, gewoon voor de leuk. Van boven naar beneden:

- Superwash merino. Aaaaaaah, moeilijk om te spinnen. Té glad (logisch, want superwash) en kwetsbaar. De draad knapte regelmatig en het was erg lastig om de boel dan weer aan elkaar te 'lijmen'. Navajo-ply. Ik vraag me af of dit sterk/duurzaam genoeg is voor sokken. Ik heb via Janny van de Wolboerderij nog wat superwash lontwol in bestelling (maar dat moet uit Nieuw-Zeeland komen, dus dat duurt nog even), ik ben heel benieuwd of dat ook zo glad (en moeilijk te spinnen) is. Wordt vervolgd. Het lijkt me ideaal om sokkenwol te kunnen spinnen die ik niet op de hand hoef te wassen.

- Een klein strengetje geverfde BFL, Navajo.

- Roodbruine merino lontwol, Navajo.

En nu, bedtijd. De avond is alweer om. 1 Blogje slechts, hoe haal ik op deze manier ooit de schade in?