Hasta Pronto!

Nog even een berichtje voor we vertrekken naar Bolivia. Nog 1 nachtje slapen...

Geen idee of ik vanuit Bolivia contact houd met dit weblog.
Zo ja, tot snel.
Zo niet, tot later... ergens in september gok ik.

Fijne zomer!

Liefs,
Judith

Reïnkanarie

Als ik zou geloven in reïncarnatie, zou ik in een

volgend leven graag terug willen komen als kat.

Die verstaan de kunst van het relaxen pas echt goed...

Vamos!

Vamos a Bolivia!
We gaan naar Bolivia!

Nog 4 nachtjes slapen en dan begint onze reis naar het geboorteland van ons 2e spruitje. Er gaat zoveel in me om, aan gedachten en emoties, er is geen beginnen aan om het allemaal helder te krijgen. Ik vind het heerlijk. Het is gek, maar nu we zo dicht bij de ontmoeting met onze kleine man staan, lijkt het of alle narigheid en verdriet en frustratie over het lange, lange wachten en de vele tegenslagen in onze procedure heel ver achter ons ligt. Ik ben het niet vergeten (en er mentaal ook nog niet klaar mee), maar het schrijnende, het rauwe is eraf. Er is nog stress, er zijn nog zorgen, maar het voelt goed nu. Het negatieve is omgeslagen naar positief en dat is zo'n heerlijk gevoel.

Ik had gehoopt dat ik (net als voor de komst van D.) een sterke aanval van poets- en nesteldrang zou krijgen. Maar helaas, nog geen spoor van te bekennen (en het huis en ik kunnen het echt wel goed gebruiken nu :o). Misschien komt het nog, misschien ook niet. Bij D. had ik het heel heftig. Stond ik op een gegeven moment, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, buiten de lantaarnpaal en de brievenbus te soppen. Be-lach-e-lijk, als ik er nu aan terugdenk, moet ik weer lachen. Ik was echt niet te stoppen :o)

Natuurlijk ben ik aan het opruimen en poetsen in huis. Maar dat is omdat ik wéét dat het moet, niet omdat ik dat vóel. Een rondje door het huis leverde ook een kritische blik in mijn breimand op. Onaffe sokken (waar ik langere tijd niet aan brei, soms ben ik het ineens even zat of komt er iets leukers tussendoor) berg ik met garen en naalden op in een gripzak. Maar er lagen nu wel erg veel zakken in de mand, sommigen ook al heel lang. Het ministukje in paars/blauw/bordeaux linksboven (experimentje voor nieuw boordje) heb ik uitgehaald, net als het paarse boordje middenonder.


De sok bovenin had ik even weggelegd voor een kleiner sokje (van een restje sokkenwol met katoen, links op de foto) tussendoor, dat ik gemakkelijker mee kon nemen en waar ik gedachtenloos aan kon breien toen we afgelopen week een dag naar de wal moesten (reisbureau, kaakchirurg... don't ask...). Rechts 2 boorden in een zelfbedacht patroontje van afgehaalde steken, de wol is door Gerda geverfd (en bij mij gekomen via een leuk ruilhandeltje). Ooit ga ik daar mee verder, maar nu nog even niet.

Ik hou helemaal niet van uithalen, eigenlijk, maar het lucht soms wel op als ik een twijfelgeval kwijt raak van mijn to-do-lijstje. Want zo'n half-affe sok kijkt me dan toch verwijtend aan en geeft me het gevoel dat ik er íets mee moet. Gelukkig heb ik dat gevoel helemaal niet als ik naar mijn (overvolle) bakken garens kijk. Dát geeft vooral een gevoel van onbegrensde mogelijkheden....

Goed, terug naar de paklijst. Want 4 dagen zijn zó om. So much to do, so little time (hoera!).

Draai het wieletje nog 's om...

De roodgeeloranje wol heb ik gister versponnen en daarna getwijnd met een draad half wol/half mohair (een eerder spinsel van me). En toen het klaar was, had ik daar een beetje spijt van. Gecombineerd met de witte draad (die door de mohair wat pluizig en onregelmatig is) vallen de sprankelende kleuren van de gekleurde draad een beetje 'weg'. Het lijkt nu een oranje-witte draad, terwijl er zoveel meer kleuren in zitten. Ik hoop dat met breien de verschillende kleuren weer beter tot zijn recht komen. Want terugdraaien, dat kan niet meer....

Verfsels

Vorige week heb ik lekker staan verven. Het resultaat was nog niet langs gekomen hier.

De paarse strengen heb ik laatst gekregen van Petrouchka. Zomaar. Lief hè?
Ik vond ze in het effen een tikje saai en heb ze daarom opgeleukt. De halve strengen heb ik heeeeeeel donkerpaars geverfd. Klaar voor streepjessokken.

De onderste streng is sokkenwol van het Stookhok. In het echt istie lang niet zo smaragdgroen, maar echt groen-groen met allerlei kleuren erdoor. Zwart, marine, lime, aqua, lichtblauw. Kleuren goed op de foto krijgen blijft een ramp ;o(

Naast de strengen wol heb ik ook losse gekaarde wol geverfd. Hier ligt de boel te drogen.

Oh jee, 3 stralen zon, snel de wol naar buiten!

Eigenlijk zou ik allerlei nuttige dingen moeten doen, maar ik kon het niet laten om alvast wat van de rood/oranje/gele wol te gaan spinnen. En dat wordt mooooooooooi, vind ik. Vurig!


Ik denk dat ik hem ga twijnen met een witte draad. Ik heb met een restantje wol geprobeerd de Navajo-twijn onder de knie te krijgen, maar daar moet ik echt nog veel meer mee oefenen. Ja, ja, ja, ik wil te snel. Ik weet 't. Juffertje ongeduld.

292,8

Voetbalknie
Tennisarm
Spinheup
Twijnschouder

Ik geef het toe, ik heb te fanatiek zitten spinnen de afgelopen 2 dagen. En dan nog een avond twijnen. Mijn lijf zegt 'ho'. Maaaaaaar ik heb nu wel een prachtige streng zelfgesponnen wol voor me liggen. Bluefaced Leicester móet wel één van de zachtste wolsoorten zijn om mee te werken. Fan-tas-tisch! Ik ben verwend én verslaafd nu, vrees ik.

Goed inzoomen (al lijkt de draad nu wel dikker dan ie in het echt is)

2-Draads, getwijnde BFL, 192 gram, 292,8 meter. Wat een weelde!

Annie, hou jij m'n tassie ff vast?

Het zal ongetwijfeld te verklaren zijn door mijn nieuwsgierige aard ('ik ben niet nieuwsgierig, ik wil graag alles weten...'), maar de site van de Bagladies vind ik echt leuk. Ik had al eens bedacht dat ik ook mijn tas wel eens op de kop kon houden voor een fotootje. Maar het bleef bij plannen. Maar toen ik van de week op het weblog van Elianne zag dat zij de inhoud van haar tas liet zien, nam ik me voor om dat ook te gaan doen. Duurde nog een paar dagen (ja hallo, ik vergeet ook wel eens wat), maar nu dan toch: Mijn tas.

Van de markt, een goedkope katoenen schoudertas (Nú, voor de helft van de prijs!). Met veel vakken en ritsen, zo heb ik mijn tas graag. Ik ben megakritisch qua tassen, maar deze bevalt me goed. Stevig, praktisch, niet tuttig (toch?), geen merk (voor mij geen Louis Vuitton.. ik weet niet eens hoe ik dat moet schrijven ;o), precies goed.

Vandaag's inhoud, ongecensureerd!

Van linksboven naar rechtsonder: zakdoeken-etuitje van Kisskus, handcrème (Weleda Duindoorn, de fijnste die er is!), lippenbalsem, lippenstift (huh, hoe komt die erin?), desinfecterende handgel, haarlak (ook huh?), anti-zonnebrand, blikje met breibenodigdheden en sokken op de pennen, zonnebril in hoesje, setje voor hoge-nood-onderweg en plastuit (ongebruikt!), mini-geurzakje, oorbellen (ahaaaaa, daar zijn jullie, ik zocht jullie), 2 soorten oogdruppels (onmisbaar wegens chronische oogontsteking), sleutelbos met mini-Zwitsers zakmes en winkelwagenmuntje, kauwgum (vanille-mint, lekker!), doosje kleurpotloodjes (kreeg D. laatst in het restaurant waar we aten), horloge, pennen (oa. mijn favoriete GetKnitted-pen) en notitieboekje (mijn-hoofd-loopt-om-en-ik-moet-niets-vergeten), mobieltje (vaak leeg, ahum), EHBO-setje, uitvouwbaar tasje (HANDIG!!), noodsetje (met pen, schaartje, vijltje, pincet, enz), blikje met medicijnen en last, but not least, snoepjes (voor een appeltjesfrisse adem).

En bij deze heb ik ook gelijk een persoonlijk record 'linken in een blogje' behaald :o)

Such a happy day...

Hè, wat een fijne dag was het vandaag. Een dag met een gouden randje. En niet omdat het een heel speciale dag was, eigenlijk was het gewoon een doordeweekse zondag. Maar een fijne, dat wel. Een moeiteloze dag, zoals mijn zus en ik die noemen.

Lekker een beetje pielen in huis. Heerlijk zitten spinnen en de eerste 100 gram Bluefaced Leicester (van mijn Stookhok-bestelling) is nu een mooie draad. If I say so myself....

Het spinnen gaat me steeds beter af, de draad wordt steeds gelijkmatiger (heeft er ongetwijfeld ook mee te maken dat ik nu met gekaarde schone wol spin). Ik ben best een beetje trots op mezelf. Ik weet nog niet of ik de 2e 100 gram erachteraan ga spinnen op dezelfde klos en het dan tzt ga twijnen op de Navajo-manier (moet ik nog leren) of dat ik nu een nieuwe klos ga volspinnen en het dan samen ga twijnen (kan ik al ;o).

Vanmiddag heb ik samen met D. in de keuken gestaan, salades en soep gemaakt. Cakejes gebakken. Echt heel gezellig. Daarna is D. buiten gaan spelen en heb ik wol geverfd.

Wat eten we vandaag?

2 Strengen sokkenwol en losse lontwol om later te spinnen. Met acid dyes, levensmiddelenkleurstoffen (van de bakker en de toko) en limonadepoeder (FlavorAid en KoolAid). De boel hangt nu te drogen, morgen maak ik een foto.

Lak!

Voor het eerst van mijn leven heb ik mijn teennagels gelakt. Ik ben niet zo'n nagellak-type, maar zag bij de drogist zo'n lekker vrolijk zomers kleurtje nagellak staan, dat ik het niet kon laten. Ik moest er erg aan wennen, als mijn oog toevallig langs mijn voeten ging, schrok ik en dacht ik heel even dat ik bloed zag ;o)

Nagellak op mijn vingernagels vind ik afschuwelijk voelen. Alsof mijn nagels geen adem kunnen halen. Dat slaat natuurlijk nergens op, maar ik vind het echt een rotgevoel. Bij mijn teennagels heb ik daar verrassend genoeg geen last van. Misschien word ik dan toch ooit een nagellak-op-teennagels-type (moet ik wel hard werken aan mijn haat-liefde verhouding met mijn voeten).