Het werden dus kindersloffen. Op dikke naalden gebreid, daarna een paar keer meegewassen in de wasmachine, tot ze lekker dik en stevig waren. Met een laagje latex eronder tegen het uitglijden. Winter, kom maar op.
En daarna had ik de smaak te pakken. Op Marktplaats vond ik een doos Soedanwol. Hele strengen, restbolletjes. In allerlei kleuren. Ik kocht hem voor een prikje (de porto was hoger dan de wol zelf).
Alles gesorteerd, nieuwe bolletjes gedraaid en de boel op kleur gelegd.
Hmmm, daar kan ik minstens 3 paar grote sloffen van breien.
Paar 1 werd supergroot, een reus zou er blij mee zijn :o). Ik moet het boordje nog even vastnaaien en dan gaan ze het vilt-traject in. Altijd spannend. Want in een wasmachine heb je weinig (geen) controle op de mate van vervilten. Maar deze sloffen zijn zo groot, dat ze altijd wel iemand zullen passen op het eind van de viltmarathon.
Paar 2, in kruidenkleuren zijn inmiddels 3 keer meegewassen. Morgen stop ik zo nog een keer in de wasmachine, ik verwacht dat ze dan precies goed zijn vervilt.
Om een goede vorm in de sloffen te houden tijdens het vilten, heb ik ze opgevuld met fiberfill. Dat geeft genoeg steun om te voorkomen dat de sloffen dubbelvouwen in de was (met als gevolg een ongelijke vervilting) en is flexibel genoeg om mee te krimpen bij het vilten. Gos, soms vind ik mezelf toch zo vindingrijk ;o)
Maar ik breide niet alleen voor reuzen.
Minisokjes voor pasgeboren kaboutertjes.
De sokjes voor Jasper hebben kabeltjes. Mijn allereerste kabelprojectje. Ik vond het zo leuk om te doen. En veel gemakkelijker dan ik altijd had gedacht. Een priegelwerkje, maar leuk, leuk, leuk. Ik vond het een mooie oefening om de kabels van het 2e sokje te spiegelen.
Ik breide deze sokjes van een restje van de wol van de Jacobean-sokken die ik voor mijn moeder breide. Zelfgeverfde Bluefaced Leicester sokkenwol.
Ergens op het internet vond ik een handig kabelhulpje. Je hebt zo de kabelnaald voor het grijpen, zonder dat je hem tussen de kabels door in je mond hoeft te houden of achter je oor te steken. Ik maakte eentje voor mezelf. Stukje band, stukje elastiek en een knoopje. Een bijzonder knoopje. Ik vond het op straat in Sucre (Bolivia).
Ik heb van alles geprobeerd om te kabelen. Een officiële kabelnaald, met een bochtje. Een dikke stopnaald. Uiteindelijk bleek het het fijnst te kabelen gewoon met een extra sokkennaald van dezelfde dikte.
En omdat een sokje altijd kleiner kan.....
(en dan is dit nog niet eens het kleinste sokje dat ik ooit breide :o)
5 opmerkingen:
De sokken van Jasper zijn echt super. Hij heeft ze nog geen ene keer uitgekregen :D. De rest van de sokken moet ik meestal een paar keer per dag uit zijn bedje vissen.
Ik vind het vullen van de sloffen tijdens vervilten echt een super tip van je; deze gaat ook weer op mijn lijstje van handigheden. Dank je!
Wanneer ik kabels brei gebruik ik meestal ook gewoon een extra breinaald van dezelfde dikte. Vaak ook zo'n super-kort rondbreinaaldje, die ik voor de rest eigenlijk nooit meer gebruik sinds ik de magic-loop gevonden heb LOL.
O wat zijn die sloffen leuk zeg!! en die babysokjes...zo leuk om te doen. en zo lekker om de restjes weg te werken.
groetjes Lucie
Ik moet dringend eens leren vilten dus... nu nog durven ;-)
de slofjes en sokjes zijn leuk!
nou, en of ze leuk zijn! Heerlijke snoepkleurtjes en Ronja wil ze Arwen steeds uittrekken omdat zij ze aan wil!! Nogmaals bedankt lieve Judith!
Heee, goede tip van dat vervilten mbv fiberfill... supervindingrijk!
groetjes Greetje
I love the little sock:)Hugs Darcy
Een reactie posten