Logeetje

Vorige week had mijn moeder een strovlecht-weekend en hadden wij een logeetje. Haar dubbeltrappende Louët.

Ik heb een lang weekend kunnen voelen hoe prettig een dubbeltrapper spint en weet nu helemaal zeker dat ik ook een spinnewiel met 2 pedalen wil. Maar welke.... dáár ben ik nog lang niet over uit.

Ik heb in het weekend tussen de bedrijven door wat geverfde Bluefaced Leicester gesponnen en getwijnd.

Paars in alle tinten.

De getwijnde draad. Voor naalden 2,5 ongeveer. Misschien zelfs wel naalden 2.

Zo zag de BFL er voor het spinnen uit.

Door het spinnen en twijnen zijn de kleuren veel meer vermengd. Ik heb geprobeerd om de draad navajo te twijnen, maar ik krijg dat niet netjes voor elkaar. Misschien trap ik te snel of zo, maar de getwijnde draad is me veeeeeel te onregelmatig. En met langzamer trappen lukt het me ook niet. Het 'haken' gaat niet goed. Ik heb met een katoenen draad geoefend, want ik wil mijn gesponnen draden daar niet aan opofferen. Goed voornemen voor 2008: leren navajo'en.

De rechter lontwol is inmiddels ook garen geworden.



De klos straalt je tegemoet.

En de streng getwijnde wol eigenlijk ook.

Vorige week waren hier 2 tante's van Leo op visite en die vroegen me naar mijn wolletjes (Leo's moeder had hen verteld over mijn spinnerij van de laatste tijd). Tante R. was zo enthousiast over bovenstaande streng (ze zat er in gedachten al een sjaal van te breien) dat ze me (heel subtiel) vroeg of ik wel eens wol verkoop. Nou, nee dus. Ten eerste zou ik niet weten wat ik voor een streng handgeverfde handgesponnen wol zou moeten vragen, ten tweede kan ik helemaal nog geen afstand doen van mijn eigen spinsels. Maar ik vond het zo'n fijn compliment. Dat iemand bereid is geld te betalen voor mijn spinsels. Wauw.

Maar ik heb nog veel meer te laten zien. Een streng 'zoete' wol. Heel subtiel en op de één of andere manier vind ik het een beetje een antroposofische streng. Pittig pastel. Of zo. Eigenlijk helemaal mijn kleuren niet, maar ik vind hem errug mooi.

Heeeeeel anders dan voor het spinnen.

Nog meer? Ja, nog meer.

Een streng gesponnen van fabrieksgeverfde merinolont. Dit spon ik uit nood, omdat ik laatst volledig door mijn schone wol heen was. Inmiddels ben ik gelukkig weer rijk voorzien door het Stookhok.

Toen ik laatst over de kerstafdeling bij de Welkoop liep, zag ik engelenhaar en lametta liggen. En als je je dan afvraagt of je daar mee zou kunnen spinnen, is het wel duidelijk dat je er een nieuwe hobby bij hebt, toch?

Maar inderdaad, je kunt ermee spinnen. Maar het is een crime om mee te werken, dat dan weer wel. En het levert een prikdraad op, dus of ik er echt iets mee gaan doen, is nog maar de vraag.

Ik spon ook een draadje met zijden bloemetjes erin, maar die nam mijn moeder mee naar haar strovlecht-collega's (om mee te pronken, haar woorden :o) en heb ik nog niet weer terug gekregen. Foto volgt zodra ik het heb teruggebietst.

Verder heb ik het paar sokken voor D. afgemaakt. Ik heb er voor mijn doen erg lang over gedaan en ik kreeg dan ook regelmatig de vraag of de sokken nu eindelijk eens klaar waren. Oeps. Weinig tv gekeken de afgelopen tijd en dus weinig gebreid. Goed excuus? Zodra ik zoonlief in mijn vizier krijg, zal ik een foto van zijn gesokte voeten maken.

En tot slot een zeer verantwoord baksel. Worteltaart met rozijnen en maanzaad en een laagje gezoete kwark bovenop. Jum. Sonja, eat your heart out...